30 Ιανουαρίου 2018

Η τέχνη να είσαι γιαγιά


Η τέχνη να είσαι γιαγιά

54 ετών…. γιαγιά; Τι ευλογία Θεέ μου!
Είναι τέχνη ή…τεχνική ενίοτε να είσαι γιαγιά ; Ή μήπως είναι η αγάπη και ένα ευχάριστο, αλλόκοτο συναίσθημα που όταν το συναντάς σε συνεπαίρνει και σε ανεβάζει στα ουράνια;
Η δική μου γιαγιά έλεγε «Του παιδιού μου το παιδί, το ‘χω δυο φορές παιδί». Τότε δεν καταλάβαινα. Σήμερα, όμως, πόσο δίκιο είχε! Πως μου έδιωχνε τους εφιάλτες τότε με μαγικό τρόπο, τώρα κατάλαβα πού τους διώχνω εγώ!
Η -σχέση -μας σήμερα είναι μοναδική, μαγική, ξεχωριστή, κάνω ό,τι δεν έκανα στα παιδιά μου, τίποτα δεν δίνω με μέτρο, όλα πολλά και «κρυφά» από τους γονείς πολλές φορές!
Στριμώχνεις όλες τις δουλειές σου μέσα στην εβδομάδα για να έχεις ελεύθερο το Σαββατοκύριακο να το περάσεις μαζί… Με βόλτες, αγκαλιές, παραμύθια, μυστικά, φιλιά, κρυμμένα παγωτά και σοκολάτες!

Μαγικά βραδιά στο σπίτι μας! Αχ αυτή η γιαγιαδίστικη στοργή και αγάπη χωρίς όρια τις πιο πολλές φορές. Και τα πολλά χατίρια που μόνο μια γιαγιά μπορεί και κάνει!
Να προσπαθείς να κάνεις την φαντασία σου να καλπάζει στον ουρανό, γιατί πώς θα μπορέσεις να βάλεις χρυσόσκονη στο παραμύθι που της αρέσει πολύ;
Πόσο φωτεινές είναι και οι μέρες και οι νύχτες μαζί τους!
Όσοι έχουν εγγόνια το ξέρουν και το βιώνουν, όσοι δεν έχουν εύχομαι να αποκτήσουν το συντομότερο κι όσοι δεν έχουν γιαγιά, ας «αγοράσουν» μια…. γιατί και ένα τέταρτο γιαγιάς αρκεί για εκατό ζωές!
Και τώρα διαβάστε εδώ μια γιαγιαδίστικη συνταγή μου που αρέσει σε όλα τα «παιδιά» μου.

Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια
Πηγή: fractalart.gr
Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr