ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ο Χρήστος Νταούλας συνάντησε τον Χρήστο Νταούλα! Ναι καλά είδατε! Ο Χρήστος-Παναγιώτης Νταούλας ετών 19 , δηλαδή ο γράφων, συνάντησε τον Χρήστο Νταούλα ετών 91, δηλαδή τον παππού του. Τόσα χρόνια πότε μου δεν είχα συνδυάσει την ηλικία του παππού μου με την χρονολογία 1940. Να όμως που ήρθε η στιγμή να μάθω τις εμπειρίες του παππού μου από τον πόλεμο. Μαζί με μένα όμως κι εσείς...


28η Οκτωβρίου 1940.Εσύ πόσο χρονών ήσουν;

Εγώ ήμουν 16 χρονών. Δούλευα από το '36 ως το '40 στα Τρίκαλα και έμενα στον Πυργετό. Κι εκείνη την ημέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος ήμουν στα Τρίκαλα.

Πως έμαθες ότι ξεκίνησε ο πόλεμος;

Ξέραμε από πριν. Μας ετοίμαζε ο Μεταξάς ότι θα έχουμε πόλεμο. Είχαν ετοιμαστεί όλοι. Είχαμε κάνει καταφύγιο στα Τρίκαλα. Ήταν η αεράμυνα που φύλαγε τα καταφύγια, με πήραν κι εμένα, μεγαλύτερο όμως. Μας είχαν πει ότι άμα κηρυχθεί πόλεμος θα χτυπήσουν οι σειρήνες, θα έρθουν τ' αεροπλάνα, και εμείς έπρεπε να μπούμε στα καταφύγια. Αν έπεφτε δίπλα η βόμβα δεν πάθαινες κάτι, αν έπεφτε απάνω...πάει!

Εκείνη την στιγμή που ήσουν ακριβώς;

Ήταν Δευτέρα πρωί, ανοίξαμε τα μαγαζιά στις 8πμ, ήταν παζάρι. Εγώ δούλευα πίσω απ' την πλατεία του ΟΤΕ, εκεί γινόταν η λαϊκή. Όλη η πλατεία ήταν γεμάτη. Μόλις χτύπησε η σειρήνα, δεν ξέραμε από πόλεμο κι εμείς, από κάτω απ' την πλατεία είχε καταφύγιο, χωρούσαν 500 άτομα αλλά από φόβο δεν πήγε κανείς. Έφυγαν όλοι! Παρατήσαμε τα πάντα, τα μαγαζιά,τα πράγματα και φύγαμε όλοι προς το Λογγάκι, πήραμε τα βουνά. Μέχρι να φτάσουμε όμως πέρασαν τα ιταλικά αεροπλάνα, δεν βομβάρδισαν στα Τρίκαλα, πήγαν στην Λάρισα. Στην συνέχεια ξαναχτύπησαν οι σειρήνες να βγούμε, αλλά εμείς είχαμε φύγει όλοι (γέλια), γυρίσαμε το βράδυ. Μετά τ' αεροπλάνα ερχόταν, αλλά εμείς είχαμε πάρει θάρρος. Δεν βομβάρδιζαν στα Τρίκαλα αλλά πήγαιναν στην Λάρισα, είχε στρατό εκεί. Τα βλέπαμε όμως και πηγαίναμε στα καταφύγια. Την ίδια μέρα είχε γίνει η γενική επιστράτευση. Όλοι μαζεύτηκαν στο σχολείο, απέναντι απ' τον Άγιο Στέφανο. Δεν έδωσαν προσκλήσεις, όταν έδωσε διαταγή ο στρατός παρουσιάστηκαν όλοι, το Σύνταγμα 5. Εκεί γινόταν λόχοι, ντύνονταν, έπαιρναν εξοπλισμό και έφευγαν με τα ποδιά για την Αλβανία.

