Η εξέλιξη του ποδηλάτου

1817: Εφευρέθηκε η οδηγούμενη Draisienne

Ο Γερμανός Βαρώνος Von Drais εφηύρε την Draisienne, ένα οδηγούμενο ποδήλατο. Σχεδόν ολόκληρο, ήταν φτιαγμένο από ξύλο, και χωρίς πετάλια, ο αναβάτης του έδIνε ώθηση σπρώχνοντας τα πόδια του στο έδαφος. Εκείνο τον καιρό, το ρεκόρ ταχύτητας για αυτό το ποδήλατο ήταν 15 km/h. Χρησιμοποιήθηκε λίγο μέχρι τη δεκαετία του 1830. Το 1842, εξοπλίστηκε με συμπαγή λάστιχα από γόμα.

1839: Το MacMillan velocipede ήταν το πρώτο το οποίο δεν απαιτούσε τα πόδια στο έδαφος

Αυτό το δίτροχο όχημα σχεδιάστηκε από τον Kirkpatrick MacMillan, έναν Σκωτσέζο ξυλουργό. Ήταν το πρώτο ποδήλατο που επέτρεπε στον αναβάτη να το καβαλήσει χωρίς να αγγίζουν τα πόδια του στο έδαφος. Στην γεννέτηρα του MacMillan, το Coathill, στη Σκωτία, τα εκατοστά γενέθλια από την δημιουργία του MacMillan velocipede γιορτάστηκαν το Σεπτέμβριο του 1946 με καθυστέρηση οχτώ χρόνων λόγω του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, αλλά πρόσφατα η πραγματική ύπαρξη αυτού του ποδηλάτου τέθηκε υπό αμφιβολία.

1860: Michaux Velocipede - Η πρώτη μηχανή προς ανάβαση σε μαζική παραγωγή

Σχεδιάστηκε από τον Γάλλο Pierre Michaux ο οποίος ασχολείτο με τις επισκευές αλογάμαξων και την κατασκευή καροτσιών για μωρά. Έφτιαξε αυτό το σχέδιο όταν κάποιος του έφερε μία Draisienne για επισκευή. Όταν ο γιος του το καβάλησε και είχε δυσκολία με τα πόδια του στις κατηφόρες, ο Michaux είχε την ιδέα να ενώσει βραχίονες και πετάλια απευθείας πάνω στον τροχό σαν μέσο προώθησης.

1869: Το Phantom, με την κανονική οδήγησή του, εμφανίζεται

Ο Βρεττανός Reynolds παρουσίασε το κανονικά-οδηγούμενο Phantom. Ήταν μία κατασκευή σταθμός με το ελαφρύ του μεταλλικό πλαίσιο, τους πρώτους τροχούς με διπλές ακτίνες, συμπαγή γομολάστιχα καρφωμένα σε ξύλινους τροχούς, και άλλες καινοτομίες.

1870: Το πρώτο μοντέλο που καθόρισε τα χαρακτηριστικά του συνηθισμένου ποδηλάτου

Σε ένα εργοστάσιο ποδηλάτων, στη Conventry της Αγγλίας, ο James Starley με τον William Hillman σχεδίασαν το Ariel, ένα κανονικό πρωτότυπο ποδήλατο το οποίο είχε τροχούς με στεφάνια και ακτίνες με ρυθμιζόμενη τάση. Το Ariel λέγεται να πήρε το όνομά του από ένα πειραχτήρι ξωτικό σε ένα έργο του Shakespeare. Το ποδήλατο αυτό, το πρώτο με ολοκληρωτικά μεταλλική κατασκευή, ήταν ακόμα ελαφρύτερο από τους προγόνους του, και ήταν το πρώτο μοντέλο που εφάρμοσε ένα κέντρο οδήγησης στο τιμόνι το οποίο χρησιμοποιείται και στα σημερινά ποδήλατα. Χάρη στον ρυθμιζόμενο άξονά του και ένα πλήθος νέων μηχανισμών - σταθμών, το Ariel έπιασε ταχύτητες ρεκόρ μεταξύ 23 και 24 km/h.

1876: Salvo, η εμφάνιση ενός ποδηλάτου εύκολου προς ανάβαση

Το πρώτο τρίκυκλο σε μαζική παραγωγή παρήχθη από τον Coventry Lever, και ήταν εφοδιασμένο με μοχλό ταχυτήτων φτιαγμένο από τον James Starley. Το τρίτροχο Salvo φτιαγμένο από τον Starley, εισήγαγε καινοτομίες όπως ελαφρύτερο πλαίσιο, τροχοί ακτινών, και ένα τεχνολογικά προχωρημένο σύστημα αλυσίδας. Επίσης έδινε έμφαση στην απόδοση. Ειδικότερα, η χρήση ενός γραναζιού ισορροπίας, ή διπλού γραναζιού οδήγησης, επέτρεπε ομαλότερη κίνηση στις στροφές, αφού ο εξωτερικός τροχός ήταν σε θέση να περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον εσωτερικό. Ήταν επίσης εφοδιασμένο με φως για νυχτερινές μετακινήσεις, και έγινε διάσημο γιατί ήταν πιο άνετο και πιο προσιτό από μία αλογάμαξα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Μια ανησυχητική πραγματικότητα στο σύγχρονο σχολικό περιβάλλον είναι η αυξητική τάση των προβλημάτων συμπεριφοράς των μαθητών και η εμφάνιση φαινομένων επιθετικότητας και βίας. Τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού εκδηλώνονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και μειώνονται στο λύκειο. Οι μισοί από τους μαθητές θύματα βίας δεν αναφέρουν το γεγονός, ενώ οι υπόλοιποι το αποκαλύπτουν σε φίλους τους και λιγότερο στους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς τους.

Στο σχολικό πλαίσιο ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο δράστης για να βλάψει το θύμα ο σχολικός εκφοβισμός έχει διάφορες μορφές ως εξής:

α) σωματική βία: όπου ο θύτης μεταχειρίζεται φυσική βία όπως χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές, βανδαλισμούς, κλοπές, σωματικές πράξεις που ταπεινώνουν, βίαιο παιχνίδι,

β) λεκτική βία: όπως αρνητικά σχόλια πειράγματα για την εμφάνιση, το ντύσιμο, τις πράξεις κουτσομπολιά, αποξένωση από την ομάδα, βρισιές, απειλές, προσβολές παρενόχληση με τηλεφωνήματα, e-mail και απειλητικά γράμματα,

γ) βία έναντι αντικειμένων: όπως καταστροφές αντικειμένων, (οι μαθητές μουντζουρώνουν, γδέρνουν και σπάνε αντικείμενα του σχολείου),

δ) ψυχολογική βία: όπως προκλητικές τάσεις, επιθετικά πειράγματα με σκοπό τη γελοιοποίηση, την απομόνωση και το στιγματισμό και άμεσες ή έμμεσες απειλές και εκφοβισμοί.

Ως συνηθέστερη μορφή σχολικού εκφοβισμού διεθνώς και στην ελληνική πραγματικότητα έχει καταδειχθεί ο λεκτικός.

Παρέμβαση στο σχολικό πλαίσιο

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας με τη συνδρομή των ψυχολόγων της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Σώματος απευθύνει τις παρακάτω χρήσιμες συμβουλές και πληροφορίες σε γονείς και παιδιά, με σκοπό την προφύλαξη των ανηλίκων από περιστατικά αποπλάνησης και ασέλγειας σε βάρος τους.

Οι ακόλουθες οδηγίες και περιγραφές αφορούν ενδείξεις πιθανής σεξουαλικής προτίμησης σε ανήλικους, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι κάθε τέτοιο χαρακτηριστικό αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος είναι παιδόφιλος. Σε συνδυασμό, ωστόσο, με οποιαδήποτε «περίεργη» συμπεριφορά, θα πρέπει να κινήσει υποψίες. 

Tι είναι η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου;

Σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενήλικου (παιδόφιλος) με ένα παιδί με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη μιας τέτοιας πράξης.

