22 Νοεμβρίου 2014

ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Χριστόφορος Δουλγέρης είναι εικαστικός φωτογράφος. Φωτογραφίζει από τα δεκαπέντε του και οι φωτογραφίες του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο τελευταίο του πρότζεκτ φωτογραφίζει εγκαταλελειμμένα σχολεία σε όλη την Ελλάδα και διαπραγματεύεται την εικόνα από χώρους εκπαίδευσης του «λόγου» με την ευρεία έννοια.
«Φωτογραφίζω στην πλειοψηφία τους σχολεία εγκαταλελειμμένα, σχολές και οποιοδήποτε ίδρυμα έχει σχέση με την ιστορία της Ελληνικής εκπαίδευσης. Αντλώ τις πληροφορίες μου από το ίντερνετ, την ιστορική έρευνα από βιβλιοθήκες, δημόσια έγγραφα, δημόσια αρχεία και από απλές αφηγήσεις. Το κομμάτι της έρευνας είναι ένα κομμάτι τέχνης από μόνο του», λέει..
«Δεν κάνω μια καταγραφή με μια φωτογραφική μηχανή, έτσι απλά σαν περαστικός. Υπάρχει μια τυπολογία που ακολουθώ, και ένα ένστικτο που εμπιστεύομαι και δεν με έχει ξεγελάσει. Δεν φωτογραφίζω τα λαμπερότερα σχολεία αλλά αυτά στα οποία η ιστορία έχει αφήσει ένα αποτύπωμα. Πολλά από τα σχολεία που φωτογραφίζω έχουν κλείσει για γεωλογικούς λόγους και άλλα κλείσανε μετά από έναν πόλεμο. Τελευταία πολλά κλείνουν λόγω έλλειψης μαθητών ή δασκάλων. Κάθε σχολείο έχει την δική του ιστορία και ο καθένας από μας έχει μία ιστορία από το σχολείο.
PAROS 01 PAROS 02 PAROS 03D PAROS 04D AETOS 01 ASOMATOS 01  ASOMATOS 03D ASOMATOS 04
Ταξίδευα στο «πουθενά» στην περιοχή της Λίμνης Κερκίνης Σερρών για ένα προηγούμενο πρότζεκτ και πέρασα με το αυτοκίνητο μου μπροστά από ένα πανέμορφο διώροφο κτίριο με μεγάλα παράθυρα και ελαφρά πορφυρό χρώμα. Ήταν ένα σχολείο. Είχε μια τεράστια αυλή και στην είσοδο ένα μεγάλο δέντρο ιτιάς –κάτι που παρατήρησα και σε άλλα σχολεία που φωτογράφισα. Η εμπειρία ήταν μαγική και ήταν σαν να γύριζε ο χρόνος πίσω. Μεγάλωσα στην επαρχία και το σχολείο για τα παιδιά ήταν ο τόπος συνάντησης. Με τους φίλους μου θυμάμαι πηδούσαμε τα κάγκελα και παίζαμε εκεί όλο το απόγευμα. Ρώτησα για το συγκεκριμένο σχολείο, γιατί είναι κλειστό. Ένα τεράστιο φανταχτερό κτίσμα είναι ανενεργό. Έτσι άρχισα να ψάχνω και άλλα τέτοια σχολεία και κτίρια. Συνάντησα απίστευτη ομορφιά στην Ελλάδα και μια ησυχία που λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά για μένα. Ανακάλυψα ότι την τελευταία δεκαετία έχουν κλείσει πολλά σχολεία γιατί η κρίση έχει συρρικνώσει τις θέσεις των δασκάλων και τα σχολεία » κοστίζουν.

20 Νοεμβρίου 2014

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ-ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

                    Ο "Αντώνης" Φεστίμ Χασάνι, παραδοσιακός τεχνίτης πέτρας.

