ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ. ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟ.

εξάτμιση1ο ΘΕΜΑ: Από ποιούς παράγοντες εξαρτάται η εξάτμιση ενός υγρού.2ο ΘΕΜΑ: Ένα σώμα για να εξατμιστεί απορροφά θερμότητα από το περιβάλλον του.
ΕισαγωγήΕξάτμιση είναι το φαινόμενο μετατροπής του υγρού σε αέριο μόνο από την ελεύθερη επιφάνεια. Η εξάτμιση που γίνεται σε περιορισμένο χώρο π.χ. σε κλειστό δοχείο σταματάει όταν ο χώρος αυτός κορεσθεί με τους ατμούς του υγρού. Αντίθετα η εξάτμιση που γίνεται σε ανοικτό δοχείο συνεχίζεται μέχρι να εξατμιστεί όλο το υγρό.

Θερμότητα—θερμοκρασία
Η θερμότητα και η θερμοκρασία είναι έννοιες που συχνά χρησιμοποιούνται λάθος, η μια λέξη στη θέση της άλλης.
Θερμοκρασία είναι εκείνο το φυσικό μέγεθος που μας δείχνει πόσο ζεστό ή κρύο είναι ένα σώμα.
Για να μετρήσουμε με ακρίβεια τη θερμοκρασία ενός σώματος χρησιμοποιούμε τα όργανα που λέγονται θερμόμετρα.
Τη θερμοκρασία στην καθημερινή μας ζωή τη μετράμε σε βαθμούς Κελσίου (ο C).
Πχ. Σήμερα η θερμοκρασία στο Αγρίνιο είναι 15 ο C.
Το νερό αρχίζει να βράζει στους 100 ο C.
Οι επιστήμονες πάντως μετράνε τη θερμοκρασία με μια άλλη μονάδα τους βαθμούς Κέλβιν (ο Κ) .
Η θερμοκρασία 0 ο Κ αντιστοιχεί στους –273 ο C.
Στη θερμοκρασία 0 ο Κ αντιστοιχεί το απόλυτο ψύχος. Δηλ. το άκρο άωτο του ψύχους είναι οι –273 ο C. Δεν υπάρχει θερμοκρασία μικρότερη από αυτή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μηδέν της κλίμακας Κέλβιν δεν το έχουμε πετύχει σε κανένα εργαστήριο στη Γη.
Η θερμότητα είναι μια μορφή ενέργειας. Όταν δύο σώματα διαφορετικής θερμοκρασίας έρθουν σε επαφή, ενέργεια μεταφέρεται από το ζεστότερο στο πιο κρύο. Αυτή η μεταφερόμενη ενέργεια ονομάζεται θερμότητα.
Η θερμότητα ρέει αυθόρμητα πάντα από τα πιο ζεστά σώματα στα πιο κρύα σώματα.
Λέμε ότι δύο σώματα βρίσκονται σε θερμική ισορροπία όταν έχουν την ίδια θερμοκρασία.

κάντε κλικ εδώ ,για να δείτε ενδιαφέροντα πειράματα

επίσης κλικ εδώ, για περισσότερες πληροφορίες

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

20 χρόνια χωρίς το τείχος του Βερολίνου
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής πλευράς και ιστορικές στιγμές ανασύρονται από την μνήμη μας. Οι Βερολινέζοι τιμώντας την εθνική αυτή επέτειο γιόρτασαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο.
Τα γεγονότα
Η ανέγερση του Tείχους του Βερολίνου ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δημιούργημα του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης.Το 1945 ο πόλεμος λαμβάνει τέλος και η Γερμανία περικυκλώνεται από τις συμμαχικές δυνάμεις. Το Συνέδριο του Πότσδαμ διαιρεί τη Γερμανία και το Βερολίνο σε 4 ζώνες κατοχής, την Αγγλική, την Γαλλική, των ΗΠΑ και της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Το 1948 δημιουργούνται οι ξεχωριστές κυβερνήσεις του Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου. Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και οι Δυτικές Ευρωπαϊκές χώρες σχηματίζουν το 1949 το ΝΑΤΟ (North Atlantic Treaty Organization) υποσχόμενες αμοιβαία αμυντική στήριξη και συνεργασία.
Στη Γερμανία, η Mεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ δημιουργούν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ από την άλλη πλευρά η Σοβιετική Ένωση δημιουργεί την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία.
Τη δεκαετία 1950-1960 ο Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση συνεχίζεται αδιάκοπα, αλλά ενώ το Δυτικό Βερολίνο ακμάζει και η οικονομία έχει θετική εξέλιξη τα πράγματα στην Ανατολική Γερμανία δεν ακολουθούν με τον ίδιο ρυθμό. Πάνω από 3 εκατομμύρια Γερμανοί της Ανατολικής Γερμανίας διαφεύγουν στη δύση.
Το 1961 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κέννεντυ και ο Πρωθυπουργός της Σοβιετικής Ένωσης Νικίτα Χρουτσόφ στην σύνοδο κορυφής που γίνεται στη Βιέννη δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία και ο Χρουτσόφ απειλεί με πυρηνικό πόλεμο.
Οι Βερολινέζοι ζουν με το φόβο ότι η Σοβιετική Ένωση θα κλείσει τα σύνορα. Τον Αύγουστο του 1961 πάνω από 4.000 Γερμανοί εγκαταλείπουν την Ανατολική Γερμανία, ενώ στις 13 Αυγούστου τα ανατολικά στρατεύματα κλείνουν τα σύνορα μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου με συρματοπλέγματα, ενώ λίγες μέρες αργότερα τοποθετούνται πλάκες δείχνοντας την πρόθεση να χτιστεί ένα μόνιμο τείχος.
Μέχρι το τέλος του Οκτώβρη αμερικανικά και σοβιετικά στρατεύματα έχουν παραταχθεί ανάμεσα στην Δυτική και Ανατολική πλευρά των συνόρων, ενώ το τελικό αποτέλεσμα όλης της αναταραχής είναι ένα τείχος 96 μιλίων μήκος και 12 μέτρων ύψος.

Καλονέρι Τρικάλων,παραγωγή τσίπουρου με τη μέθοδο απόσταξης(εκπαιδευτική επίσκεψη)

Κλασματική απόσταξη
Η απόσταξη είναι μέθοδος διαχωρισμού των συστατικών ομογενούς μίγματος υγρού- υγρού ή υγρού στερεού και στηρίζεται στη διαφορά των σημείων βρασμού των συστατικών του μίγματος. Το μίγμα θερμαίνεται και αν τα σημεία βρασμού των συστατικών του διαφέρουν περισσότερο από 20 0, τότε ο ατμός που θα προκύψει, αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από το συστατικό με το χαμηλότερο σημείο βρασμού. Οι ατμοί αυτοί ψύχονται, υγροποιούνται και συλλέγονται σε δοχείο. Ανάλογα με το μίγμα που θέλουμε να αποστάξουμε και τις συνθήκες που εφαρμόζουμε η απόσταξη διακρίνεται σε απλή απόσταξη, κλασματική απόσταξη, απόσταξη με υδρατμούς και απόσταξη σε κενό ή σε ελαττωμένη πίεση. Η απλή απόσταξη χρησιμοποιείται συνήθως στο διαχωρισμό ενός συστατικού από ένα μίγμα. Με την κλασματική απόσταξη επιχειρείται απόσταξη υγρών, (με διαφορετικά σημεία βρασμού), που βρίσκονται στο ίδιο μίγμα. Έτσι στην κλασματική απόσταξη κάθε υγρό βράζει σε διαφορετική θερμοκρασία γεγονός που επιτρέπει τη συγκέντρωση και αντίστοιχα συμπύκνωση ξεχωριστά των ατμών του. Ευνόητο είναι ότι η απομόνωση υγρών με κλασματική απόσταξη ξεκινάει από το υγρό που έχει το χαμηλότερο σημείο βρασμού.

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΘΕΟΠΕΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ

Το σπήλαιο Θεόπετρας βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του ασβεστολιθικού βράχου, που υψώνεται στην κοινότητα Θεόπετρας, περίπου 4χλμ έξω από την Καλαμπάκα και έχει είσοδο αψιδωτή, διαστάσεων 17 x 3 μ περίπου. Το εσωτερικό του αποτελείται από μια κύρια αίθουσα 500 τ.μ. περίπου με μικρές κόγχες στην περιφέρεια. Ο σχηματισμός του ασβεστολιθικού βράχου της Θεόπετρας τοποθετείται στην ανώτερη Κρητιδική περίοδο (137.000.000 - 65.000.000 χρόνια από σήμερα). Η δημιουργία του σπηλαίου είναι κατά συνέπεια μεταγενέστερη της παραπάνω ηλικίας. Το σπήλαιο άρχισε να κατοικείται κατά τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή (η οποία αρχίζει περίπου πριν 130.000 χρόνια). Το σπήλαιο αυτό είναι το πρώτο που ανασκάπτεται στη Θεσσαλία και το μόνο μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανθρωπογενείς επιχώσεις που ξεκινούν από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και φθάνουν μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (3000 π.Χ.). Η σημαντικότητα της χρονολογικής αυτής συνέχειας έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά μπορούμε στον ελλαδικό χώρο να δούμε τη μετάβαση από τον Παλαιολιθικό στο Νεολιθικό τρόπο ζωής. Μεταξύ άλλων, στο σπήλαιο βρέθηκαν λίθινα εργαλεία Παλαιολιθικής - Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής, κεραμικά ευρήματα Νεολιθικά, οστέινα εργαλεία, κοσμήματα από όστρεο, ένα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο χρυσό κόσμημα της Παλαιολιθικής, της Μεσολιθικής και της Νεολιθικής περιόδου, καθώς και τα περίφημα ανθρώπινα αποτυπώματα της Θεόπετρας που χρονολογούνται στα 130.000 χρόνια πριν από σήμερα και αποτελούν σπανιότατο εύρημα όχι μόνο για τον ελλαδικό αλλά και για τον ευρωπαϊκό χώρο. Η ανασκαφή ξεκίνησε το 1987 από την αρχαιολόγο Αικατερίνη Κυπαρίσση-Αποστολίκα και συνεχίστηκε μέχρι και το 2005 οπότε και ξεκίνησαν τα έργα για την ανάπλαση και ανάδειξη του σπηλαίου με τη δημιουργία διαδρόμου επισκεπτών ο οποίος εξυπηρετεί και Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Αυτή τη στιγμή τα έργα έχουν ολοκληρωθεί και το σπήλαιο είναι ανοιχτό στους επισκέπτες.

Τα αίτια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Η εποχή που μεσολαβεί ανάμεσα στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους (1918-1939) αποτελεί για την Ευρώπη και για την Ελλάδα μια περίοδο συνεχών ανακατατάξεων. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ιταλία σύμμαχος των οποίων ήταν και η Ελλάδα αναδείχθηκαν νικητές στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η Γερμανία και η Αυστροουγγαρία αποτελούσαν τους ηττημένους.
Οι συνθήκες ειρήνης που υπογράφηκαν ήταν εξοντωτικές για τους νικημένους. Δυσβάσταχτες πολεμικές αποζημιώσεις, διανομή των αποικιών των ηττημένων μεταξύ των νικητών και αφαίρεση εδαφών ήταν μερικές μόνο από τις ρυθμίσεις που επιβλήθηκαν το 1919.
Με τέτοιες μεθόδους οι νικητές κατέστρεφαν ουσιαστικά τη δυνατότητα οικονομικής ανόρθωσης όλης της Ευρώπης και δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για νέο πόλεμο. Οι προσδοκίες για ένα κόσμο ειρηνικό αποδεικνύονταν στην πράξη ανίσχυρες μπροστά στη βουλιμία των εθνικισμών και των οικονομικών υπολογισμών. Η Κοινωνία των Εθνών δημιούργημα των συνθηκών ειρήνης έγινε καταφύγιο των αδυνάτων και πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών.
Η Γερμανία και η Ιταλία ήταν δυο χώρες στις οποίες το παλαιό πολιτικό σύστημα δεν μπόρεσε να επιβιώσει. Η Ιταλία μαστίζονταν από υπερπληθυσμό, από έλλειψη επενδύσεων στην οικονομία, ενώ η διαφθορά απλωνόταν σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής. Η Γερμανία καταδικασμένη να πληρώνει κάθε χρόνο πολεμικές αποζημιώσεις στους νικητές, μεγαλύτερες από το εθνικό ακαθάριστο προϊόν, μαστιζόταν μέχρι το 1933 από ανεργία, αποβιομηχάνιση, ενώ ο εκτός ελέγχου πληθωρισμός έκανε απαγορευτική ακόμη και τη σκέψη για επενδύσεις.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να γεννηθούν και να αποκτήσουν απήχηση στα κράτη αυτά ακραία κινήματα που δεν αναγνώριζαν τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην Ιταλία ο Μουσολίνι δημιούργησε το φασιστικό κόμμα και στη Γερμανία ο Χίτλερ το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Η ρητορεία των δυο ανδρών στρεφόταν κατά των κεφαλαιούχων και κατά των ξένων. Ταυτόχρονα υπόσχονται στις εξαθλιωμένες μάζες ότι η άνοδός τους στην εξουσία θα σημάνει τη λήξη των προβλημάτων τους, αφού το κράτος θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά και τα δικαιώματά τους στις διαμάχες με τους κεφαλαιούχους.
Οι φασίστες του Μουσολίνι στην Ιταλία θα καταλάβουν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1923, ενώ στη Γερμανία ο Χίτλερ θα νικήσει στις εκλογές του 1933 βασιζόμενος στις ψήφους των ανέργων και των εξαθλιωμένων εργατών και αγροτών. Και στα δυο κράτη η κοινωνική πρόνοια τέθηκε στο περιθώριο. Οι δυο άνδρες αρχίζουν να εξοπλίζουν τους στρατούς τους με νέα οπλικά συστήματα, ενώ εκπονούν σχέδια για την ανάδειξη της Γερμανίας και της Ιταλίας σε υπερδυνάμεις σε βάρος των υπολοίπων.
Από το 1935 πυκνώνουν τα σύννεφα στα Βαλκάνια. Η Ιταλία αυξάνει την επιθετικότητά της. Ο Μουσολίνι ονειρεύεται την εξάπλωση της ιταλικής κυριαρχίας σε όλη τη Μεσόγειο. Ονειρεύεται το Mare nostrum, τη Μεσόγειο ως μια ιταλική λίμνη. Επιτίθεται καταλαμβάνει διαδοχικά την Αβησσυνία, τη Λιβύη και την Αλβανία.
Τα βαλκανικά κράτη ανησυχούν και η Αγγλία, ευαίσθητη σε αυτή την περιοχή της Ευρώπης βγαίνει από την επιφυλακτικότητά της. Η Αγγλία και η Γαλλία προσφέρουν την εγγύησή τους στη Ρουμανία και στην Ελλάδα εναντίον ενδεχόμενης ιταλικής επίθεσης. Η Βουλγαρία προτιμά να συνταχθεί με τη Γερμανία και την Ιταλία που έχουν συστήσει τις δυνάμεις του 'Αξονα.

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές της ελληνικής μυθολογίας είναι ο Ασκληπιός. Το όνομά του έχει συνδεθεί με την επιστήμη της ιατρικής και θεωρείται μάλιστα ότι ήταν ο πρώτος γιατρός.
Γιος ενός θεού και μιας θνητής, ο Ασκληπιός δε συγκαταλεγόταν στους ισχυρούς θεούς που κατοικούσαν στον Όλυμπο, αλλά θεωρούνταν απλός ήρωας, που είχε θεϊκή καταγωγή. Υπήρξε όμως ιδιαίτερα αγαπητός στους ανθρώπους, που τον τιμούσαν και τον σέβονταν. Ίσως επειδή δεν ήταν απλησίαστος και δεν προκαλούσε φόβο όπως οι υπόλοιποι θεοί. Αντίθετα, η θέση του ήταν πάντα κοντά στους ανθρώπους, για το καλό των οποίων πρόσφερε τις γνώσεις του.
Η φήμη του είχε απλωθεί σ' όλο τον ελλαδικό χώρο, αλλά κι έξω απ' αυτόν. Ο ιατρός θεός φρόντιζε να εξαπλωθεί η ιατρική και να θεραπεύονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι, να χτίζει ειδικά κτίρια όπου εκεί συγκεντρώνονταν οι ασθενείς αναζητώντας θεραπεία. Τη δραστηριότητά του συνέχιζαν στα ιερά του Ασκληπιού οι ιερείς του, οι Ασκληπιάδες.
Ήταν τόσο μεγάλη η λατρεία του Ασκληπιού που αντιμετωπιζόταν ισοδύναμα με τους άλλους θεούς. Άλλωστε κι ο Ασκληπιός, όπως κι ο Ηρακλής, στο τέλος αποθεώθηκε, έγινε δηλαδή δεκτός στη θεϊκή κατοικία του Ολύμπου.
Η καταγωγή του, όπως είπαμε, ήταν θεϊκή. Υπήρξε ο καρπός ενός από τους πολλούς έρωτες του Απόλλωνα. Ο ωραίος θεός ερωτεύτηκε μια βασιλοπούλα, την όμορφη Κορωνίδα, κι απέκτησε μ' αυτήν ένα γιο. Προτού όμως γεννηθεί το βρέφος η νέα παραδόθηκε στον έρωτα ενός ξένου, που λεγόταν Ισχύς. Γρήγορα μετάνιωσε για την επιπόλαιη πράξη της, ήταν όμως πλέον αργά. Ο Απόλλωνας, που κατάλαβε την απάτη της, εξοργισμένος ζήτησε από την αγαπημένη του αδερφή, την Άρτεμη, να τιμωρήσει τη νεαρή Κορωνίδα για την ασέβειά της. Η Ολύμπια θεά τότε σκότωσε με τα βέλη της την ίδια κι άλλες γυναίκες μαζί. Ίσως μάλιστα αυτή να ήταν η αιτία μιας μεγάλης θανατηφόρας επιδημίας που έπεσε στην περιοχή. Γι' αυτό πολλές φωτιές άναβαν για να καίνε τα πτώματα.
Όταν οι ανελέητες φλόγες τύλιξαν το νεκρό σώμα της βασιλοπούλας, ο Απόλλωνας που παρακολουθούσε, δεν άντεξε να βλέπει να πεθαίνει μαζί της και το παιδί του. Αμέσως όρμησε στη φωτιά, έβγαλε από την κοιλιά της μητέρας του το ζωντανό ακόμη βρέφος και το πήγε στη Μαγνησία, στον Κένταυρο Χείρωνα.
Ο Κένταυρος γνώριζε πολύ καλά τις ιδιότητες των βοτάνων. Μεγαλώνοντας κοντά του ο Ασκληπιός έμαθε την ιατρική τέχνη. Άρχισε να γίνεται μάλιστα τόσο γνωστός για τις θεραπευτικές του ικανότητες, ώστε από κάθε γωνιά της Ελλάδας έρχονταν να τον βρουν άνθρωποι άρρωστοι ή τραυματισμένοι, απογοητευμένοι, πολλές φορές, ότι θα γίνουν μια μέρα καλά. Ο Ασκληπιός τους διέψευδε και θεράπευε κάθε είδος νοσήματος. Άλλοτε τους έδινε την υγειά τους με βότανα, άλλοτε με θαυματουργικές αλοιφές που κατασκεύαζε ο ίδιος κι άλλοτε με μαγικά και προσευχές. Άλλους θεράπευσε από τη μανία, όπως λένε ότι έκανε στις κόρες του Προίτου, όταν η Ήρα τους έστειλε τρέλα. Άλλους τους έκανε και πάλι να περπατήσουν και σ' άλλους έδινε πίσω το φως τους.
Ενδεικτικό της μεγάλης δραστηριότητας που ανέπτυξε είναι ότι βρέθηκαν πάρα πολλά ιερά του διασκορπισμένα στον ελλαδικό χώρο. Βέβαια, πολλά δημιουργήθηκαν από τους ιερείς του. Το πιο ξακουστό είναι το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ακολουθούν της Αθήνας, της Κως, απ' όπου κατάγεται και ο πατέρας της ιατρικής επιστήμης ο Ιπποκράτης, και της Περγάμου. Όταν οι ασθενείς προσέρχονταν στο ιερό αναζητώντας θεραπεία, δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος, παρά μετά τον εξαγνισμό τους. Έπλεναν το σώμα τους, τελούσαν θυσία προς το θεό και έκαναν αυστηρή νηστεία. Το βράδυ γίνονταν δεκτοί στο ιερό όπου και θα περνούσαν τη νύχτα τους.
Ο Ασκληπιός, ως γιος του Απόλλωνα, είχε και μαντικές ικανότητες ή όπως πιστεύουν πολλοί φανέρωνε στους θνητούς τις αποκαλύψεις του πατέρα του σ' αυτόν, όπως παράδειγμα έκανε κι η Πυθία. Είτε αυτό ήταν αληθινό είτε όχι, ο Ασκληπιός έδινε πάντως τις ιατρικές του συνταγές με τη μορφή χρησμών. Οι ιερείς του υποστήριζαν, στους ασθενείς που διανυκτέρευαν στο ιερό του, πως ο θεός θα τους επισκεφτεί με μορφή ονείρου και θα τους φανέρωνε το φάρμακο που θα τους θεράπευε
. Ο μεγάλος ιατρός θεός όμως, όχι απλά θεράπευε κάθε ασθένεια, αλλά μπορούσε ν' αναστήσει ακόμη και νεκρούς. Έτσι όταν η θεά Άρτεμη του ζήτησε ν' αναστήσει τον αγαπημένο της Ιππόλυτο, τον επανέφερε στη ζωή.