Ο παιδόφιλος, στα γενικά του χαρακτηριστικά, είναι συνήθως άντρας, άνω των 30 ετών, με λίγους φίλους της ηλικίας του και συχνάζει σε χώρους με παιδιά όπως παιδικές χαρές, Ίντερνετ καφέ, αθλητικά κέντρα κ.α. Συχνά μάλιστα εργάζεται με παιδιά, ενώ δεν αποκλείεται να είναι άτομο «υπεράνω πάσης υποψίας». Σε πολλές περιπτώσεις είναι γνωστό μέλος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας και συνήθως ανήκει στο περιβάλλον του παιδιού ή και της οικογένειας.

Όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις στην πράξη, χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε παιδιά, ενώ ενδέχεται να προσποιείται τον έφηβο για να συζητά και να παίζει παιχνίδια μαζί τους στο Διαδίκτυο. Στοχεύει σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο, συνήθως παιδιά προεφηβικής ηλικίας, και δρα μεθοδικά και με υπομονή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί επίσης να προβεί σε πράξεις συναισθηματικού εκβιασμού ή να απειλήσει το παιδί, προκειμένου να μην αποκαλύψει τις δραστηριότητές του στους γονείς του.

Οδηγίες προς τους γονείς:

ΜΙΛΤΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ

«Εζήτησα να ξυπνήσω ψυχές ικανές να καθορίσουν μονάχες τους αύριο την τύχη τους κι όχι νευρόσπαστα που να κινούνται σήμερα με τη θέληση του πρώτου τυχαίου δασκάλου τους κι αύριο με του άλλου οποιουδήποτε κυρίου τους.

Δεν έδωκα καλούπια σε καμιά περιοχή της ζωής και της σκέψης τους, καλούπια που αλλάζουν επιφανειακά μονάχα κ’ εξωτερικά τη ζωή, μα που αφήνουν αποκοιμισμένη και στείρα την ψυχή τους.

Όπου έβλεπα την ελεύθερη σκέψη τη σεβάστηκα και την αγάπησα, οσοδήποτε τολμηρή κι αν ήταν, και περιφρόνησα με αγανάκτηση το μυαλό το σκλαβωμένο μέσα στα δεσμά της πρόληψης και της υποκρισίας.

Οι ταπεινοί γύρω μας μάς έριξαν λόγια βδελυρά και μας εμίσησαν – αλίμονο αν δεν μας μισούσαν, αυτό θα σήμαινε πως συγγενεύαμε με την ταπεινή και πρόστυχη ψυχή και ζωή τους.

Γιατί μαθητής μου εμένα δεν είναι ’κείνος που αγαπά την ήρεμη κι ακίνδυνη ζωή, τη στρωμένη με λουλούδια, αλλά εκείνος που μέσα του έχει ξυπνήσει η ανησυχία. Μαθητής μου δεν είναι ’κείνος που θα μ’ αγαπήσει με μια θηλυκιά και μαλακή άγονη αγάπη, αλλά εκείνος που ακολουθώντας τις αρχές της επικίνδυνης πάλης θα με φτάσει και θα με ξεπεράσει, αρνούμενος ίσως στο τέλος εμένα».

Μίλτος Κουντουράς

πρόχειρο χειρόγραφό του με σημειώσεις για το λόγο του

στο τέλος του σχολικού έτους 1929-30 στο Διδασκαλείο Θηλέων Θεσσαλονίκης

Ο Μάσλοου και η πυραμίδα ιεράρχησης των ανθρωπίνων αναγκών

Το άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά μόνο ως ένα ενιαίο σύνολο.

Ο Μάσλοου επηρεάστηκε από την Υπαρξιακή Φιλοσοφία, που βλέπει τον άνθρωπο ως ύπαρξη υπεύθυνη για τη μοίρα του. Τα βασικά σημεία της θεωρίας του Μάσλοου είναι:

• Τα αποτελέσματα της έρευνας της συμπεριφοράς των ζώων δεν είναι επαρκούν για την εξήγηση της ψυχολογίας του ανθρώπου.
• Το άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά μόνο ως ένα ενιαίο σύνολο.
• Η φύση του ανθρώπου δεν είναι κακή ούτε καλή, αλλά ουδέτερη. Η άσχημη συμπεριφορά του ανθρώπου οφείλεται σε κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος.
• Υπάρχει στον άνθρωπο ένα έμφυτο δυναμικό δημιουργικότητας που κινδυνεύει να καταστραφεί με τον «εκπολιτισμό» του.
• Κάθε άνθρωπος τείνει με φυσικό τρόπο προς την υγεία του.

Ο Μάσλοου δημιούργησε μια κλίμακα αναγκών, που έγινε η διάσημη ως η πυραμίδα των αναγκών. Πιο συγκεκριμένα, μίλησε για τις φυσιολογικές ανάγκες, τις ανάγκες ασφάλειας, τις ανάγκες κοινωνικής αποδοχής, αυτοεκτίμησης και αυτογνωσίας.

Ονόμασε φυσιολογικές ανάγκες τις βασικές ανάγκες που έχει ο άνθρωπος όπως για παράδειγμα την ανάγκη για αέρα, τροφή, ύπνο κ.λπ. Ονόμασε ανάγκες ασφάλειας τις ανάγκες που έχουμε για το σπίτι, για να προστατεύουμε το σώμα μας από διάφορες επιθέσεις, να είμαστε υγιείς, να έχουμε μια ψυχολογική προστασία. Τα δυο αυτά είδη αναγκών ικανοποιούν τα ζωικά ένστικτα. Οι επόμενες ανάγκες ονομάζονται ανάγκες κοινωνικής αποδοχής και έχουν σχέση με την ανάγκη να έχουμε ένα κύρος στην κοινωνία, έναν κύκλο που να μας αγαπά και να μας αποδέχεται, μέσα στον οποίο αισθανόμαστε καλά. Στην συνέχεια, στις ανάγκες αυτο- εκτίμησης ο άνθρωπος έχει ανάγκη να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή, να βασίζεται στα πόδια του και να έχει δικές του ιδέες και πιστεύω.

ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

 Κάποτε, ένας νεαρός πήγε σε έναν σοφό άντρα και του είπε: “Έχω έρθει να ζητήσω την συμβουλή σου, γιατί βασανίζομαι από αισθήματα κατωτερότητας και δεν επιθυμώ να ζήσω άλλο. Όλοι μου λένε, ότι είμαι αποτυχημένος και ανόητος. Σε παρακαλώ, Δάσκαλε, βοήθησέ με.” Ο σοφός κοίταξε τον νεαρό και του απάντησε βιαστικά: “Συγχώρεσέ με, αλλά είμαι πολύ απασχολημένος τώρα και δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Υπάρχει ένα πολύ επείγον θέμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθώ…” Εδώ, σταμάτησε για ένα λεπτό για να σκεφτεί και πρόσθεσε: “Αλλά, αν θέλεις να με βοηθήσεις, θα χαρώ να σου ανταποδώσω την χάρη.” “Μα φυσικά”, απάντησε ο νεαρός, ξεχνώντας για μια ακόμα φορά, ότι οι ανησυχίες του είχαν εκληφθεί ως ασήμαντες. “Ωραία”, απάντησε ο σοφός και έβγαλε από το χέρι του ένα όμορφο δαχτυλίδι με πολύτιμους λίθους. “Πάρε το άλογο μου και πήγαινε αμέσως στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αμέσως αυτό το δαχτυλίδι για να ξεπληρώσω ένα χρέος. Προσπάθησε να το πουλήσεις σε καλή τιμή και μην συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερα από ένα χρυσό νόμισμα. Πήγαινε τώρα και έλα πίσω όσο πιο γρήγορα μπορείς.” Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Όταν έφτασε στην αγορά, έδειξε το δαχτυλίδι σε διάφορους εμπόρους, οι οποίο εξέφρασαν έντονο ενδιαφέρον. Όταν, όμως, άκουσαν, ότι δεν το πουλούσε για λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα, έχασαν το ενδιαφέρον τους. Κάποιοι από τους εμπόρους γέλασαν με τον νεαρό και κάποιοι άλλοι απλά αδιαφόρησαν. Μόνο ένας ηλικιωμένος έμπορος ήταν αρκετά αξιοπρεπής, ώστε να εξηγήσει στον νεαρό, ότι το ένα χρυσό νόμισμα ήταν πολύ μεγάλο αντίτιμο για ένα τέτοιο δαχτυλίδι και ότι στην καλύτερη περίπτωση θα του πρόσφεραν χαλκό ή ασήμι. Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο νεαρός αναστατώθηκε πάρα πολύ και θυμήθηκε τα λόγια του σοφού να μην δεχτεί τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Αφού είχε γυρίσει όλη την αγορά, προσπαθώντας χωρίς επιτυχία να πουλήσει το δαχτυλίδι, ανέβηκε πάνω στο άλογο και γύρισε πίσω. “Δάσκαλε, δεν μπόρεσα να εκτελέσω το αίτημά σου”, είπε. “Στην καλύτερη περίπτωση μου έδιναν ένα ζευγάρι ασημένια νομίσματα, αλλά μου είπες να μην συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Αλλά, μου είπαν, ότι το δαχτυλίδι δεν άξιζε τόσο.” “Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, αγόρι μου”, είπε ο σοφός. “Πριν προσπαθήσεις να πουλήσεις το δαχτυλίδι δεν θα ήταν κακή ιδέα να διαπιστώσεις ποια είναι η πραγματική του αξία. Και ποιος είναι καταλληλότερος για αυτό από έναν κοσμηματοπώλη; Πήγαινε σε αυτόν και μάθε την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού. Μην του το πουλήσεις, όσα και αν σου προσφέρει. Έλα αμέσως πίσω σε μένα.” Ο νεαρός για μια ακόμη φορά ανέβηκε στο άλογο και κατευθύνθηκε στον κοσμηματοπώλη. Ο κοσμηματοπώλης πήρε το δαχτυλίδι στα χέρια του, το εξέτασε με μεγεθυντικό φακό για αρκετή ώρα και το ζύγισε. Ύστερα, γύρισε και είπε στον νεαρό: “Πες στον Δάσκαλό σου, ότι αυτή την στιγμή δεν μπορώ να του δώσω περισσότερο από 58 χρυσά νομίσματα για το δαχτυλίδι. Αλλά, αν μου δώσει λίγο χρόνο θα το αγοράσω για 70 χρυσά νομίσματα.” “70 χρυσά νομίσματα;” είπε έκπληκτος ο νεαρός. Γέλασε, πήρε το δαχτυλίδι και γύρισε πίσω στον σοφό. Όταν ο τελευταίος άκουσε αυτά που του είπε ο νεαρός του απάντησε: “Να θυμάσαι, αγόρι μου, ότι είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι. Πολύτιμο και μοναδικό. Και μόνο ένας πραγματικός ειδικός μπορεί να εκτιμήσει την πραγματική σου αξία. Γιατί, λοιπόν, χάνεις στην χρόνο σου περιπλανώμενος στην αγορά και ακούγοντας την γνώμη του κάθε ανόητου;”  

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/poso-poli-axizete/

Διάλειμμα

Από την Αγγλία μέχρι την Κένυα και από τη Νορβηγία μέχρι την Ιαπωνία οι διαφορές είναι τεράστιες στον τρόπο συμπεριφοράς, στο παιχνίδια ακόμα στις επιλογές που κάνουν τα παιδιά για να χαλαρώσουν την ώρα του διαλείμματος. “Το διάλειμμα είναι πολύ διαφορετικό σε κάθε χώρα, οι μαθητές λειτουργούν ποικιλοτρόπως και εντυπωσιάζεσαι από τις επιλογές τους. Οι χώροι έχουν τεράστιες διαφορές ενώ η συμπεριφορά των παιδιών από τόπο σε τόπο αλλάζει μέσα στο προαύλιο”, λέει ο ίδιος.

Κατμαντού, Νεπάλ

Δημοτικό Σχολείο, Σιέρρα Λεόνε

Γυμνάσιο, Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Δημοτικό Σχολείο, Αγγλία