H «Τιτανομαχία του Υψώματος 731»

Αύριο συμπληρώνονται 75 χρόνια από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες του πολέμου. Όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιά άλλη σκέψη, υπάκουσαν στο εθνικό προσκλητήριο, πήραν το όπλο και έτρεξαν στις χιονισμένες κορφές της Πίνδου για να υπερασπιστούν την Πατρίδα και να πεθάνουν με τιμή.

Σ” αυτή την προσπάθεια, όπως λέει στο Αθηναικό Πρακτορείο ο δρ Ιστορίας και πρόεδρος του Φιλολογικού Ιστορικού Λογοτεχνικού Συνδέσμου Τρικάλων Θεόδωρος Νημάς, μεγάλη ήταν και η συμβολή των Θεσσαλών και ιδιαίτερα των στρατευμένων παιδιών της περιοχής Τρικάλων, τα οποία, μέσα από τις γραμμές του 5ου και του 51ου Συνταγμάτων Πεζικού, αντιμετώπισαν από τους πρώτους τον εισβολέα και εν συνεχεία, στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, έγραψαν μοναδικές σελίδες δόξας.

Πρέπει να γνωρίζουν οι νεότεροι, εξηγεί ο κ. Νημάς, ότι το Απόσπασμα Δαβάκη αρχικά και Κετσέα αργότερα, το οποίο ανέκοψε την ιταλική προέλαση στα βουνά της Πίνδου, αποτελείτο -κατά βάση- από το 51ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων, ενώ το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων μπήκε πρώτο στην Αλβανία και ελευθέρωσε το χωριό Λεσκοβίκι. Αργότερα, δε, έγραψε λαμπρές σελίδες δόξας.

Μία από αυτές τις λαμπρές σελίδες είναι και η «Τιτανομαχία του Υψώματος 731», κατά την οποία οι Τρικαλινοί και Καρδιτσιώτες μαχητές του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων απέκρουσαν την σφοδρή Εαρινή Ιταλική Επίθεση (9-13 Μαρτίου 1941) και ταπείνωσαν τον Μουσολίνι, που παρακολουθούσε από κοντά την πολυήμερη μάχη. «Δυστυχώς, αυτή η μάχη δεν έχει αξιολογηθεί ακόμα όπως θα έπρεπε, και η επίσημη Πολιτεία μέχρι σήμερα δεν την έχει προβάλει με αποτέλεσμα όλοι σχεδόν να την αγνοούμε» λέει ο κ. Νημάς.

Τι έγινε στο Ύψωμα 731; Σύμφωνα με τον κ. Νημά, οι Έλληνες, από τον χειμώνα, κατείχαν το ύψωμα αυτό που δέσποζε στα στενά της Κλεισούρας και έφραζε τον δρόμο των Ιταλών για την Ελλάδα. Ο Μουσολίνι, που ήθελε να νικήσει χωρίς τη βοήθεια των Γερμανών, επί έναν μήνα ετοίμαζε μια φοβερή επίθεση εναντίον των Ελλήνων. Είναι η γνωστή Εαρινή Επίθεση, η οποία άρχισε στις 6 το πρωί της 9ης Μαρτίου 1941 και το κύριο βάρος της εκδηλώθηκε στο Ύψωμα 731 και τα διπλανά 717 και Μπρέγκου Ράπιτ, τα οποία υπεράσπιζε κυρίως το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων.

Ξαφνικά, όπως αναφέρει ο κ. Νημάς, όλος ο τομέας της Ι Μεραρχίαςσυγκλονίστηκε από ορυμαγδό εκρήξεων βλημάτων πυροβολικούπαντός διαμετρήματος και βαρέων όλμων. Τετρακόσια κανόνια έβαλαν επί 2,5 ώρες στο κεντρικό μέτωπο. Πάνω στις ελληνικές θέσεις έπεσαν κάπου 100.000 βλήματα. Με το ξημέρωμα προστέθηκαν και 190 βομβαρδιστικά αεροπλάνα.

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΝΔΙΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια πολύ διδακτική ιστοριούλα,διαβάστε τη και δείτε το σχετικό βίντεο...

Ένα βράδυ, ένας γέρος Ινδιάνος της φυλής Τσερόκι μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Του είπε λοιπόν: < γιέ μου η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δύο λύκους που υπάρχουν μέσα σε όλους μας. Ο ένας είναι το κακό, είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το εγώ. Ο άλλος είναι το καλό, είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια και η ευσπλαχνία>.
Ο εγγονός το σκέφτηκε λίγο και μετά ρώτησε τον παππού του: < ποιός λύκος νικάει?>. Ο γέρος Ινδιάνος του απάντησε απλά: < αυτός που ταϊζεις!

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!

Μανούλα μου,μανούλα,δόλια μάνα!!!
Ένας σολίστας του μπουζουκιού(Γρηγόρης Τζιστούδης) κι ένας υπέροχος τραγουδιστής(Πασχάλης Τερζής) μπορούν να σε κάνουν να κλάψεις από συγκίνηση.Χαρισμένο σε όσους νιώσουν το ίδιο.Τους στίχους ΄του τραγουδιού έγραψε ο Νίκος Γκάτσος και τη μουσική ο Μάνος Χατζηδάκις.

Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ

Η μαθήτριά μου Ασπασία στη Βουλή των Εφήβων.
Είμαι περήφανος γιατί η μικρούλα τότε μαθήτρια έπιανε τα βαθύτερα νοήματα της διδασκαλιας μου για αλληλεγγύη,ισότητα,δικαιοσύνη,αξιοπρέπεια και ήθος.Σήμερα έφηβη πια,την καμαρώνω,γιατί μπορεί και εκφράζει τη γενιά της,το αύριο της χώρας,το μέλλον του τόπου μας.Εύγε παιδί μου,ελπίζω και εύχομαι να με ξεπεράσεις,όπως ο κάθε μαθητής το δάσκαλό του!!!

Βουλή των Εφήβων 9/9/2015 | Παρέμβαση μαθήτριας Λυκείου για την ανάγκη σίτισης στα σχολεία

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

«Ήμουν σαν ένα μικρό καταστολισμένο σφαγάρι κι ένιωθα μέσα μου περηφάνια και φόβο.

Μα το χέρι μου ήταν σφηνωμένο βαθιά μέσα στη φούχτα του πατέρα μου κι αντρειευόμουν.

Μπήκαμε σ’ ένα παλιό χτίρι, με μια φαρδιά αυλή κι ένα κατασκονισμένο πλατάνι στη μέση. Κοντοστάθηκα, δείλιασα.

Το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα.

Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάιδεψε.

Τινάχτηκα.
Ποτέ δε θυμόμουν να μ’ έχει χαϊδέψει.

Σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:

- Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος. Κάμε το σταυρό σου.
Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι. Κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα, μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.

- Ετούτος είναι ο γιος μου, του ‘πε ο πατέρας μου.

- Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παράδωκε στο δάσκαλο.

- Το κρέας δικό σου του ‘πε, τα κόκαλα δικά μου. Μη τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάνε τον άνθρωπο.

- Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη. Έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα.»
Νίκος Καζαντζάκης,Πρώτη μέρα στο σχολείο.

Γ.ΣΟΥΡΗΣ

...

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

«Βαρέλια, κάρα, μούστοι, τρεχάματα, Σχολεία,
πολλαί μετοικεσίαι του κόσμου πανοικεί...
τα ίδια και τα ίδια, χωρίς μια ποικιλία,
τα ίδια και στον κόσμο και στην πολιτική.
Αν τούτος είναι βίος πραγματικώς, Θεέ μου,
λοιπόν ποιος είναι τότε ο θάνατος ειπέ μου!»

Γεώργιος Σουρής, από το Λεξικό Νεοελληνικών Παραθεμάτων και Αφορισμών (επιμ. Γ.Π. Σαββίδης).

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER

Κατανοώντας τον μαθητή με σύνδρομο Asperger: Οδηγός για εκπαιδευτικούς

Τα παιδιά με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη πρόκληση στο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Αυτό το άρθρο παρέχει στους δασκάλους την περιγραφή επτά καθοριστικών χαρακτηριστικών των ατόμων με σύνδρομο Asperger [τι είναι το "Asperger"], μαζί με προτάσεις και στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτών των συμπτωμάτων, μέσα στην τάξη του σχολείου.

• Τίτλος: Κατανοώντας τον μαθητή με σύνδρομο Asperger: Οδηγίες για εκπαιδευτικούς
• Συγγραφέας: Δρ. Karen Williams, Ιατρός Ψυχιατρικό Νοσοκομείο για Ενήλικες και παιδιά, Πανεπιστήμιο Michigan, ΗΠΑ. Για περισσότερα ανατρέξατε στο βιβλίο της συγγραφέος, Karen Williams (1995) "Εστίαση στην Αυτιστική Συμπεριφορά", Τόμος 10, No. 2, από την PRO-ED, Inc.

---

Τα παιδιά στα οποία έχει γίνει διάγνωση με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη πρόκληση στο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Η τυπική γνώμη από τους συμμαθητές τους είναι ότι τα παιδιά αυτά είναι εκκεντρικά και περίεργα, και οι ανάρμοστες κοινωνικές τους ικανότητες συνήθως χρησιμοποιούνται για να τα κάνουν εξιλαστήρια. Η αδεξιότητα και η εμμονή για μουντά πράγματα προσθέτουν στην «περίεργη» παρουσίασή τους. Τα παιδιά με το σύνδρομο Asperger έχουν ελλιπή κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι αφελή και είναι εμφανές ότι τους λείπει η κοινή λογική. Η αναπροσαρμοτικότητά τους και ανικανότητά τους να χειρίζονται τις αλλαγές δημιουργεί σε αυτά τα άτομα άγχος και να είναι συναισθηματικά ευάλωτα. Την ίδια στιγμή τα παιδιά με το σύνδρομο (που επί το πλείστον είναι αγόρια) έχουν συνήθως μέτρια ή και λίγο παραπάνω από μέτρια νοημοσύνη και έχουν ανώτερη μηχανική μνήμη. Η επιδίωξή των ενδιαφερόντων τους μπορεί να τα οδηγήσει αυτά τα άτομα σε μεγάλα επιτεύγματα αργότερα στην ζωή.

Το σύνδρομο Asperger θεωρείται μια διαταραχή στο υψηλότερο (λειτουργικό) άκρο του αυτιστικού εύρους. Συγκρίνοντας άτομα με αυτό το συνεχές, ο Van Krevelen (αναφορά στον Wing, l99l) σημείωσε ότι ένα αυτιστικό παιδί χαμηλής λειτουργίας «ζει στον κόσμο του», ενώ τα αυτιστικά παιδιά με πιο υψηλή λειτουργία «ζουν στον κόσμο μας, αλλά με τον δικό τους τρόπο». (σελ.99).

ΠΑΙΔΕΙΑ

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

«Η παιδεία ενός τόπου πρέπει να δίνει στο κάθε παιδί τη μόρφωση που ταιριάζει με το φυσικό του, ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική θέση και φιλοδοξία του σπιτιού του.»

Αλέξανδρος Δελμούζος, από το Λεξικό Νεοελληνικών Παραθεμάτων και Αφορισμών (επιμ. Γ.Π. Σαββίδης).

ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

«Aκουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"
Tριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Tο βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Tα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Tο γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Eπειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει»

Από το ποίημα «Μονόγραμμα III» του Oδυσσέα Ελύτη.

ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Με τη φλόγα της ψυχής μας καθημερινά σε οποιαδήποτε τάξη,δίνουμε ίδιες ευκαιρίες σε όλους για μόρφωση και αγωγή.

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

την έχω σιχαθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
.......................................