Αυτή η θαυματουργική ικανότητά του στάθηκε αιτία του θανάτου του. Λέγεται ότι με την ανάσταση κάποιου νεκρού θύμωσε πολύ ο Δίας και τυφλωμένος από την οργή του χτύπησε τον Ασκληπιό με τον κεραυνό του.
Άλλοι λένε ότι δεν ήταν η προσωπική οργή που έσπρωξε το βασιλιά των θεών να σκοτώσει τον Ασκληπιό, αλλά η οργή του Άδη. Ο θεός του Κάτω Κόσμου διαμαρτυρήθηκε στον Δία πως ο γιος του Απόλλωνα δεν άφηνε τους ανθρώπους να πεθάνουν, κι όλο και λιγότεροι έρχονταν στο βασίλειό του.
Ο πατέρας του, ο Απόλλωνας, πληγώθηκε βαθιά για το χαμό του γιου του. Τον είχε ήδη σώσει από το θάνατο μια φορά, όταν βρισκόταν στην κοιλιά της μητέρας του. Όμως, αυτή τη φορά ήταν ανήμπορος ν' αντιδράσει. Ήταν τόση η λύπη και η οργή του, που για να εκδικηθεί για το θάνατο του αγαπημένου του γιου, σκότωσε τους Κύκλωπες. Αυτοί είχαν δωρίσει στον Δία τον κεραυνό που κρατούσε πάντα στο χέρι του και που μ' αυτόν έκοψε το νήμα της ζωής του Ασκληπιού.

