Γονείς: τα βασικά λάθη στην ανατροφή των παιδιών μας

 

Artist: Fernando Botero (detail)

Η δημιουργία της οικογένειας είναι από τις σπουδαιότερες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου.

Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά καταφθάνουν; Φυσικά, όλοι κάνουν λάθη και όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς.

Ποια είναι, όμως, τα βασικά λάθη στη διαδικασία του μεγαλώματος των παιδιών, που μπορούμε να αποφύγουμε;

Χρόνος για όλους!

Ένα πρώτο λάθος αφορά το γεγονός ότι πολλοί γονείς εγκαταλείπουν τη ζωή τους, τον εαυτό τους και τη μεταξύ τους σχέση, με σκοπό να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του παιδιού. Όταν ένα παιδί μπαίνει στη ζωή μας, αυτό δε πρέπει να σημαίνει ότι τελείωσε κιόλας! Καλό είναι να επιδιώκουμε, όχι μόνο να προσαρμοστούμε εμείς στις ανάγκες του μωρού μας, αλλά και αυτό στις δικές μας.

Η δημιουργία ενός προγράμματος που θα έχουμε ελεύθερο χρόνο να ξεκουραστούμε, να βγούμε, να περιποιηθούμε τον εαυτό μας και να περάσουμε δημιουργικό χρόνο με τον σύντροφο και τους φίλους μας είναι πολύ σημαντικό για τη ψυχική μας διάθεση και μας εφοδιάζει με αντοχή και κέφι, που σίγουρα θα το αντιληφθούν και τα παιδιά μας!

Ποιός είναι το αφεντικό;

Ένα ακόμη λάθος είναι η ασάφεια στη θέσπιση και στη τήρηση κάποιων οικογενειακών κανόνων. Είναι εξαιρετικής σημασίας τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ποιός είναι “ο αρχηγός” στο σπίτι, όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό. Ένας σωστός αρχηγός θεσπίζει κανόνες, που πρέπει όλοι να τηρούν, αλλά παρέχει και ασφάλεια. Είναι αυστηρός, αλλά και επιεικής, όπου χρειάζεται.

ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΛΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ

Εξετάζοντας τη χρήση του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης στην πόλη σε σχέση με το αυτοκίνητο,καταλήξαμε στα οφέλη της συχνής χρήσης του:
Με το ποδήλατο στην πόλη αθλείσαι,είναι ευεργετικό για το σώμα.
Εξοικονομείς χρήματα που δα ξόδευες για μετακίνηση με άλλο μέσο.
Το να ποδηλατείς στη γειτονιά σου είναι πολύ καλός τρόπος να συναντήσεις τους φίλους και τους γείτονες.
Πανεύκολο παρκάρισμα σε ποδηλατοστάτες.
Η συντροφικότητα των ποδηλατών είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να συναντήσεις κάποιους με τα ίδια ενδιαφέροντα και απόψεις για την καθημερινή χρήση του ποδηλάτου.
Μειώνει τη ζήτηση για χώρους πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης.
Μειώνει τη ρύπανση του αέρα της πόλης,γιατί το ποδήλατο είναι οικολογικό μέσο μετακίνησης.
Μειώνει την ηχορύπανση,γιατί το ποδήλατο είναι αθόρυβο.
Είναι εύκολο να αλλάζεις τη διαδρομή σου με το ποδήλατο κι έτσι να φτάνεις γρηγορότερα στον προορισμό σου.

Οι μητέρες με τραυματικό παρελθόν αποφεύγουν να μιλήσουν για τα συναισθήματα των παιδιών τους

 

Καλλιτέχνης: Σάμιος Παύλος (λεπτομέρεια)

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame, μητέρες οι οποίες έχουν κακοποιηθεί -ψυχολογικά ή/και σωματικά- κατά την παιδική τους ηλικία, αργότερα αποφεύγουν να ανοίγουν συναισθηματικές συζητήσεις με τα παιδιά τους.

Στην έρευνα του πανεπιστημίου συμμετείχαν μητέρες από χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, οι οποίες είχαν υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης από το οικογενειακό τους περιβάλλον κατά την παιδική τους ηλικία.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι μητέρες αυτές, σε σύγκριση με μητέρες που δεν είχαν κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία, έδειχναν έντονα αποφευκτική συμπεριφορά όταν έπρεπε να κατανοήσουν τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών τους.

Για παράδειγμα, έκαναν λιγότερες και πιο σύντομες συζητήσεις με τα παιδιά τους, χρησιμοποιούσαν ερωτήσεις κλειστού τύπου (όπου οι απαντήσεις που ανέμεναν ήταν μονολεκτικές καταφατικές ή αρνητικές) και γενικότερα δεν βοηθούσαν στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων των παιδιών τους.

Όταν κάποιος γίνεται θύμα μιας τραυματικής κατάστασης, ιδιαίτερα όταν αυτή λαμβάνει χώρα στην ευαίσθητη παιδική ηλικία όταν και διαμορφώνονται σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητάς μας, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει μια συναισθηματική ακαμψία ως έναν μηχανισμό άμυνας υπό την απειλή της συναισθηματικής κατάρρευσης.

Όταν αυτή η ακαμψία παρατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα γίνεται στοιχείο της προσωπικότητας κάποιου και τείνει να εμφανίζεται σε πολλούς τομείς της ζωής κάποιου, όπως είναι οι σεξουαλικές, φιλικές ή οικογενειακές του σχέσεις.

Για να αντιληφθούμε την σημαντικότητα αυτής της έρευνας είναι χρήσιμο να υπογραμμίσουμε ότι όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν ενθαρρύνεται η συναισθηματική του έκφραση, τότε η γνωστική και συναισθηματική του ανάπτυξη μπορεί να καθυστερήσει ή να παρουσιάσει προβλήματα.

Βλέπουμε δηλαδή πως η προβληματική ανάπτυξη ενός γονιού μπορεί να οδηγήσει, προφανώς δίχως τη θέλησή του, σε έναν φαύλο κύκλο στον οποίο και το δικό του παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα συναισθηματικής ανάπτυξης, διαιωνίζοντας το πρόβλημα στις επόμενες γενιές.

Τα αποτελέσματα της έρευνας μας υπενθυμίζουν πόσο σημαντικό είναι οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να συζητούν για όσα τους απασχολούν και να τους δίνουν έναν ασφαλή χώρο έκφρασης των συναισθημάτων τους, αλλά και πόσο αναγκαίο είναι όταν παρουσιάζεται μια προβληματική συμπεριφορά στο παιδί οι γονείς να είναι έτοιμοι να δουλέψουν πάνω και στις δικές τους εμπειρίες και το ρόλο τους απέναντι στο παιδί.

Γράφει ο Δημήτρης Αγοραστός, Ψυχολόγος

Πηγή: psychologein.dagorastos.net

Οι πιο ξεχωριστοί άνθρωποι είναι συχνά και οι πιο χαμένοι

 

Artist: Giuseppina Irene Groccia (detail)

Τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους, εκείνους που συνεχίζουν να ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά, τους αναγνωρίζεις συνήθως απ’το βλέμμα, «έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης.

Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών τους, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα. Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη».

Οι άνθρωποι αυτοί είναι συχνά μελαγχολικοί και χαμένοι στις σκέψεις τους. Ψάχνονται συνεχώς, αποζητούν να μάθουν τον εαυτό τους, τους γύρω τους, τον κόσμο, τη ζωή. Δε φοβούνται να κοιτάξουν κατάματα τα συναισθήματά τους και να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους. Θέλουν να ζήσουν. Αληθινά, έντονα, αυθεντικά ,με πάθος, με μαγεία και αναζητούν συνταξιδιώτες στην ιδανική αυτή πορεία, που έχουν φανταστεί.

Είναι συνήθως αρκετά ονειροπόλοι, έχουν μια ιδεατή εικόνα της πραγματικότητας και της ζωής τους και προσπαθούν με κατωφερείς νοητικές διεργασίες να την εφαρμόσουν στα πράγματα. Γι’αυτό προσπαθούν να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το περιβάλλον τους, υπεραναλύοντας συχνά καταστάσεις. Δύσκολα συμβιβάζονται με το μέτριο, το εύκαιρο, το περιστασιακό, προτιμούν να απέχουν παρά να βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν τους γεμίζει. Προτιμούν να περιπλανιούνται απ’το να βρίσκονται σε ένα ασφαλές τέλμα.

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΧΕΙΡΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Με αφορμή στο μάθημα της Γλώσσας και ερμηνεύοντας τη λέξη «εργόχειρο» που συναντήσαμε,αποφασίσαμε να φέρουμε στην τάξη μας έργα της γιαγιάς,μιας άλλης εποχής,τότε που οι γυναίκες οι ίδιες έφτιαχναν με τα χέρια τους ό,τι χρειάζονταν στο σπιτικό τους. Τα περισσότερα ήταν κεντήματα,είδη ρουχισμού και καθημερινής χρήσης στο νοικοκυριό. Καρεδάκια,σεμεδάκια,μπατανίες κλπ βγήκαν από τις ντουλάπες,τα μπαούλα και με πολλή χαρά οι μαθητές της Ε’ τάξης τα έφεραν στην τάξη κι έτσι αυθόρμητα στήθηκε μια έκθεση ειδών λαϊκής τέχνης με χειροτεχνήματα από τις γιαγιάδες των μαθητών.

Για περισσότερα κάντε  κλικ εδώ:http://33dim-trikal.tri.sch.gr/index.php/activities/educational/47-ergoxeiro-2016

Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους

 

Artist: Glenn Harrington (detail)

Κάθε φορά που απογοητεύεσαι από τους σημαντικούς για σένα ανθρώπους σκέψου πως περίμενες περισσότερα από όσα είχαν σκοπό να σου δώσουν.

Το έβλεπες, το ήξερες, παρόλα αυτά ήλπιζες. Δεν σου φταίει κανείς για τις προσδοκίες που καλλιέργησες. Πόσες φορές άραγε έχει επαναληφθεί το ίδιο;

Μπορείς να σταματήσεις τουλάχιστον να περιμένεις. Φρόντισε την επόμενη φορά να κοιτάξεις την πραγματικότητα, όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι. Δες τους ανθρώπους γύρω σου, ανάλογα με το πόσο θέλουν να είναι μέρος της ζωής σου και όχι με βάση το πόσο εσύ θα ήθελες να είναι. Και μπορείς να αποφασίσεις τι θέλεις: τι θέλεις να προσδοκάς και τι όχι, τι επιλέγεις να ζεις και με ποιους;

Όταν κάποιος σου δείχνει ότι είσαι η τελευταία του επιλογή, δεν μπορείς να μένεις ελπίζοντας να καταλάβεις μια πιο σημαντική θέση. Σε σένα ανήκει η απόφαση: ή μένεις και συμβιβάζεσαι με τη θέση που σου δόθηκε ή αποχωρείς.

Μη χάνεις τον εαυτό σου για να κερδίσεις κάποιον άλλο

 

Artist: Aylin Argun (detail)

Ας είμαστε ειλικρινείς έστω και για μια νύχτα. Ας βγούμε στους δρόμους κι ας παραδεχτούμε δυνατά, πως κανείς δεν κατάφερε πότε να αντισταθεί σε κάποιον που μ' ένα βλέμμα του τον κάνει να καταλάβει τι εστί χημική αντίδραση.

Και συνήθως αυτός ο κάποιος δεν είναι παρά ένας τυχαίος, που οι συγκυρίες τα φέρνουν έτσι, ώστε να μπει ξαφνικά στη ζωή σου. Είναι αυτός από τον οποίο δεν απαίτησες και δεν περίμενες τίποτα στην αρχή, αλλά μόνο ζήτησες μια αλλαγή στο καθημερινό σου πρόγραμμα, στριμώχνοντάς τον κάπου ανάμεσα στις μέρες και τις νύχτες σου.

Είναι αυτός που ποτέ δε θα γίνει σχέση και το ξέρεις. Γιατί στην αρχή ούτε εσύ ήθελες να γίνει. Ξεκινάει ως κάτι χαλαρό, γιατί είστε και οι δύο ώριμοι άνθρωποι και ξέρετε τι θέλετε. Και το τελευταίο που ζητάτε είναι δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Απαπα, μακριά από μας.

Και κάπου ανάμεσα στην πρώτη νύχτα και τις υπόλοιπες που ακολούθησαν, κάπου ανάμεσα στα γεμάτα ένταση φιλιά και τα γυμνά σώματα, συνειδητοποιείς πως δε σου αρέσει που φεύγει μόλις οι στιγμές πάθους ανάμεσά σας λάβουν τέλος. Καταλαβαίνεις πως σ' ενοχλεί που δε μιλάτε την επόμενη ή τη μεθεπόμενη μέρα, αλλά μόνο την ημέρα που θα γίνει η επόμενη συνάντησή σας. Και θυμώνεις που μετά δεν κάθεται να φάτε μαζί.

Ο μύθος του Πυγμαλίωνα

 

Ο Πυγμαλίων ήταν ένας γλύπτης. Πιθανότατα, ο καλύτερος από τους καλλιτέχνες που δούλευαν την πέτρα σε όλη τη χώρα.

Ένα βράδυ, βλέπει στον ύπνο του μια πανέμορφη γυναίκα να περπατά στο δωμάτιο υπεροπτικά και αισθησιακά στο δωμάτιό του. Ο Πυγμαλίων πιστεύει πως είναι η Αφροδίτη, η θεά της αγάπης και του έρωτα και σκέφτεται πως η ίδια του έστειλε αυτήν την εικόνα για να του ζητήσει να φτιάξει ένα άγαλμα προς τιμήν της. Το επόμενο πρωί ο Πυγμαλίων πηγαίνει στο λατομείο και εκεί βρίσκει, λες και τον περίμενε, ένα μεγάλο κομμάτι από μάρμαρο που ταίριαζε στην εντέλεια με την ιδέα του έργου του, τη γυναίκα του ονείρου του, σε φυσικό μέγεθος, όρθια, ελάχιστα γερμένη πάνω σε έναν τοίχο, να κοιτάζει υπερήφανα τον κόσμο των θνητών.

Τους επόμενους μήνες ο καλλιτέχνης σμιλεύει την πέτρα αφαιρώντας ότι περισσεύει, ώστε να φανεί η απόλυτη ομορφιά του έργου. Κάθε μέρα δουλεύει ακούραστα, κάθε νύχτα ονειρεύεται αυτό το πρόσωπο, αυτό το σώμα, αυτά τα χέρια, αυτήν την πόζα. Το άγαλμα παίρνει σιγά σιγά μορφή και, δεδομένου ότι ο Πυγμαλίων κοιμάται στο εργαστήριό του, η μαρμάρινη γυναίκα είναι η πρώτη φιγούρα που αντικρίζει κάθε πρωί.

Ο Πυγμαλίων, όχι μόνο μπορεί να δει μέσα του το έργο ολοκληρωμένο, αλλά αρχίζει και να φαντάζεται πως θα ήταν αυτή η γυναίκα αν ερχόταν στη ζωή. Με κάθε λάξευμα, ο γλύπτης φανερώνει αυτά που φαντάστηκε και που ξέρει για αυτό το άψογο θηλυκό. Για να την ορίσει τελειότερα της δίνει και όνομα: Γαλάτεια.

Πως να χτίσετε την ηθική νοημοσύνη του παιδιού σας

 

Ηθική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις το καλό απ’ το κακό, αλλά και να σέβεσαι τις αξίες των άλλων. Με άλλα λόγια, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ ένα παιδί.

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τύποι νοημοσύνης. Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Μπιλ Γκέιτζ. Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, για παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Τζον Στάινμπεκ και η Άιρις Μέρντοχ, άνθρωποι δηλαδή που μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό. Επίσης, υπάρχει η πρακτική νοημοσύνη. Είναι οι άνθρωποι που δίνουν λύσεις σε προβλήματα, μπορούν να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο, να δώσουν λύση όταν πλημμυρίσει το υπόγειο ή να λύσουν εύκολα μια εξίσωση. Επιπλέον, υπάρχει και η αισθητική νοημοσύνη, αυτή που διαθέτουν οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι και οι μουσικοί. Κάποιες φορές, ιδιαίτερα στους μουσικούς και στους συνθέτες, η ευφυΐα αυτή συνδυάζεται με μαθηματική ευφυΐα. Τέλος, υπάρχει κι ένα άλλο είδος ευφυΐας, ίσως το λιγότερο γνωστό, η λεγόμενη ηθική νοημοσύνη. Πρόκειται για το είδος εκείνο της εξυπνάδας που συνδυάζει τη δύναμη του χαρακτήρα με την ορθή κρίση, δύο προσόντα που συνήθως απαξιώνουμε γιατί δεν τα θεωρούμε και τόσο σημαντικά. Είναι η αρετή που μας μαθαίνει να κάνουμε όλα αυτά που οφείλουμε και όχι αυτά που μας αρέσει να κάνουμε.

Τι είναι η ηθική νοημοσύνη;

Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Robert Coles στο βιβλίο του The Moral Intelligence Of Children (Η ηθική νοημοσύνη των παιδιών) διατυπώνει την άποψη ότι τα παιδιά χρειάζονται κάτι περισσότερο από επιτυχία στις σπουδές τους και από την ικανότητα να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους για μια ικανοποιητική ζωή. Χρειάζονται συνείδηση, δηλαδή την ικανότητα να ερμηνεύουν αυτά που νιώθουν και να είναι σίγουρα γι’ αυτά που ξέρουν. Τα παιδιά με αναπτυγμένη την ηθική νοημοσύνη βιώνουν συναισθηματική ασφάλεια επειδή εμπιστεύονται την εσωτερική αίσθηση που διαθέτουν για να διακρίνουν το σωστό απ’ το λάθος, το καλό απ’ το κακό. Αυτό είναι που τα βοηθάει να αισθάνονται ισχυρούς δεσμούς με τους άλλους ανθρώπους, όπως με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συμμαθητές τους.

Οι επτά βασικές αρετές της ηθικής νοημοσύνης

Δυστυχισμένοι γονείς δεν μπορούν να μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά

 

Το διαζύγιο ήταν κάτι που σκεφτόμουν πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό.

Με τον άντρα μου η κατάσταση στο σπίτι θύμιζε εμπόλεμη ζώνη και μάρτυρες σε όλο αυτό ήταν τα παιδιά. Από την άλλη, η φράση «δεν χωρίζω για τα παιδιά» από φίλους και γνωστούς, με είχε κυριολεκτικά στοιχειώσει και δίσταζα να κάνω το βήμα.

Το διαζύγιο, είναι μια δύσκολη απόφαση, ούτως ή άλλως. Όταν όμως υπάρχουν και παιδιά, είναι σκόπελος. Δημιουργεί στρες στους συζύγους και στις οικογένειές τους και βγάζει από μέσα μας τον χειρότερό μας εαυτό. Στην αρχή είπα θα το παλέψω. Θα μείνω με τον σύζυγό μου και τα παιδιά και δεν θα διαλύσω την οικογένειά μου. Όμως οι διαμάχες ήταν ατελείωτες, οι φωνές καθημερινές. Τα παιδιά 6 και 8 ετών αντίστοιχα κλείνονταν στα δωμάτιά τους και περίμεναν σιωπηλά και τρομοκρατημένα να κοπάσει η μπόρα. Μετά από λίγο καιρό ο μικρός ζητούσε να κοιμάται με την αδερφή του και η μικρή άρχισε να έχει κακή απόδοση στο σχολείο και στις δραστηριότητές της. Κλείστηκε στον εαυτό της και δεν ήθελε να βλέπει και πολύ τις φίλες της. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο και αυτό που έβλεπα ήταν πως όλοι μας είχαμε βουλιάξει στη δυστυχία και το μόνο που θα μας έβγαζε από αυτή την κατάσταση ήταν να πάρει ο καθένας τον δρόμο του.

Τελικά τι είναι χειρότερο; αναρωτιόμουν. Να μην έχουν τα παιδιά και τους δυο τους γονείς ή να βλέπουν αυτούς που αγαπούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο να είναι δυο ξένοι μέσα στο ίδιο σπίτι και να εκσφενδονίζουν καθημερινά λέξεις μίσους ο ένας στον άλλον;

Η σαρωτική εφηβεία της μέσης ηλικίας ή αλλιώς τα χαμένα όνειρα που «επιστρέφουν και ζητούν εκδίκηση»

 

Artist: Tom Sierak (detail)

Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτι­κές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!

Μια τέτοια κρίσιμη χρονική καμπή είναι και για τη ζωή μιας γυναίκας η μέση ηλικία. Η καμπή τού «δεν πάει άλλο», του «τώρα ή ποτέ». Για να ακολουθήσει η επι­κίνδυνη όσο και εσφαλμένη εγκατάλειψη στο «ποτέ...» Όλα συνηγορούν σ' αυτά τα επώδυνα αισθήματα. Τα παιδιά ενηλικιώνονται και αυτονομούνται. Φεύγουν από το σπίτι για σπουδές, για τους δικούς τους έρωτες, για τις δικές τους παρέες, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, τα παράπονα της, τις απειλές της. Φεύγουν με τρόπο ήπιο ή με τρόπο εμπόλε­μο και εκρηκτικό, ανάλογα- όμως φεύγουν.

Οι γονείς της, νεκροί ή γερασμένοι, δεν έχουν πια την ισχύ να επη­ρεάζουν μυαλό και αισθήματα όπως παλιά. Ο σύζυγος, συχνά, δεν είναι ο άντρας που ερωτεύτηκε. Δοσμένος τώρα στα δικά του μονοπάτια, μπερδεμένος στον δικό του ψυχολογικό χάρτη, έχει γίνει με τον καιρό ένας αδελ­φός, ένας συγκάτοικος, ένα παθητικό κουτί παραπό­νων, ένας αποφασισμένος αντίπαλος, ένας ξένος. Την εγκατέλειψε ίσως από χρόνια, είτε συναισθηματικά εί­τε και συνολικά, και τον εγκατέλειψε κι αυτή. Οι φίλοι, είτε χαμένοι σε άλλες επιλογές είτε πληκτικά δεδομένοι, δεν μπορούν να βοηθήσουν. Ζουν τα δικά τους βάσανα.

Η φιλοσοφική διάσταση της αξιοπρέπειας

Η αξιοπρέπεια ως βασική έννοια και αξία τείνει να κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο των κοινωνικών κινημάτων από τη δεκαετία του 1990 και μετά, με διάφορους όρους.

Ως αξιοπρέπεια, λοιπόν, χαρακτηρίζουμε τη συναίσθηση της προσωπικής μας αξίας και την εξασφάλισή της με έντιμες πράξεις, συμπεριφορά που ταιριάζει στην αξία μας.

5 πράγματα που κάνουν οι δυνατοί άνθρωποι μετά από ένα χωρισμό

Artist: Giulia Giacomelli

Ένας χωρισμός είναι οπωσδήποτε μια δύσκολη κατάσταση και πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν την απαραίτητη δύναμη να τον διαχειριστούν.

Ο καθένας μας έχει, βέβαια, το δικό του τρόπο να αντιμετωπίσει έναν χωρισμό, όμως κάποια πράγματα είναι δεδομένα για όσους είναι δυνατοί και καταφέρνουν να μείνουν «αλώβητοι» και να βγουν από όλο αυτό πιο σίγουροι για τον εαυτό τους.

1. Δεν πιστεύουν πως δεν αξίζουν να αγαπηθούν επειδή δεν λειτούργησε μια σχέση
Το γεγονός ότι μια σχέση διακόπηκε, δε σημαίνει πως δεν αξίζει κάποιος να αγαπηθεί. Η αξία του δεν καθορίζεται ούτε από τις συνθήκες της σχέσης που υπήρχε, ούτε από τη γνώμη του άλλου. Η αυτοεκτίμηση παίζει πάντα μεγάλο ρόλο για να μπορέσει κανείς να ξεπεράσει ένα χωρισμό.

2. Δεν μεταφέρουν το χωρισμό στην επόμενη σχέση τους
Τα δυνατά άτομα δεν μπερδεύουν τις σχέσεις. Δεν κουβαλάνε μαζί τους τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργήθηκαν από το χωρισμό, μολύνοντας και την επόμενη σχέση που μπορεί να συνάψουν. Σβήνουν το παρελθόν και ανοίγουν την καρδιά τους σε έναν άνθρωπο καινούριο και διαφορετικό.

8 φράσεις που φανερώνουν ανθρώπους με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη

Artist: Giuseppina Irene Groccia (detail)

Κουβέντες που αλλάζουν τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν στη δουλειά, στις σχέσεις, σε κάθε είδους κοινωνική ομάδα.

Η ζωή – επαγγελματική και προσωπική – είναι ένα παιχνίδι ελιγμών και αμοιβαίων υποχωρήσεων και συμβιβασμών. Ωστόσο, αν η ευφυΐα κάνει τη μισή δουλειά σε ό,τι αφορά το παραπάνω, η συναισθηματική νοημοσύνη σφραγίζει όλες τις συμπεριφορές που μας κάνουν μέλη μιας ομάδας.

Aκόμη, όμως, κι αν δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα, ξέρουν ότι πρέπει να το διαχειριστούν, χωρίς παράπονο και περιττή γκρίνια.

Η ενσυναίσθηση, η εμψύχωση, η κατανόηση στα προβλήματα των άλλων μας βοηθά τόσο στο να διεκπεραιώνουμε προβλήματα και κρίσεις με επιτυχία, όσο και στο να δημιουργούμε το κλίμα και τις συνθήκες μέσα στα οποία θέλουμε και εμείς να ζούμε.

Τα παιδικά μας χρόνια: ένα καταφύγιο ή μια κόλαση;

 

Πώς νιώθεις όταν επιστρέφεις στις αναμνήσεις που έχεις από την παιδική σου ηλικία;

Λειτουργούν σαν ένα ασφαλές καταφύγιο, στο οποίο καταφεύγεις κάθε φορά που νιώθεις ευάλωτος ή λειτουργούν σαν μια κόλαση, που σου υπενθυμίζει πόσες δυσκολίες έχεις κληθεί να αντιμετωπίσεις από πολύ μικρή ηλικία…;

Τα παιδικά χρόνια για πολλούς χαρακτηρίζονται από ανεμελιά, όνειρα χωρίς προβληματισμούς, όμορφα ταξίδια του μυαλού και δημιουργικά παιχνίδια, παρέες για ατέλειωτες ώρες και συζητήσεις για το μέλλον, αναμονή ή ανυπομονησία για την ενήλικη ζωή και τις ελευθερίες που αυτή παρέχει. Τα παιδικά χρόνια έχουν πολλά όνειρα και αυταπάτες, που μπορεί να σ’ έκαναν να νιώθεις καλά, να ονειρεύεσαι και να χάνεσαι μέσα σε όμορφες ονειροπολήσεις. Τώρα τι έχει απομείνει από αυτά τα όνειρα; Μπορείς τουλάχιστον να πας για λίγο πίσω και να θυμηθείς πόσο ζωντανά όνειρα έκανες για το μέλλον, πόσο όμορφα ή αισιόδοξα τα έβλεπες όλα γύρω σου και πόση σημασία είχαν κάποια πράγματα που για άλλους ήταν ασήμαντα;

Οι αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων μπορεί να είναι περισσότερο θετικές ή αρνητικές… Γυρίζοντας προς τα πίσω μπορεί να νιώθεις ότι φτάνεις σε ένα καταφύγιο, που σου δημιουργεί ζεστασιά και νοσταλγία ή σε μια κόλαση, που νιώθεις να καίει ότι έχει απομείνει μέσα σου όλα αυτά τα χρόνια, που προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτή την κόλαση. Προσπάθησες πολύ να απομακρυνθείς από αυτή την κόλαση, να την ξεχάσεις, να την διαγράψεις… όμως, κάθε φορά που επιστρέφεις νιώθεις ότι ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει και να καίει κάθε ελπίδα για ζωή, για μέλλον, για αισιοδοξία…

Ελληνική οικογένεια: όταν η ανάγκη βαφτίζεται αγάπη

Μια πολύ ενδιαφέρουσα "κουβέντα", που θα προκαλέσει ωστόσο κάποιες αντιδράσεις...

Ο Τρύφωνας Ζαχαριάδης, ψυχαναλυτικός θεραπευτής, απαντά στην ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Κατερίνα Μαγγανά σε συνέντευξη του περιοδικού Αρμονία (11/2010)

Ο θεσμός της οικογένειας, κρατά τα σκήπτρα. Είναι ο σημαντικότερος θεσμός του ανθρώπου και γιατί;

Τρύφων Ζαχαριάδης: Ο βιολογικός ορισμός της οικογένειας δεν ανταποκρίνεται στην ευρύτερη  διάστασή του, ούτε κοινωνιολογικά ούτε απόλυτα ψυχολογικά. Συχνά, άτομα χωρίς σχέσεις αίματος μπορούν να αποτελέσουν μία οικογένεια. Η λειτουργία της οικογένειας υπάρχει από τη στιγμή που δημιουργούνται δεσμοί στις σχέσεις των μελών της. Πράγματι, ο θεσμός διατήρησε τα πρωτεία του ισχυρά. Διατηρήθηκε, γιατί είναι ανθρώπινη ανάγκη να ανήκουμε κάπου και να προσδοκούμε αυτό το «κάπου» να μας προσδώσει ασφάλεια, στήριξη, κατανόηση και αποδοχή.

Τι νόημα αποδίδετε στην έννοια της «δεμένης» ελληνικής οικογένειας; Μπορεί να «δέσει» το μέλλον των παιδιών της;

Τρύφων Ζαχαριάδης: Είναι αλήθεια πως στον τόπο μας η δομή της «καλής» οικογένειας κρατά ιδιαιτερότητες, που έχουν σχεδόν πάντα σχέση με τις ανάγκες των γονιών. Διατηρούν τρόπους εκπαίδευσης και συμπεριφοράς που ευνουχίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών.  Μέσα στο πλαίσιο της υπερβολικής προστασίας και προσφοράς, αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν και να αναλάβουν τον εαυτό τους , δεν τους επιτρέπουν να αυτονομηθούν.

Η υπενθύμιση: «Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια» κρύβει την διευκρίνιση-απειλή: «Κανένας από αυτή την οικογένεια δεν είναι έτοιμος (ώριμος) να αποχωριστεί κανέναν». Όσο πιο αδύναμα καθιστούν τα «μικρά» μέλη της οικογένειας, τόσο πιο «δεμένη» και «καλή», την αντιλαμβάνονται.