Με τους μαθητές μου,στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης και τη διερευνητική εργασία για τα παραδοσιακά επαγγέλματα στο χωριό μας,επισκεφθήκαμε τον τεχνίτη πέτρας Φεστίμ Χασάνι από την Αλβανία,που ζει και εργάζεται στην Ανάβρα περισσότερο από είκοσι χρόνια.Στην Ελλάδα πήρε το όνομα "Αντώνης",έτσι τον ξέρουν όλοι στο χωριό. Άνθρωπος νοικοκύρης, οικογενειάρχης ,εργατικός, που ενσωματώθηκε απόλυτα στην τοπική κοινωνία.Ζει με τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά πολλά χρόνια στο χωριό μας,το μικρότερο παιδί του,ο Δημήτρης, είναι μαθητής του σχολείου μας στην ΣΤ' τάξη και μαζί του συνεννοηθήκαμε να τον επισκεφθούμε στη δουλειά.Κοντά στο σχολείο,μέσα στον οικοδομικό ιστό του χωριού,ανέλαβε να αναπαλαιώσει ένα παλιό διώροφο πέτρινο σπίτι και να φτιάξει πέτρινο μαντρότοιχο σε όλη την περίμετρο του οικοπέδου.
Τον συναντήσαμε ανάμεσα σε πέτρες και εργαλεία, την ώρα που πελεκούσε τις γωνιές για τον μαντρότοιχο.

Από το 1990  χτίζει πέτρινα σπίτια, φράχτες, εκκλησίες κλπ,τη δουλειά την ήξερε από τη χώρα του γιατί εκεί ακόμη η πέτρα δουλεύεται με το χέρι όπως τον παλιό καιρό. Δουλεύει όλα τα είδη πέτρας σε επένδυση ή τοιχοποιία, αρμολογημένη ή ξεροληθιά. Έχει και ένα μικρό  συνεργείο από τεχνίτες, χτίστες, πελεκάνους και βοηθούς,που ξέρουν να χειρίζονται το μαστορικό σφυρί, το μυστρί και το ζύγι.
Στην Ανάβρα κάποτε υπήρχαν ντόπιοι τεχνίτες ή έρχονταν μπουλούκια μαστόρων από την Ήπειρο και έχτιζαν σπίτια από την έναρξη της άνοιξης μέχρι τα Χριστούγεννα,που επέστρεφαν στα χωριά τους.
Το σύνολο της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής φτιάχτηκε από τους λαϊκούς, ανώνυμους αρχιτέκτονες. Αυτοί οι παραδοσιακοί τεχνίτες, οργανωμένοι σε ομάδες, ταξίδευαν από περιοχή σε περιοχή και έχτιζαν τα κτίρια, τις γέφυρες, τις βρύσες, τους μύλους και κάθε άλλη κατασκευή των παραδοσιακών οικισμών. Το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι δημιουργούσαν, σε όλο τον ελληνικό χώρο, εξηγεί, εν μέρει, τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία εμφανίζονται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική διαφορετικών περιοχών.




Σήμερα όλοι βλέποντας ένα τέτοιο σπίτι Περιεργαζόμαστε, θαυμάζουμε και μελετούμε αλλοτινές τεχνικές σε αρχοντικά και ταπεινές μονοκατοικίες που κουβαλούν στις καλοδουλεμένες πέτρες τους όλη την ιστορία του τόπου.

Δυστυχώς νέοι τεχνίτες δεν υπάρχουν και όλοι προτιμούν να χτίζουν τα σπίτια τους με μπετό και τούβλα για λόγους οικονομίας,που όμως σε ομορφιά δεν φτάνουν σε τίποτα ένα παραδοσιακό πέτρινο σπίτι.


 Όλοι αυτοί οι καλοί μάστοροι,που έφτιαξαν αυτά τα κομψοτεχνήματα χάθηκαν μέσα στην άναρχη οικοδόμηση των πόλεων της Ελλάδας, γιατί είχαν φάει τη ζωή τους να χτίζουν πέτρα και παρέμειναν φτωχοί. Η απότομη αλλαγή που έγινε πριν δεκαετίες κι άρχισε όλος ο κόσμος να πηγαίνει στις πόλεις για μια καλύτερη ζωή έφερε μια αύξηση των μαστόρων για καλουπώματα και χτισίματα με τούβλα. Εκεί χάθηκαν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες στο χτίσιμο της πέτρας και από τότε κανείς νέος Έλληνας δεν θέλησε να μάθει την τέχνη του πετρά. 



Ο Αντώνης λοιπόν μας είπε όταν τον ρωτήσαμε για τον τρόπο που χτίζει την πέτρα, ότι ξεκινάει με το θεμέλιο και όσο ανεβαίνει στον τοίχο πρέπει να βάζει και μεγάλες πέτρες, που να περνάνε από την μια μεριά του στην άλλη, τις ονομάζει "περαστές" (είναι αυτές που σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας λένε "μπατικές"). Τέτοιες μακριές πέτρες πρέπει να χτίζονται κάθε τόσο στον τοίχο, ώστε να τον εξασφαλίζουν. Στα ενδιάμεσα, ο τοίχος οικοδομείται με «αναθρέμματα». Οικοδομείται ο τοίχος καλύτερα από δύο μαστόρους. Ένας έξω (ο πιο έμπειρος), ο δεύτερος μέσα. Βάζει ο έξω μάστορας μια μεγάλη πέτρα, που αφήνει ένα κενό έως το μέσα πρόσωπο του τοίχου. Το κενό αυτό συμπληρώνεται έντεχνα από τον μέσα μάστορα. Αυτό το συμπλήρωμα είναι το "ανάθρεμμα". Ο τοίχος λοιπόν ολόκληρος χτίζεται με δύο πρόσωπα και το ενδιάμεσο κενό τους πρέπει να γεμίζεται, αλλά να χτίζεται συστηματικά με "αναθρέμματα".
Ιδιαίτερο λόγο έκανε για το πώς κατασκευάζονται οι γωνίες των σπιτιών. Ο έξω μάστορας βάζει στη γωνία μία μακριά πέτρα ("γωνιά", "αγκωνάρι" λένε αλλού) και στην από πάνω σειρά άλλη μακριά πέτρα, αλλά που να κατευθύνεται στον άλλο πλαϊνό τοίχο, ώστε να σταυρώνει με την κάτω πέτρα. Γι' αυτό, βλέποντας τη γωνία ενός πετρόχτιστου σπιτιού, παρατηρούμε σε όλο το ύψος εναλλαγή από μακριές πέτρες και μικρότερες (συχνά με τετράγωνο "κούτελο"),έχοντας πάντα κοντά του το ζύγι και ελέγχει τακτικά αν ο τοίχος είναι εντελώς ίσιος.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί είναι: 

 Βούρτσα ξυσίσματος, ζύγι, μυστρί,μυστρί σοβαντίσματος, μυστρί αρμολογήματος,γωνιά,σφυρί, καλέμια 
αλφάδι, φραγκόφτυαρο.




 Στην Ελλάδα η Ήπειρος ήταν και είναι η περιοχή που έβγαλε τους περίφημους τεχνίτες,που έφτασαν σε όλα τα Βαλκάνια,όχι μόνο στη χώρα μας και έχτισαν αθάνατα και πανέμορφα πέτρινα οικοδομήματα.Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες ή να αντλήσετε πληροφορίες κάνοντας "κλικ" στους παρακάτω συνδέσμους:

12 Νοεμβρίου 2014

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Με τη δημοσιογράφο-παρουσιάστρια Κατερίνα Καραβάτου,που επισκέφθηκε το σχολείο μας με τηλεοπτικό συνεργείο της εκπομπής της στο κανάλι "Ε",για γυρίσματα, που θα προβληθούν το ερχόμενο Σάββατο.
Το σχολείο μας προσελκύει το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον πολλών τηλεοπτικών εκπομπών, καθώς παρουσιάζει δραστηριότητα με εκπ/κά προγράμματα και δράσεις που υλοποιούνται κατά τον ετήσιο προγραμματισμό.Η Ανάβρα,το χωριό που έστρεψαν οι προβολείς της δημοσιότητας πάνω της,για τους ρυθμούς ανάπτυξης και τον τρόπο ζωής,προβάλλεται και μέσα από το σχολείο του οποίου προϊσταμαι και διδάσκω.

9 Νοεμβρίου 2014

NISSAN SUNNY SGX1.6 12v (N13 Vintage)

Η Νissan Motors είναι μία Ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία, που παλαιότερα παρήγαγε αυτοκίνητα με την επωνυμία Datsun και είναι μία από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες παγκοσμίως.To 1928 o Yoshisuke Aikawa ίδρυσε την εταιρία Nihon Sangyo. Το όνομα Nissan προήλθε από το Nihon(ή Nippon)Sangyo. Εκείνη την εποχή θυγατρικές της εταιρίας ήταν η Hitachi και η Tobata Casting καθώς και άλλες εταιρίες σχετικές με την αυτοκινητοβιομηχανία, χωρίς όμως η Nissan να έχει εμπλακεί η ίδια στην παραγωγή αυτοκινήτων, τουλάχιστον μέχρι το 1933.Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Nissan βρισκόταν σε κακή κατάσταση όπως και οι περισσότερες επιχειρήσεις της Ιαπωνίας. Το εργοστάσιο στην Yokahama είχε βομβαρδιστεί λίγο πριν το τέλος του πολέμου ενώ η παραγωγή είχε σταματήσει.To εργοστάσιο ξεκίνησε πάλι να παράγει το 1946 περιορισμένο όμως στην παραγωγή μόνο φορτηγών αυτοκινήτων, όμοιων με αυτά που κατασκεύαζε πριν τον πόλεμο,παρότι η απαγόρευση δεν ίσχυε πλέον και η Nissan είχε ένα λειτουργικό εργοστάσιο τα οικονομικά της εταιρίας δεν ήταν σε καλή κατάσταση επιτρέποντας της να κατασκευάζει αυτοκίνητα σε μαζική παραγωγή αλλά παλαιάς τεχνολογίας δηλαδή όμοια με αυτά που κατασκεύαζε πριν τον πόλεμο χωρίς να έχει την δυνατότητα εξέλιξης και δημιουργίας νέων μοντέλων. Μπορεί τα αυτοκίνητα που κατασκεύαζε η Nissan να ήταν ανθεκτικά και καλής ποιότητας. Τον Οκτώβριο του 1973 η πρώτη πετρελαϊκή κρίση ώθησε τους καταναλωτές να στραφούν σε πιο μικρά και οικονομικά αυτοκίνητα. Τότε η Nissan έκανε κάτι το οποίο αργότερα αποδείχτηκε σωστή απόφαση, δηλαδή να δώσει ένα πιο σπορ χαρακτήρα στα μικρά και οικονομικά αυτοκίνητα της.

Η μονάδα παραγωγής στην Ελλάδα

Στην δεκαετία του 1970 ιδρύθηκε στο Βόλο η Teokar/Teocar (Θεοχαράκης και Nissan Car) που κατασκεύαζε αυτοκίνητα Nissan.Το 1980, το πρώτο αυτοκίνητο είχε βγει απ’ την γραμμή παραγωγής και ακολούθησαν 170.000 ακόμα Ι.Χ και επαγγελματικά. Tο εργοστάσιο αυτοκινήτων έκλεισε τον Mάιο του 1995 ενώ δίπλα στο εργοστάσιο είχε φτιαχτεί μια ακόμη μονάδα, που κατασκεύαζε καθίσματα και μεταλλικά μέρη αυτοκινήτων.
Ένα από αυτά τα αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν στο Βόλο αγόρασα το 1990 από την αντιπροσωπία της NISSAN στα Τρίκαλα και κόστισε περίπου 5.200.000δραχμές.Το αυτοκίνητο για την εποχή του ήταν πολυτελέστατο με ηλεκτρικά παράθυρα και aircondition. Σήμερα έχει στο κοντέρ του περίπου 300.000χμ και λειτουργεί άψογα,χωρίς προβλήματα ηλεκτρικά και μηχανολογικά.




6 Νοεμβρίου 2014

Βότανα,τα καλύτερα φάρμακα.ΤΟ ΣΑΛΕΠΙ

Το Σαλέπι είναι ένα ρόφημα θερμαντικό, (εξαιτίας και των μπαχαρικών που περιέχει), προληπτικό του κρυολογήματος και της γρίπης, φτιάχνει το κρυωμένο στομάχι. Καταπραΰνει τα νεύρα, διώχνει το άγχος και την κούραση, χαρίζοντας ευεξία και εγρήγορση ταυτόχρονα. Είναι πλούσιο σε άμυλο και πολύτιμα μεταλλικά άλατα: φώσφορο και ασβέστιο. Γι’ αυτό τονώνει όλο το σώμα, «από τα νύχια ως την κορυφή». Βοηθά εξασθενισμένους από αρρώστιες οργανισμούς να ανακάμψουν και να αναρρώσουν γρηγορότερα. Περιέχει μια κολλώδη ουσία, την βασσαρίνη, που όταν βράσει με νερό, δίνει αυτό το άριστο μαλακτικό κατά του βήχα και όλων των παθήσεων του θώρακα, αλλά και του στομάχου και των εντέρων.

Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.

Το σαλέπι έχει μία γεύση γλυκιά. Είναι ένα ρόφημα ζεστό, θερμικό, συνδέεται περισσότερο με τους πνεύμονες, το πεπτικό, τα γεννητικά όργανα (λόγω του σχήματος της ρίζας) και των νεφρών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πωλείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όπου έχει κρύο και πίνοντάς το ζεσταίνεται το σώμα.
Οι παλιότεροι το ξέρουν και ως σερνικοβότανο.
Στην αρχή το κομματιάζετε με σφυρί,κατόπιν στο χαβάνι το κάνετε τρίμματα με το γουδοχέρι.Δοκιμασμένο και αποτελεσματικό!