Ιστορία νομού Τρικάλων - Η πόλη των Τρικάλων
Ο νομός κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια. Παλαιολιθικά δείγματα κατοίκησης έχουν διαπιστωθεί στο σπήλαιο της Θεόπετρας, όπου βρέθηκαν εργαλεία Μέσης Παλαιολιθικής Εποχής (33000 - 8000 π.Χ.). Το σπήλαιο συνέχισε να κατοικείται ως το τέλος της Νεολιθικής Εποχής με αρχές Χαλκοκρατίας (2800 π.Χ.) που εγκαταλείφθηκε. Βρέθηκαν κομμάτια από αγγεία της Αρχαιότερης Νεολιθικής Εποχής (6000 - 5000 π.Χ.) με εμπίεστες νυχιές και γραπτά της Μέσης Νεολιθικής (5000 - 4000 π.Χ.). Νεολιθικές θέσεις έχουν εντοπιστεί κοντά στο χωριό Μεγάλο Κεφαλόβρυσο, 9 χλμ ΒΔ από τα Τρίκαλα, ενώ στην πλατιά μαγούλα Ζάρκου βρέθηκε πήλινο πρόπλασμα σπιτιού, με ειδώλια, προσφορά σε θεμελίωση κατοικίας (Νεότερης Νεολιθικής Εποχής, 5η χιλιετία π.Χ.). Η πρωτεύουσα του νομού συνδέεται με θεότητες της ιατρικής, όπως η νύμφη Τρίκκη. Προστάτιδα της υγείας και της ιατρικής, γεννήθηκε στις όχθες του Ληθαίου και έδωσε το όνομα της στην πόλη. Βασιλιάς της Τρίκκης ήταν ο φημισμένος γιατρός Ασκληπιός και θεωρείται τέκνο της πόλης. Συνέλεγε τα θεραπευτικά βότανά του στο όρος Κερκέτιο (Κόζιακας). Το Ασκληπιείο της Τρίκκης ήταν από τα αρχαιότερα. Η Τρίκκη πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο μαζί με την Οιχαλία και την Ιθώμη (Φανάρι Καρδίτσας) με τριάντα πλοία. Ηγήθηκαν τα παιδιά του Ασκληπιού, Μαχάων και Ποδαλείριος, ξακουστοί γιατροί επίσης. Ο Όμηρος ονομάζει την Τρίκκη αλογοθροφούσα και αναφέρεται στο Μαχάονα που γιάτρεψε τον πληγωμένο από βέλος Μενέλαο με βοτάνια που είχε δώσει ο Χείρων στον πατέρα του Ασκληπιό (Ιλ. Δ, 193-219).
Στους Αρχαϊκούς Χρόνους (700 - 478 π.Χ.), όταν ο οργανωτής της Θεσσαλίας Αλεύας Πυρρός καθιέρωσε την τετραρχία. Το κράτος Εστιαιώτις ή Ίστιαιώτις απλωνόταν περίπου στα όρια του σημερινού νομού Τρικάλων. Η ονομασία, όπως γράφει ο Στράβων, οφείλεται στην εγκατάσταση αποίκων από την Ιστιαία της Εύβοιας.
Σπουδαίες πόλεις στην αρχαιότητα ήταν η Τρίκκη και το Αιγίνιον (Καλαμπάκα). Η περιοχή ήταν πυκνοκατοικημένη, κυρίως γύρω από το ποτάμι. Όπως δείχνουν λείψανα οχυρώσεων και ευρήματα, αλλά και φιλολογικές αναφορές, γνωστές πόλεις ήταν επίσης η Οιχαλία, ο Ζάρκος, ο Άτραξ κοντά στο χωριό Πηνειάς, η Φαρκαδών κοντά στον Άτρακα, το Πελινναίο κοντά στο χωριό Πετρόπορος, η Φαλώρεια κοντά στο χωριό Μεγάρχη, η Πιάλεια, το Ποίτνειο κοντά στο χωριό Άγιος Προκόπιος, οι Γόμφοι κοντά στο Μουζάκι Καρδίτσας, η Οξύνεια.
Το 480 π.Χ. οι πόλεις υποτάχθηκαν στους Πέρσες, στην εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων. Στη νομισματική ένωση των Θεσσαλών, γύρω στα 470 π.Χ., περιλαμβάνονται Τρίκκη και Φαρκαδών, ενώ το Πελινναίον που ήταν με τη Λάρισα έκοψε δικό του νόμισμα. Το 378 π.Χ. ενώθηκαν με τις άλλες θεσσαλικές πόλεις υπό τον Ιάσονα των Φερών. Το 352 π.Χ. ολόκληρη η Θεσσαλία ενώθηκε με το κράτος του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας και το 324 π.Χ. ακολούθησε το Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία εναντίον των Περσών.
Με την επικρότηση των Ρωμαίων το 197 π.Χ. η περιοχή της Τρίκκης γνώρισε καταστροφές και ερημώσεις από τις συγκρούσεις Ρωμαίων και Μακεδόνων. Ήταν η μόνη ελληνική δύναμη που αντιστάθηκε πεισματικά, με το Φίλιππο Ε' και το γιο του Περσέα, ο οποίος έδωσε την τελευταία ατυχή μάχη στην Πύδνα το 167 π.Χ.
Ο νομός Τρικάλων δέχτηκε νωρίς το χριστιανισμό. Από τον 1ο κιόλας αιώνα επικράτησε η νέα θρησκεία, η οποία εδραιώθηκε τους επόμενους αιώνες, 4ο, 5ο,6ο, χτίζοντας τους ναούς στη θέση και με τα υλικά των αρχαίων ιερών, όπως στην Τρίκκη, στο Αιγίνιο, στο Ζάρκο. Στα Βυζαντινά Χρόνια η Τρίκκη ονομάστηκε Τρίκαλα και το Αιγίνιο, Σταγοί. Η περιοχή δέχτηκε επιθέσεις από τους εχθρούς της βυζαντινής αυτοκρατορίας - Γότθοι το 396, Ούννοι το 447, Σλάβοι το 577, Σαρακηνοί το 904, Νορμανδοί το 1081. Με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους ελευθερωτές των Αγίων Τόπων, Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας, το 1204. επιβλήθηκε η Φραγκοκρατία. Ο νομός Τρικάλων σύντομα επανήλθε στους Βυζαντινούς (1210-12) του Μιχαήλ Άγγελου Κομνηνού Α' Δούκα, στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και αργότερα στο βυζαντινό κράτος, με την επανασύσταση, το 1216. Το εξασθενημένο Βυζάντιο αδυνατούσε να υπερασπιστεί τις επαρχίες του. Από τις αρχές του 14ου αι. νέοι επιδρομείς μαστίζουν την περιοχή, κυρίως Αλβανοί, ενώ οι Σέρβοι του Στέφανου Δουσάν (1331- 1355) κατέλαβαν τη δυτική Θεσσαλία (1348-1371). Δεσπότης της Ηπείρου με έδρα τα Τρίκαλα ορίστηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Στέφανου Δουσάν, Συμεών Ούρεσης. Υπήρξε ο τελευταίος Σέρβος διοικητής της Θεσσαλίας, μετά το θάνατο του Στέφανου. Συγγενής της οικογένειας των Φιλανθρωπινών, εγκατέλειψε νωρίς (1381) την εξουσία και έγινε μοναχός. Με το όνομα Ιωάσαφ ίδρυσε το Μεγάλο Μετέωρο, με τον Αθανάσιο Μετεωρίτη.
Στους βράχους των Μετεώρων κατέφυγαν ερημίτες από τον 11ο αιώνα, οι οποίοι με την εισβολή των Τούρκων (1393) αυξήθηκαν και δημιούργησαν πολιτεία ολόκληρη με περισσότερα από είκοσι μοναστήρια. Αιτία η καταπίεση, η βαριά φορολογία και η εξαθλίωση των Ελλήνων, καθώς οι εύφορες εκτάσεις πέρασαν στα χέρια των κατακτητών. Πολλοί κάτοικοι κατέφυγαν σε ορεινές δυσπρόσιτες περιοχές, απολαμβάνοντας την ελευθερία και τα αγαθά της φύσης, σε πραγματικά σκληρές συνθήκες. Εξαιρετικά δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής στις περιοχές αυτές είναι τα μεγάλα πετρόχτιστα σπίτια και οι εκκλησίες. Αναπτύχθηκε η οικοτεχνία και άνθησε τους τελευταίους ιδίως αιώνες, από τα τέλη του 17ου ως τις αρχές του 19ου αι. Ονομαστά ήταν τα δέρματα και τα μάλλινα υφαντά των Τρικάλων, τα βαμβακερά του Ζάρκου, τα μεταξωτά της Καλαμπάκας.
Στα Τρίκαλα λειτούργησε η περίφημη Σχολή Τρίκκης από το 1543 έως το 1854, με μικρές διακοπές, στον παλαιό ναό της Αγίας Επισκέψεως, όπου δίδαξαν ονομαστοί δάσκαλοι. Το 1856 μεταφέρθηκε μαζί με τη βιβλιοθήκη στο μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνα ή Δούσικο και ονομάστηκε Ελληνική Σχολή. Τα Τρίκαλα ελευθερώθηκαν το 1881, αλλά μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 περιήλθαν ξανά στους Τούρκους ως το 1898, που ελευθερώθηκαν οριστικά, ύστερα από επαναστάσεις, αγώνες και θυσίες αιώνων. Μεγάλη μορφή του αγώνα υπήρξε ο παπαΘύμιος Βλαχάβας (1808).
Η πόλη των Τρικάλων
Σύγχρονη πόλη, με πολλές ομορφιές, καλή ρυμοτομία, ανοιχτές πλατείες, πάρκα και πεζόδρομους. Είναι χτισμένη στη ΒΔ άκρη του θεσσαλικού κάμπου, κοντά στις υπώρειες των Χασίων και διασχίζεται από το Ληθαίο ποταμό. Οι όχθες, κατάφυτες με πλατάνια και άλλα υδροχαρή, προσφέρονται για περιπάτους και ξεκούραση. Τις συνδέουν γέφυρες που διευκολύνουν την κίνηση των κατοίκων και προσθέτουν στη γραφικότητα της πόλης. Η κεντρική γέφυρα στολίζεται με σιντριβάνι, στην κοίτη του ποταμού. Ο Ληθαίος αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς και ενέπνευσε τους νεότερους λογοτέχνες. Η πόλη έχει αρκετά αξιοθέατα και σώζει καλοχτισμένα αρχοντικά, όπως το κτίριο της παλαιάς εφορίας, στην οδό Γαριβάλδη. Στεγάζει το λαογραφικό μουσείο και την πινακοθήκη. Θα ανακαλύψετε ενδιαφέρουσες γωνιές στην παλαιά συνοικία Βαρούσι, η οποία έχει κηρυχθεί διατηρητέα. Οι ναοί και οι αρχαιότητες προσελκύουν επίσης τους επισκέπτες. Από το λόφο της αρχαίας ακρόπολης, με τα λείψανα του βυζαντινού φρουρίου και το ρολόι, θα δείτε την πόλη από ψηλά. Η αρχαία πόλη, Τρίκκη, πάνω στην οποία είναι χτισμένη η σημερινή, θεωρείται γενέτειρα του Ασκληπιού και της νύμφης Τρίκκης. Αρχαιότατο ιερό του θεού της ιατρικής αναφέρεται από το Στράβωνα (ιστορικός και γεωγράφος, 65 π.Χ. - 23 μ.Χ.). Με το όνομα Τρίκαλα αναφέρεται πρώτη φορά η πόλη από την Άννα Κομνηνή, στην «Αλεξιάδα», τον 11ο αι.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ

Ο Ανδρέας Συγγρός (Κωνσταντινούπολη 1830 – Αθήνα 1899) ήταν πολιτικός, τραπεζίτης, εθνικός ευεργέτης και ένας από τους ισχυρότερους άντρες της εποχής του.Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιός του γιατρού Γεωργιάδη Συγγρού από το χωριό Λιθί Χίου. Σπούδασε στη σχολή του Θεόφιλου Καΐρη στην Άνδρο και στη συνέχεια τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Ερμούπολη. Δραστηριοποιήθηκε στον τραπεζικό κλάδο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Απέκτησε τεράστια περιουσία και μετά την εκχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1872 στην Αθήνα, όπου κατασκεύασε το Μέγαρο Συγγρού, το οποίο δωρήθηκε αργότερα στο κράτος και σήμερα στεγάζει το Υπουργείο Εξωτερικών. Στις αρχές του 1870 ενεπλάκη σε ένα απο τα μεγαλύτερα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της εποχής, που έμεινε γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά. Ίδρυσε την Πιστωτική Τράπεζα με τον Ιωάννη Σκαλτσούνη.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝΤο 1881 ίδρυσε την Ηπειροθεσσαλική Τράπεζα, ενώ διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην πτώχευση του 1893: Λέγεται ότι ο Α. Συγγρός εμπόδισε με όλες του τις δυνάμεις τη σύναψη νέου δανείου απο την κυβέρνηση Τρικούπη με στόχο την πτώχευση και την παραχώρηση σε αυτόν τραπεζικού προνομίου. Επίσης θεωρείται μάλλον και ως κύριος υπεύθυνος της απομάκρυνσης του τότε πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη απο την εξουσία, τον Φεβρουάριο του 1892. Από το 1885 περίπου εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Σύρου.Το ευεργετικό του έργο στην Ελλάδα είναι αναμφισβήτητο. Με δαπάνες του έγινε η αποπεράτωση της διώρυγας της Κορίνθου, ανεγέρθηκαν τα μουσεία των Δελφών και της Αρχαίας Ολυμπίας, το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας, οι φερώνυμες φυλακές Συγγρού, το Παπάφειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, μετά την πυρπόλησή του, το εργαστήριο απόρων γυναικών, το δημοτικό σχολείο στη Φολέγανδρο καθώς και πολλά άλλα κοινωφελή ιδρύματα στη Χίο και στη Κωνσταντινούπολη. Με τη διαθήκη του δώρισε μεγάλες εκτάσεις στο «Αμαλίειο Ορφανοτροφείο», κληροδότησε μεγάλα ποσά όπως υπέρ των 100.000 λιρών μόνο για την κατασκευή νέας πτέρυγας στο νοσοκομείο του «Ευαγγελισμού», επίσης για την κατασκευή της μεγάλης λεωφόρου Αθήνας-Π. Φαλήρου που φέρει το όνομά του, κ.ά. Μετά τον θάνατό του η γυναίκα του δώρισε το κτήμα Συγγρού στο δημόσιο, ενώ κατασκεύασε και το ομώνυμο πρότυπο για την εποχή νοσοκομείο μεταδοτικών νοσημάτων «Ανδρέας Συγγρός».Απεβίωσε στην Αθήνα το 1899. Ήταν παντρεμένος με την Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου (1842-1921), χήρα Αντωνιάδη.Το 1908 εκδόθηκαν τα απομνημονεύματά του σε 3 τόμους.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΔΩΡΕΕΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟΥ-ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά. Ο πατέρας του ήταν κτηματίας, αλλά έχασε την περιουσία του και πολύ νωρίς ο ποιητής δυστύχησε οικονομικά. Για να ζήσει έγινε χορευτής σε επιθεωρησιακό μπαλέτο αφού φοίτησε στη σχολή Μοριάνοφ. Γρήγορα το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ποίηση και στα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής του. Οι νέες ιδέες του ήταν μαρξιστικές. Αυτές οι ιδέες στάθηκαν αφορμή για περιπέτειες. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και εκτοπίστηκε πολλές φορές. Τόποι εξορίας του υπήρξαν η Μακρόνησος και ο Άγιος Ευστράτιος παλιά, η Γυάρος, η Λέρος και η Σύρος στην επταετία της χούντας. Η ζωή του ποιητή υπήρξε ταραγμένη και περιπετειώδης. Χαρακτηρίζεται από ασθένειες και πολιτικές διώξεις. Σίγουρα όλη αυτή η ένταση, επηρέασε την ποίηση του. Τεράστιο σε ποσότητα και πολύ σημαντικό σε ποιότητα είναι το έργο τον μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης. Ο ίδιος ο Κωστής Παλαμάς είχε αναγνωρίσει την αξία του. «Να παραμερίσουμε ποιητή για να περάσεις», έγραψε σε ένα ποίημα του για τον Ρίτσο. Στις σκέψεις του ποιητή για τη μυθολογία, στην πληθώρα των μυθολογικών λεπτομερειών, μοτίβων και προσώπων, ο αναγνώστης συναντά συνέχεια κάτι πιο σημαντικό που δεν έχει εφήμερο χαρακτήρα και που ανοίγει το δρόμο για τα απόκρυφα μυστικά της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης. Παρότι πέρασε τόσος καιρός από το θάνατο του Γιάννη Ρίτσου, στα 1990, το έργο του πορεύεται, όπως όλα τα έργα των δημιουργών που ταξιδεύουν ασυνόδευτα από τη φυσική παρουσία τους. Ο χρόνος που χρειάζεται για να διαγνωσθεί, εκ του ασφαλούς, κατά πόσο το έργο του Ρίτσου θα αντέξει στο χρόνο, είναι ακόμα μακρύς. Ίσως θα πρέπει να «ξεχαστεί» κι άλλο μέχρι να «ανακαλυφθεί» ξανά. Ίσως άλλοι, απρόβλεπτοι παράγοντες, να συμβάλουν προς τη μια ή προς την άλλη εξέλιξη. Ίσως, τέλος, η αδιαμφισβήτητη αξία του να το κάνει, ώστε να ξεπεράσει τη συνωμοσία σιωπής που εξυφαίνεται γύρω του.
Χρονολόγιο
1909 Γέννηση του ποιητή (Πρωτομαγιά) στη Μονεμβασιά. Ο πατέρας του Ελευθέριος ήταν μεγαλοκτηματίας, η μητέρα του Ελευθερία ήταν από αρχοντική οικογένεια του Γυθείου. Έχουν ήδη τρία παιδιά , τον Δημήτρη, τη Νίνα και τη Λούλα.κκκ
1921 Μετά το δημοτικό και το Σχολαρχείο εγγράφεται στο Γυμνάσιο Γυθείου όπου φοιτά ως το 1925.Πεθαίνει ο αδερφός του από φυματίωση και μετά τρεις μήνες η μητέρα του από την ίδια αρρώστια.
1924 Δημοσιεύονται ποιήματά του στη «Διάπλαση των Παίδων».
1925 Η οικογένειά του καταστρέφεται οικονομικά από το χαρτοπαικτικό πάθος του πατέρα του ο ίδιος με την αδερφή του Λούλα έρχεται στην Αθήνα για να εργαστεί στην Εθνική Τράπεζα σαν γραφέας.
1926 Ο Γιάννης Ρίτσος προσβάλλεται από φυματίωση, ενώ ο πατέρας του έχει χρεοκοπήσει οικονομικά και ψυχικά ασθενής κλείνεται στο ψυχιατρείο του Δαφνίου, «Ό,τι αγάπησα μου το πήρε ο θάνατος και η τρέλα». Εγγράφεται στη νομική σχολή, αλλά δεν φοιτά.
1927-29 Εισάγεται στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου νοσηλεύεται για τρία χρόνια. Εκεί γνωρίζεται με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής καθώς και με τη Μαρία Πολυδούρη.
1930 Μεταφέρεται διαδοχικά σε σανατόρια στην περιοχή των Χανίων. Διαμαρτύρεται δημόσια για τις άθλιες συνθήκες του ασύλου φυματικών Καψαλώνας στην Κρήτη. Εισακούεται από τους αρμόδιους.
1931-34Επιστρέφει στην Αθήνα και συνδέεται με τους «Πρωτοπόρους» και την «Εργατική Λέσχη». Για βιοποριστικούς λόγους στρέφεται στο εμπορικό θέατρο και συμμετέχει σε παραστάσεις ως ηθοποιός, χορευτής και σκηνοθέτης. Το 1934 προσλαμβάνεται διορθωτής στον εκδοτικό οίκο «Γκοβόστη». Δοκιμάζεται από τη φτώχεια. Εκδίδεται το πρώτο βιβλίο ποιημάτων του με τον τίτλο «Τρακτέρ». Αρχίζει να συνεργάζεται με το «Ριζοσπάστη» και γίνεται μέλος του ΚΚΕ.
1935 Κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο του «Πυραμίδες».
1936 Γράφει και εκδίδει τον «Επιτάφιο» συγκλονισμένος από τα θύματα της μεγάλης καπνεργατικής απεργίας του Μαΐου στη Θεσσαλονίκη.
1937-38 Εισάγεται στο Δαφνί και η Λούλα, ενώ ο ίδιος νοσηλεύεται για λίγο στο σανατόριο της Πάρνηθας. Γίνεται μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Κυκλοφορεί το «Τραγούδι της Αδελφής μου». Το 1938 κυκλοφορεί η «Εαρινή Συμφωνία». Πεθαίνει ο πατέρας του. Προσλαμβάνεται στο Βασιλικό (αργότερα Εθνικό) Θέατρο.
1939-40 Βγαίνει από το ψυχιατρείο η Λούλα. Μετακινείται στη Λυρική Σκηνή, όπου εργάζεται ως χορευτής.
1941- 42 Κατοχή, η υγεία του επιδεινώνεται. Προσχωρεί στο ΕΑΜ και προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αντιστασιακό αγώνα «Το φεγγάρι είναι το κράνος του γερμανού φαντάρου. Αμπαρώσου καλά…» 1944-45 Ακολουθεί τους νικημένους των «Δεκεμβριανών» του 1944 στη Μακεδονία. Γράφει θεατρικά έργα. Επιστρέφει στην Αθήνα, όπου συνεργάζεται με το περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» και εκδίδει την ποιητική σύνθεση « ο σύντροφός μας ο Νίκος Ζαχαριάδης».
1948-52 Εξορίζεται στη Λήμνο, στη Μακρόνησο, στον Αϊ-Στράτη, στην Ικαρία. «Ποιός να το πει πως βρίσκονται οι μισοί κάτου απ’ το χώμα/ κ’οι άλλοι μισοί στα σίδερα;»(Ρωμιοσύνη) .Απολύεται μετά από διαμαρτυρίες διανοουμένων του εξωτερικού Άραγκον, Νερούδα, Πικάσο κ.α.). Συνδέεται με το νεοσύστατο κόμμα της ΕΔΑ και συνεργάζεται με την εφημερίδα «Αυγή». 1953-55 Παντρεύεται την γιατρό Γαρυφαλιά Γεωργιάδου, το 1955 γεννιέται η μονάκριβη κόρη του Ελευθερία. «Κοριτσάκι προχθές γεννήθηκες εσύ, χτες η μητέρα σου κι εγώ…»
1955-56 Ο Γιάννης Ρίτσος τιμάται με το Α κρατικό βραβείο ποίησης για τη συλλογή του «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» η οποία μεταφράστηκε σε 20 γλώσσες. Ο Ρίτσος ταξιδεύει στη Σοβιετική Ένωση(ανταποκριτής της Αυγής). 1958 Διώκεται ποινικά μαζί με άλλους για το αφιέρωμα της «Επιθεώρησης Τέχνης» στα σαραντάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ταξιδεύει στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία.
1960 Εκδίδεται σε δίσκο ο «Επιτάφιος» μελοποιημένος από το Μίκη Θεοδωράκη.
1962 Ταξιδεύει ξανά στη Ρουμανία όπου γνωρίζει τον Ναζίμ Χικμέτ. Ταξιδεύει στην Τσεχοσλοβακία, στην Ουγγαρία και στην Ανατολική Γερμανία. 1964 Υποψήφιος της ΕΔΑ στις εκλογές ,δεν εκλέγεται.
1966 Ταξιδεύει στην Κούβα. Κυκλοφορεί σε δίσκο η «Ρωμιοσύνη» μελοποιημένη από το Θεοδωράκη.
1967 Απριλιανή δικτατορία. Ο Γ.Ρίτσος εξορίζεται στη Γυάρο, Λέρο και Σάμο(κατ’οίκον περιορισμός) ως το 1970.
1968 Στέλνει κρυφά στη Γαλλία το «Πέτρες, Επαναλήψεις, Κιγκλίδωμα» και τα «Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας», που τα μελοποιεί ο Θεοδωράκης ,ο οποίος βρίσκεται στη Γαλλία και τα παρουσιάζει σε συναυλίες.
1970 Μέλος της «Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων» του Μάιντς(Δ.Γερμανία).
1972 Βραβείο ποίησης της Μπιενάλε του «Knocke» (Βέλγιο).
1973 Συμμετέχει στις διαδηλώσεις οικοδόμων και φοιτητών στο Πολυτεχνείο.
1974 Βραβείο Ντιμιτρόφ (Βουλγαρία). Για το Πολυτεχνείο «Σκοτωμένοι επί τόπου μπροστά στο παράνομο μικρόφωνο, κ’η φωνή τους ακόμα Αδέλφια, Αδέλφια…»(Το σώμα και το αίμα).
1975 Γνωρίζει διεθνείς τιμές και διακρίσεις. Αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης . προτείνεται για Νόμπελ.
1976 Βραβείο «Taormina», Κατάνια Ιταλίας.
1977 Βραβείο Λένιν για την ειρήνη, μέλος της Ακαδημίας Μαλλαρμέ (Γαλλία).
1978-87 Επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Μπέρμιγχαμ (Αγγλία).
1979 το βραβείο (Διεθνές Βραβείο Ειρήνης για τον Πολιτισμό.
1984 διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
1990 Πεθαίνει στην Αθήνα και ενταφιάζεται στη Μονεμβασιά.

Πατήστε κάνοντας κλικ εδώ για να ακούσετε τη ''Σονάτα του σεληνόφωτος''

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ
•Το νερό, βασικό συστατικό όλων των ζωντανών οργανισμών, κυκλοφορεί διαρκώς στον υδρολογικό κύκλο, χωρίς να χάνεται ούτε μια σταγόνα. Η ηλιακή ακτινοβολία προκαλεί την εξάτμιση των επιφανειακών νερών της γης. Το 80% της εξάτμισης του νερού γίνεται από τους ωκεανούς, όπου υπάρχει και συντριπτικά μεγαλύτερη ποσότητα νερού.
• Το νερό καλύπτει τα επτά δέκατα του γαλάζιου πλανήτη μας και το μεγαλύτερο μέρος του (97,2%), μια ποσότητα 1.321.890.000 κυβικών χιλιομέτρων, βρίσκεται στους ωκεανούς. Περίπου δύο τοις εκατό (2%) του νερού βρίσκεται στους πόλους και στους παγετώνες με τη μορφή πάγου. Το νερό στα ποτάμια, τις λίμνες και στις υπόγειες λεκάνες αντιπροσωπεύει περίπου το 0,6% της συνολικής ποσότητας, περί τα 8.800 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού.
• Από τη θάλασσα, τις λίμνες και τα ποτάμια εξατμίζεται κάθε λεπτό ποσότητα ενός δισεκατομμυρίου κυβικών μέτρων νερού, που διοχετεύεται στην ατμόσφαιρα, όπου παραμένει για δέκα μέρες κατά μέσο όρο. Το νερό που έχει εξατμιστεί, παραμένει, συνήθως, στα υψηλά επίπεδα της ατμόσφαιρας με τη μορφή σύννεφων. Ένα μέρος από τα σύννεφα παρασύρονται από τους ανέμους πάνω από τη γη και η υγρασία τους επιστρέφει στη γη με τις κατακρημνίσεις, σε υγρή μορφή (βροχή) ή σε στερεή (χιόνι ή χαλάζι), συνεχίζοντας τον υδρολογικό κύκλο, τροφοδοτώντας τα υδάτινα οικοσυστήματα, δίνοντας ζωή στην πλούσια χλωρίδα και πανίδα που φιλοξενούν.

κλικ εδώ για περισσότερη ενημέρωση

ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

κλικ εδώ για την εφαρμογή power point

ΤΡΙΒΗ: ΜΙΑ «ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ» ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΗΣ'
Τριβή είναι η δύναμη που αντιστέκεται στη σχετική κίνηση δύο στερεών σωμά­των ή υλικών ή στην τάση τους για σχετική κίνηση. Η διεύθυνση επενέργειας της είναι εφαπτομενική των επιφανειών επαφής. Επομένως η τριβή εμπλέκεται σε όλα τα φαινόμενα επαφής στερεών σωμάτων. Αποτελεί δηλαδή μια από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες δυνάμεις στο μακρόκοσμο.
Επιλέξαμε να μελετήσουμε την έννοια της τριβής, αφενός γιατί είναι μια δύνα­μη που ερμηνεύει πολλά φαινόμενα της καθημερινής ζωής, π.χ. βάδισμα και κρά­τημα, αφετέρου γιατί παρουσιάζει επιστημονικό ενδιαφέρον τόσο η ύπαρξη πολ­λών μηχανισμών ερμηνείας των σχετικών φαινομένων, όσο και η προσεγγιστικότητα και οι αποκλίσεις των νόμων της.
Στο άρθρο αυτό γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν οι νόμοι της τριβής, όπως ιστορικά ανακαλύφθηκαν και εξελίχθηκαν και να ερμηνευθούν με βάση τις κλασικές και τις σύγχρονες απόψεις.
θεωρούμε ότι η αναζήτηση ιστορικών στοιχείων για την εξέλιξη της έννοιας συμβάλλει στον αρχικό μας στόχο, δηλαδή στη δημιουργία πλαισίου ανάλυσης των σχολικών εγχειριδίων, αλλά πιθανόν να μας οδηγήσει και σε χρήσιμα διδακτικά συ­μπεράσματα (2).
Οι απόψεις για την τριβή στην αρχαιότητα
Η τριβή εμπλέκεται σε δύο από τις πιο παλιές και βασικές επινοήσεις του ανθρώ­που: στη φωτιά και τον τροχό. Ο προϊστορικός άνθρωπος, τρίβοντας ένα σκληρό σ' ένα μαλακό ξύλο, ανάβει φωτιά. Από την άλλη, η «υπερνίκηση» των τριβών με τον τροχό είναι επινόηση τόσο παλιά, που η χρονολόγηση της είναι προβληματική. Κι ακόμα, από την αρχαιότητα χρησιμοποιούνται λιπαντικά, όπως το ζωικό λίπος και τα φυτικά έλαια, για την ελάττωση των τριβών (8).
'Όταν η ελληνική φιλοσοφία και τα ελληνικά μαθηματικά καταγράφουν και θεω­ρητικά όλα τα πρακτικά επιτεύγματα της αρχαιότητας (Πυθαγόρειο θεώρημα), η τριβή παρ' ότι αντιμετωπίζεται πρακτικά (λιπαντικά) δεν φαίνεται να μελετάται συ­στηματικά. Στην Αριστοτελική Φυσική η κινητική τριβή είναι περιττή. Τα σώματα σταματούν από μόνα τους, όταν πάψει να ενεργεί το αίτιο που τα κινεί. Κι όχι μόνο αυτό αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στην κίνηση του βέλους, κατά τρόπο παράδοξο, η τριβή, για την ακρίβεια εδώ η αντίσταση του αέρα, μια ειδική περί­πτωση τριβής, αποτελεί κινητήριο παράγοντα. Ο αέρας που εκτοπίζει το βέλος όχι μόνο δεν το εμποδίζει, αλλά κλείνει πίσω του, δημιουργώντας προώθηση (11).
Συστηματική μελέτη της τριβής
Συστηματική μελέτη της τριβής γίνεται για πρώτη φορά από το Leonardo da Vinci (1452 -1512) που δύσκολα θα μπορούσε να την αποφύγει, αφού ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα του ήταν και ο σχεδιασμός αεροδυναμικών οχημάτων. Οι απόψεις που διατυπώθηκαν από τότε μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα, απο­τελούν τις κλασικές απόψεις για την τριβή που συναντούμε στα σχολικά εγχειρίδια. Από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, στα πλαίσια της αλματώδους ανά­πτυξης των φυσικών επιστημών, διατυπώνονται νεότερες απόψεις για τη φύση και τις ερμηνείες της τριβής και υιοθετείται μια θεώρηση της τριβής ως μακροσκο­πικής έκφρασης δυνάμεων ηλεκτρομαγνητικής φύσης μεταξύ των μορίων των τριβομένων επιφανειών.
Κλασικές απόψεις για την τριβή
Παρόλο που η έννοια της δύναμης δεν είναι ξεκαθαρισμένη ο Leonardo da Vinci στα σημειωματάρια του διατυπώνει τους νόμους της τριβής ως εξής:
1. Η τριβή που δημιουργείται από το ίδιο το βάρος θα έχει το ίδιο μέγεθος, παρό­λο που η επαφή μπορεί να έχει διαφορετικό μήκος και πλάτος.
2. Η τριβή παράγει διπλάσιο αποτέλεσμα, αν το βάρος διπλασιασθεί (9).
Το περιεχόμενο των σημειωματάριων του ήταν άγνωστο μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, οπότε μεταφέρθηκαν στο Παρίσι μετά την κατάκτηση της Ιταλίας από τις Ναπολεόντειες στρατιές, όταν πλέον είχαν επαναδιατυπωθεί οι νόμοι της τριβής, αρχικά από τον Amontons και αργότερα από τον Coulomb.

κλικ εδώ για τη συνέχεια των πληροφοριών

ΗΧΟΓΟΝΕΣ ΠΗΓΕΣ-ΔΙΑΔΟΣΗ ΗΧΟΥ

"Ένα παλιό αίνιγμα ρωτούσε: "Τι είναι αυτό που έρχεται και φεύγει με ένα αμάξι, δεν έχει καμιά χρησιμότητα για το αμάξι και όμως το αμάξι δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς αυτό;" Η απάντηση είναι ο θόρυβος.Και όμως ο θόρυβος έχει μεγάλη χρησιμότητα για μας και για όλα τα ζώα. Πολλά γεγονότα που συμβαίνουν στη φύση, όπως η συνάντηση δύο αντικειμένων ή η ταραγμένη κίνηση του αέρος, ακτινοβολούν στην ατμόσφαιρα μια ελάχιστη ποσότητα της ενέργειάς τους με την μορφή κυμάτων πιέσεως. Ένα μικρό μέρος της ενέργειας που διασκορπίζεται εισχωρεί στα αυτιά μας και το ακούμε, πράγμα που μας επιτρέπει να λάβουμε γνώση του γεγονότος. Η ακοή εμφανίσθηκε τελευταία κατά την εξέλιξη των ειδών", αλλά έχει γίνει ο φρουρός των αισθήσεων μας, καθώς βρίσκεται πάντα σε συναγερμό."

1ο ΘΕΜΑ: Ήχος παράγεται όταν τα σωματίδια κάποιου υλικού μέσουαναγκασθούν να εκτελέσουν ταλάντωση.

2ο ΘΕΜΑ: Για να διαδοθεί κάποιος ήχος θα πρέπει να παρεμβάλλεται μεταξύ πηγής και ακροατή υλικό μέσο, δηλαδή στερεό, υγρό, ή αέριο.

3o ΘΕΜΑ: Για να ακουσθεί από τον άνθρωπο ένας ήχος θα πρέπει να τηρούνται δύο προϋποθέσεις: Πρώτο να είναι αρκετά ισχυρός και δεύτερο να έχει κατάλληλη συχνότητα.

4ο ΘΕΜΑ: Οι ήχοι είναι κύματα με τα οποία μεταφέρεται ενέργεια όχι όμως και ύλη.

5ο ΘΕΜΑ: Οι ήχοι κινούνται με διαφορετική ταχύτητα μέσα στα διάφορα υλικά μέσα.

6ο ΘΕΜΑ: Ο ήχος ανακλάται όταν συναντήσει κάποιο εμπόδιο.

7o ΘΕΜΑ: Ο ήχoς όταν εισέλθει σε νέο υλικό μέσο διάδοσης αλλάζει διεύθυνση διάδοσης (διάθλαση).

8o ΘΕΜΑ: Οι ήχοι απορροφούνται.

ΕΙΔΗ ΗΧΩΝ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΗΧΩΝ

1ο ΘΕΜΑ: Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ήχων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για κάθε κατηγορία: οι απλοί ήχoι ή φθόγγοι, οι σύνθετοι ήχoι ή τόνοι, οι θόρυβοι και οι κρότοι.

2ο ΘΕΜΑ: Τα αντικειμενικά γνωρίσματα του ήχου είναι η συχνότητα και η ένταση.

3ο ΘΕΜΑ: Κάθε ήχος έχει γνωρίσματα που αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάθε ακροατής και λέγονται υποκειμενικά γνωρίσματα ή χαρακτηριστικά.

Μηχανική ΙI
Αρχή Ελάχιστης Δράσης
Η νευτώνεια μηχανική είναι η πρώτη σύγχρονη φυσική θεωρία για τη κίνηση της ύλης. Ο Νεύτων για να εξηγήσει τους νόμους του Κέπλερ εισήγαγε επιπλέον τη πρώτη θεμελιώδη δύναμη της φύσης την βαρυτική δύναμη. Οι επιπτώσεις της κατασκευής του Νεύτωνα ήταν τεράστιες. Εξηγήθηκαν πολύπλοκα φυσικά φαινόμενα όπως οι παλίρροιες, και δόθηκε η δυνατότητα στους φυσικούς, τους επονομαζόμενους φυσικούς φιλοσόφους, να βλέπουν τον κόσμο να κινείται ως μια τεράστια μηχανή που υπακούει σε κάποιους απλούς αλλά θεμελιώδεις νόμους και να προβλέπουν την εξέλιξη του. Η ακρίβεια της νευτώνειας θεωρίας είναι καταπληκτική. Βασισμένοι στην νευτώνεια θεώρηση ο Adams και ο LeVerrier μπόρεσαν να προβλέψουν την ύπαρξη του Ποσειδώνα από παρατηρήσεις των διαταραχών της τροχιάς του Ουρανού.
Η νευτώνεια θεώρηση έχει προβλήματα. Γνωρίζουμε ότι η απόλυτη θεώρηση του χώρου και του χρόνου χρειάζεται σχετικιστική αναθεώρηση, όπως και η εφαρμογή της μηχανικής στον μικρόκοσμο απαιτεί την αναθεώρηση της κβαντομηχανικής.. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με την αναθεώρηση της μηχανικής του Νεύτωνα θα συνεχίσουμε να κινούμεθα στον νευτώνειο κόσμο αλλά θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη βαθύτερη δομή της Νευτώνειας θεωρίας.

κλικ εδώ για το πλήρες κείμενο

ακόμη για να δείτε περισσότερες πληροφορίες για τη ΜΗΧΑΝΙΚΗ κάντε κλικ εδώ

ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

Τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Άγιο ΄Ορος, το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών μέχρι σήμερα μοναστικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο. Από τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι οι μονές των Μετεώρων ήταν στο σύνολό τους τριάντα. Από τις τριάντα αυτές μονές οι έξι λειτουργούν έως σήμερα και δέχονται πλήθος προσκυνητών. Υπάρχουν όμως και πολλά μικρότερα μοναστήρια εγκαταλελειμμένα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν ιδρυθεί στον 14ο αι. Η ονομασία Μετέωρα είναι νεότερη και δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς. Το όνομά τους το οφείλουν στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, κτήτορα της μονής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Μεγάλο Μετέωρο), ο οποίος ονόμασε έτσι τον «πλατύ λίθο›, στον οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, οι πρώτοι αναχωρητές εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 12 αι. Στα μέσα του 14ου αι. ο μοναχός Νείλος συγκέντρωσε τους μοναχούς που ζούσαν απομονωμένοι σε σπηλιές των βράχων, γύρω από την σκήτη της Δούπιανης οργανώνοντας έτσι τον μοναχισμό στα Μετέωρα. Η κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς Τούρκους (1393) και η βαθμιαία κατάρρευση και τελική πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας επέφεραν κατά το 15ο αι. μια κάμψη στη μοναστική ζωή των Μετεώρων. Κατά το τελευταίο τέταρτο του 15ου αι. παρατηρείται μια ανάκαμψη, που σηματοδοτείται από τη ίδρυση της μονής της Αγίας Τριάδας (1475/76) και την τοιχογράφηση του παλαιού καθολικού του Μεγάλου Μετεώρου (1483). Η ακμή των Μετεώρων θα συντελεστεί τον επόμενο αιώνα, κατά τον οποίο ιδρύονται νέα μοναστήρια, ανεγείρονται νέα καθολικά και άλλα μοναστηριακά κτίσματα, τα περισσότερα από τα οποία κοσμούνται με εξαιρετικής τέχνης αγιογραφίες. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στη Θεσσαλία (1393-1881) τα μετεωρίτικα μοναστήρια λειτούργησαν ως τόποι ελπίδας. Στις αρχές του 19ου αι. τα στρατεύματα του Αλή-Πασά, επέφεραν καταστροφές και λεηλασίες σε πολλά από αυτά (Μονή Υπαπαντής, Μονή Αγίου Δημητρίου κ. ά.). Τα έξι επισκέψιμα μοναστήρια των Μετεώρων, είναι σήμερα αναστηλωμένα και με συντηρημένο στο μεγαλύτερο μέρος τους τον τοιχογραφικό τους διάκοσμο. Το 1989 η Unesco ενέγραψε τα Μετέωρα στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως ένα ιδιαίτερης σημασίας πολιτιστικό και φυσικό αγαθό.

Οι Επτά Σοφοί της Αρχαιότητας
Οι Επτά Σοφοί οι οποίοι έζησαν και χάρισαν τη γνώση και την εμπειρία τους κατά τον 6ο και τον 7ο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές, αποτελούν ορόσημο στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που τους θεωρούν θεμελιωτές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας. Για κάποιους ιστορικούς η φιλοσοφία ξεκίνησε αργότερα, όμως οι Επτά Σοφοί είναι αυτοί που άρχισαν να θέτουν σε αμφισβήτηση τα εδραιωμένα παλαιά αξιώματα και να επιζητούν να κατανοήσουν το μυστήριο της ύπαρξης ώστε να δώσουν απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα που απασχολούν τον Άνθρωπο ακόμη και σήμερα.
Πρωταρχικό μέλημα των Επτά Σοφών ήταν να διδάξουν πού έγκειται η αληθινή ευδαιμονία του ανθρώπου ως πολίτη και ως ατόμου, τονίζοντας πάντα πως ο άνθρωπος είναι πρώτα άτομο και μετά πολίτης. Το Συμπόσιο των Επτά Σοφών εμφανίζεται για πρώτη φορά στο έργο Ηθικά του Πλουτάρχου. Οι Επτά Σοφοί προέρχονταν από διαφορετικές επιστήμες (ιατρική, αστρονομία, αρχιτεκτονική, νομικές επιστήμες κ.λ.π.) και αναζητούσαν τις αληθινές απαντήσεις σε θέματα κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά, επιστημονικά και ηθικά. Μέσα από τις «πνευματικές» αναζητήσεις και τα Συμπόσια των Επτά Σοφών, «χτίστηκε» μία γέφυρα που κατάφερε να συνενώσει τις διαφορετικές φυλές και πόλεις του Ελλαδικού χώρου. Έτσι, δημιουργήθηκε μία ευρύτερη και ιδανική πατρίδα, κοινή για τους απανταχού Έλληνες.
Οι Επτά Σοφοί ήταν: ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ο Βίας ο Πριήνιος, ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ο Σόλων ο Αθηναίος, ο Περίανδρος ο Κορίνθιος. Οι πεφωτισμένοι αυτοί άνθρωποι εξέφραζαν τις απόψεις τους για τα διάφορα θέματα με σπουδαία γνωμικά που έχουν μείνει στην ιστορία και χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα, όπως :
Γνώθι Σαυτόν
Μέτρον Άριστον
Μηδέν Άγαν
Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας
Μην επιθυμείς το αδύνατον
Γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος
Ο τίμιος πολιτικός άνδρας πρέπει όταν εγκαταλείπει την εξουσία να φεύγει όχι πλουσιότερος αλλά ενδοξότερος

κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τα γνωμικά όλων

Αυτισμός
«Ο αυτισμός αποτελεί μία βαριά, ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία εμπο­δίζει τα λεγόμενα αυτιστικά άτομα να κατανοούν σωστά όσα βλέπουν, ακούν και γενικά αισθάνο­νται. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, την επικοινωνία και τη συμπεριφορά τους. Είναι μία εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου, που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί τις πληροφορίες. Για τον αυτισμό δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία, αν και γίνονται πολλές προσπάθειες κυρίως προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης για τον έλεγχο των συμπτωμάτων. Σήμερα, ο αυτισμός παρατηρείται σε ένα με δύο ανά 1.000 παιδιά (επιπολασμός 1.5 στα χίλια), αν και τα αναφερόμενα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς για άγνωστη αιτία. Αναφορικά με το φύλο υπερτερούν κατά πολύ τα αγόρια (τέσσερα αγόρια ανά ένα κορίτσι), ενώ εκδηλώνεται σε ίση αναλογία σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχουν περί τα 40.000 - 50.000 αυτιστικά άτομα (τα περισσότερα παιδιά).Τα αίτια του αυτισμού δεν είναι ακόμη γνωστά, αν και πιθανολογούνται διάφοροι περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράγοντες»

κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες

Καποδίστριας Ιωάννης: Ο Ιδρυτής της Ελλάδας

Η οικογένειά του είναι μια παλαιότατη Βυζαντινή οικογένεια που έφυγε κάποτε από το Βυζάντιο κι εγκαταστάθηκε στο Αρχαίο Δάλμαιο, στις Δαλματικές ακτές κι αργότερα στο Capo d' Istria, απ' όπου πήρε και το όνομά της διότι παλαιότερα λεγότανε Vittori.
Ο Ιωάννης γεννήθηκε στη Κέρκυρα στις 10 Φλεβάρη 1776 κι είχε τον τίτλο του Κόμη. Ήτανε δευτερότοκος γιος αλλά το 6ο παιδί των γονιών του.

Το 1792 σώζεται από θαύμα, σε ατύχημα με άλογο που το αποδίδει στη Παναγιά τη Πλατυτέρα κι η πίστη του στον Θεό δυναμώνει. 2 χρόνια μετά πηγαίνει στη Βενετία και την επόμενη χρονιά πηγαίνει στη Πάντοβα κι εγγράφεται στο εκεί πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε Ιατρική. Αποφοιτά το 1797 στις 10 Ιουνίου κι επιστρέφει αμέσως στη Κέρκυρα όπου εξασκούσε την ιατρική αφιλοκερδώς γιατί ήταν πολύ πλούσιος. Είχε κτήματα στη Κέρκυρα αλλά κι αλλού, τόσο μέσα, όσο και έξω από τα Βαλκάνια. Από τα τέλη του 1798 αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη πολιτική, ειδικότερα μετα τον πόλεμο των Ρωσωτούρκων εναντίον των Γάλλων. Τότε η οικογένεια Καποδίστρια καταφεύγει στη Κερκυραϊκήν ύπαιθρο και πολεμά με το μέρος των πρώτων.

Το Μάρτη του 1800 τα Ιόνια νησιά ανακηρύσσονται σε υποτελή πολιτεία στον Τούρκο Σουλτάνο, η οποία όφειλε να κυβερνιέται από την αριστοκρατία του τόπου. Ο Καποδίστριας καταρχάς, γίνεται Έκτακτος επίτροπος της τοπικής κυβέρνησης, αργότερα γίνεται Υπαρχηγός και τέλος Γραμματέας της Επικράτειας για τις υποθέσεις εξωτερικών, εσωτερικών κι εμπορίου. Το 1802 ιδρύει την Ιατρικήν Εταιρεία της Κέρκυρας, που τελικά υπήρξε κι ο πρώτος ελληνικός ιατρικός σύλλογος Από τότε αποκτά στενούς δεσμούς με τη Ρωσική Αυλή.

Έφθασε στην Αγία Πετρούπολη στις 16 Ιανουαρίου 1809. Εκεί, στην Αγία Πετρούπολη, χάρη στις ικανοτητές του, κερδίζει την εμπιστοσύνη του Τσάρου και γίνεται Υπουργός των Εξωτερικών και σύμβουλος της κυβέρνησής του. Γίνεται οπαδός της "Πεφωτισμένης Δεσποτείας" δηλαδή του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και των μεταρρυθμίσεων χωρίς όμως την επαναστατική παρεμβολή του λαού.
Τοποθετήθηκε ως υπεράριθμος Ακόλουθος και το 1811 για λόγους υγείας ζήτησε και διορίστηκε κανονικά στη Ρωσική Πρεσβεία στη Βιέννη, ως Ακόλουθος με αρμοδιότητα τις εμπορικές σχέσεις.....

κλικ εδώ για να δείτε όλες τις πληροφορίες για το έργο του και τη ζωή του

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο Α' ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ κλικ εδώ

ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ

Ετερόφωτα - Αυτόφωτα σώματα
Η φλόγα ενός κεριού, τα σπίρτα,το πυρακτωμένο σύρμα ενός λαμπτήρα θεωρούνται ως τεχνητές ηλεκτρικές πηγές.
Ο ήλιος, η αστραπή, η λάβα ενός ηφαιστείου, οι φλόγες της φωτιάς, τα αστέρια τη νύχτα, θεωρούνται ως φυσικές πηγές του φωτός.
Οι φυσικές πηγές λέγονται και αυτόφωτα σώματα.
Τα σώματα που δεν έχουν δικό τους φως λέγονται ετερόφωτα.
Τα ετερόφωτα σώματα γίνονται αντιληπτά από το φως των αυτόφωτων σωμάτων που πέφτει πάνω τους και το οποίο στη συνέχεια το διαχέουν δηλ. το σκορπίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Σελήνη διαχέει σε μας ένα μέρος από το φως που δέχεται από τον Ήλιο, είναι δηλ. ένα ετερόφωτο σώμα.
Το φως που προέρχεται από ένα αυτόφωτο ή ετερόφωτο σώμα διαδίδεται ευθύγραμμα στο χώρο.

ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:ΚΛΙΚ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το φως διαδίδεται ε υ θ ύ γ ρ α μ μ α.
Tην ευθύγραμμη διάδοση του φωτός μπορούμε να την καταλάβουμε και από τις ακτίνες του ήλιου που συχνά δημιουργούνται από ανοίγματα στα σύννεφα,από τα φυλλώματα των δέντρων ή τις γρίλιες των παντζουριών.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
κλικ εδώ για τη βιογραφία του και έργο του
πατήστε εδώ για δείτε ολόκληρο τον εθνικό ύμνο

"Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Ξάστερη, δυνατή, φλογερή διασχίζει τα χρόνια η φωνή του εθνικού μας ποιητή, δίνοντας στους Έλληνες το μεγάλο παράγγελμα. Αγωνιστής του εθνικού ιδανικού και της αλήθειας, που τα βλέπει σφιχτοδεμένα στη βαθύτερη ουσία της εθνικής μας ζωής και της ιστορίας του έθνους του, ο Σολωμός διέπρεψε ως κατ' εξοχήν ποιητής της λευτεριάς. Στην τέτοια διαμόρφωση της ποιητικής του φυσιογνωμίας σίγουρα συνετέλεσε η ευρωπαϊκή του μόρφωση κι η βαθιά επαφή του με το φιλελεύθερο ρομαντισμό της σύγχρονης του ευρωπαϊκής ποίησης, η γνωριμία του - και προσωπική - με τα φιλελεύθερα ρεύματα γενικά της ανάστατης τον καιρό εκείνο της Ευρώπης. Και της μεγάλης αμερικανικής επανάστασης οι αντίλαλοι, που αρκετά διοχετεύτηκαν στο έργο του και ξεχωριστή θέση βρήκανε σ' αυτό, φαίνεται πως όχι λίγο ενίσχυσαν στην ψυχή του και στο πνεύμα του τις φιλελεύθερες καταβολές. Ο βασικός όμως επηρεασμός ήρθε στην πνοή της σολωμικής ποίησης από το ίδιο το αίμα του δημιουργού της.Παιδί της αγωνιζόμενης Ελλάδας, αυτό τον αγώνα βύζαξε απ' τα στήθια της μάνας του. