31 Ιανουαρίου 2016

Ο βίος του εφέδρου Οδ. Αλεπουδέλη




Δέλβινο, Βόρεια Ηπειρος. Αλβανικό Μέτωπο. Πόλεμος ’40- ’41. Ο Οδυσσέας Ελύτης, στο μέσον, στη διάρκεια μιας επιστροφής από την πρώτη γραμμή του μετώπου.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Την 28η Οκτωβρίου του 1940 ο 29χρονος έφεδρος ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Αλεπουδέλης παρουσιάζεται στο Α΄ Κέντρο Επιστρατεύσεως του Α΄ Σώματος Στρατού (Α΄ Σ.Σ.), το οποίο βρίσκεται τότε υπό τη διοίκηση του αντιστράτηγου Παναγιώτη Δεμέστιχα. Είναι η αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας, εθνικής καθώς και προσωπικής - για τον Οδυσσέα Αλεπουδέλη, ή αλλιώς Ελύτη, την οποία έρχεται να μας θυμίσει, με πολλές κι ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες στο βιβλίο «Ελύτης εποχούμενος - Διαδρομές στην ειρήνη και στον πόλεμο», ο Ηλίας Καφάογλου.

Το βιβλίο κυκλοφορεί αύριο από τις εκδόσεις «ύψιλον/βιβλία» και η «Κ» προδημοσιεύει σήμερα χαρακτηριστικά αποσπάσματα.


«Χρυσές επωμίδες»

Ο Ελύτης είχε αρχικά υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας «από τις 8 Ιανουαρίου ώς τις 9 Σεπτεμβρίου 1937, οπότε “καμένος από τον ήλιο και με χρυσές επωμίδες”, επέστρεψε στην Αθήνα, χάρη στη βοήθεια και τη μεσολάβηση της Ελένης Βλάχου, και τοποθετήθηκε ως ανθυπασπιστής στον 6ο Λόχο του ΙΙ Τάγματος στο 1ο Σύνταγμα Πεζικού, το οποίο έδρευε στο Πικέρμι».

Το 1940 στρατεύεται εκ νέου και πολύ γρήγορα βρίσκεται στο μέτωπο, αφού «σύμφωνα με τη Στρατηγική Διάταξη του Σχεδίου Εκστρατείας ΙΒα [“Μεταβλητή ΙΒα”], το Α΄ Σ.Σ. αποτελούσε γενική εφεδρεία, στην περιοχή Καλαμπάκας, στη διάθεση του Αρχιστρατήγου». Στο μέτωπο, στην πρώτη ή στη δεύτερη γραμμή, βρίσκονται, εκτός από τον Ελύτη, ο ζωγράφος Γ. Τσαρούχης, ο Αγγ. Τερζάκης, ο Στ. Ξεφλούδας, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, οι συγγραφείς και ποιητές Γ. Σαραντάρης, Ν. Καββαδίας Ν. Εγγονόπουλος, Γ. Μπεράτης (αρχές του ’41), Λ. Ακρίτας, Ν. Βρεττάκος, Α. Κοβατζής, Α. Καραντώνης, οι νεότεροι Αγγ. Βλάχος, Τ. Σινόπουλος, Αρ. Δικταίος, Λευτ. Ιερόπαις, κ.ά.

29 Ιανουαρίου 2016

Η ιστορία του ισθμού της Κορίνθου

0056



Η «΄Αφνειος Κόρινθος» υπήρξε από την αρχαιότητα μια από τις πιο σημαντικές πόλεις του τότε γνωστού κόσμου, αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας.
Η γεωγραφική της θέση την ανέδειξε σε σπουδαίο Ναυτικό, Εμπορικό και Πολιτιστικό κέντρο.
Το πέρασμα του Ισθμού και η παράκαμψη του Κάβου Μαλέα απασχόλησε από πολύ νωρίς τους ναυτιλλόμενους.
Η δυσκολία της μεταφοράς των εμπορευμάτων δια ξηράς με τη μέθοδο της μεταφοράς τους ώθησαν τον Τύραννο της Κορίνθου, Περίανδρο, να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, ντυμένο με ξύλα πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής εκείνης αλειμμένα με λίπος και περνούσαν τον Ισθμό από την μια ακτή στην άλλη.

Υπήρχε μάλιστα και μια ειδική λέξη γι’ αυτή τη διαδικασία μεταφοράς των πλοίων. Έλεγαν ότι τα πλοία υπέρ-ισθμίζοντο, δηλαδή διείλκοντο δια μέσου της ξηράς από τη μια θάλασσα στην άλλη, ενώ τα εμπορεύματα μεταφέρονταν με υποζύγια.
Βέβαια για το <πέρασμα>αυτό τα πλοία πλήρωναν πανάκριβα τέλη (διόδια) που ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της Κορίνθου.
Οι πρώτες σκέψεις για την τομή του Ισθμού
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο πρώτος που σκέφθηκε την διάνοιξη του Ισθμού ήταν ο Τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, γύρω στο 602 Π.Χ. γρήγορα όμως εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, ύστερα από το Χρησμό της Πυθίας που έλεγε « Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ’ ορύσσετε». «Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ’ εβούλετο».
Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι, διανοίγοντας τον Ισθμό, θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.

26 Ιανουαρίου 2016

Αποκωδικοποιώντας το σύνδρομο Asperger


Aποκωδικοποιώντας το σύνδρομο Asperger: μύθοι και αλήθειες

Aποκωδικοποιώντας το σύνδρομο Asperger: μύθοι και αλήθειες



Aποκωδικοποιώντας το σύνδρομο Asperger: μύθοι και αλήθειες
Η ανακάλυψη του συνδρόμου Αsperger χρονολογείται στο 1944. Ο Αυστριακός παιδίατρος Hans Asperger, περιέγραψε το σύνδρομο όταν θεράπευε 4 αγόρια με παρόμοια συμπτώματα. Αλλά τα γραπτά του παρέμειναν σχετικά άγνωστα μέχρι το 1981. Εκείνη την εποχή, η Αγγλίδα γιατρός Lorna Wing δημοσίευσε μελέτες περιστατικών που αφορούσαν παιδιά που έδειχναν τα ίδια σημάδια.  photo:Uploaded by Kauczuk
Το 1992 το σύνδρομο Asperger έγινε πλέον μια επίσημη διάγνωση στη Διεθνή Ταξινόμηση των Νόσων (ICD-10). Δύο χρόνια μετά, εισήχθη σαν επίσημη, πάλι, διάγνωση στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών(DSMIV).
Το σύνδρομο Asperger είναι μια διαταραχή της ανάπτυξης. Άτομα με σύνδρομο Asperger δεν έχουν γνωστικά ή γλωσσικά ελλείμματα (σε περίπτωση που έχουν, τότε η διάγνωση που τίθεται είναι ο αυτισμός). Έχουν όμως δυσκολία στην αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και στο σχετίζεσθαι. Οι διάφοροι κοινωνικοί κώδικες και η έκφραση των συναισθημάτων τους δημιουργούν αναστάτωση.
Αποκωδικοποιώντας το σύνδρομο Asperger
Επίσης, πολλές φορές μετακινούνται από το ένα άκρο του φάσματος στο άλλο. «Είτε είναι λάτρεις της τάξης και της σειράς και όταν τα πράγματα δεν κυλούν με τον τρόπο που περίμεναν αναστατώνονται πολύ, είτε η καθημερινότητά τους χαρακτηρίζεται από μια ‘αταξία’ και δυσκολεύονται πολύ με τις καθημερινές τους ευθύνες«, υποστηρίζει η ψυχολόγος PhD, Valerie Gaus.
Τα κοινωνικά ελλείμματα μπορούν να προκαλέσουν έντονη ανησυχία στα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο, λέει η Gaus. Κι αυτό συμβαίνει λόγω της “έλλειψης κατανόησης των άγραφων κανόνων που διαποτίζουν τις κοινωνικές επαφές”.  Η Gaus ισχυρίζεται ότι έχει ακούσει διάφορα σενάρια όπου η αστυνομία είχε συλλάβει, κατά καιρούς, για ανάκριση ορισμένα άτομα με σύνδρομο Asperger, τα οποία  λόγω του ότι δεν ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν, φάνηκαν ύποπτα ή εχθρικά.
Οι ασθενείς με το σύνδρομο Asperger, επισκέπτονται συνήθως την Gaus για έναν ή δύο λόγους: για να τους βοηθήσει να ανταποκριθούν στις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις (σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και το να βελτιώσουν τη σχέση τους με τον/την σύζυγο, τους συναδέλφους ή την οικογένεια ή να βρουν έναν/μια ρομαντικό/ή σύντροφο ή και φίλους) ή για να οργανώσουν και να διαχειριστούν αποτελεσματικά το χρόνο τους.

24 Ιανουαρίου 2016

Πολλές φορές κατά το παρελθόν ασκήθηκαν διώξεις σε δασκάλους για τα φρονήματά τους.



ΔΑΣΚΑΛΙΚΑ ΠΑΘΗ
Πολλές φορές έχουν αναφερθεί οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι παλιοί δάσκαλοι αλλά και η τρομοκρατία που είχε ασκηθεί συστηματικά εις βάρος τους , προκειμένου να γίνουν υποτακτικοί της εκάστοτε εξουσίας και να προσαρμόσουν το λειτούργημά τους στις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του κατεστημένου . Πολλοί , ανάμεσά τους ΚΑΙ σημερινοί δάσκαλοι , ακούγοντας ή διαβάζοντας αυτές τις διηγήσεις αδυνατούν να τις πιστέψουν θεωρώντας ότι έχει εμφιλοχωρήσει το πνεύμα της υπερβολής . Κάθε άλλο όμως ! Πολλές φορές οι διηγήσεις αυτές είναι κατώτερες των πραγματικών περιστατικών . Χάριν της ιστορικής μνήμης κι όχι για να ξύσω πληγές δημοσιεύω από το προσωπικό μου αρχείο ένα περιστατικό δίωξης δασκάλας του 1962 , που συνέβη εδώ στη Λακωνία:
1. Ένας "Εθνικόφρων" πολίτης υποβάλλει ιδιόχειρη αναφορά προς το Υπουργείο Παιδείας με την οποία καταγγέλλει ένα "φοβερό έγκλημα" ότι η δασκάλα του χωριού του , "διαμένει μονίμως εις ανεπιθύμητον οικίαν εκ της οποίας εξεπήδησεν το μίασμα του κομμουνισμού της περιφερείας ..."!
2 . Το Υπουργείο Παιδείας διαβιβάζει την αναφορά στον αρμόδιο Επιθεωρητή διατάζοντας ανάκριση σε βάρος της δάσκάλας !
3. Ο Επιθεωρήτής κοινοποιεί την αναφορά στη δασκάλα και διατάσσει όπως "εντός τριών ημερών ...αναφέρητε λεπτομερώς επί των καταγγελλομένων" !!!
4. Ο Επιθεωρητής στα πλαίσια της ανάκρισης απευθύνεται προς το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής , ζητώντας πληροφόρηση .
5 . Το Αστυνομικό Τμήμα υποβάλλει λεπτομερή αναφορά !
6 . Η δασκάλα τιμωρείται πειθαρχικά για το έγκλημά της "να διαμένει στην οικία εκ της οποίας εξεπήδησεν το μίασμα του κομμουνισμού εις την περιφέρειαν" !!!
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ
Βαγγέλης Μητράκος

10 Ιανουαρίου 2016

Ιδέ ο δάσκαλος

Ιδέ ο δάσκαλος – Απόσπασμα από «Τα Ελληνικά» του Δημήτρη Λιαντίνη

«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;»
      ~ Δημήτρης Λιαντίνης
Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θά ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψuχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας…

8 Ιανουαρίου 2016

Έρωτας στα χιόνια






Φωτογραφία του Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.


Έρωτας στα χιόνια
Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:
― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.
Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».
Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.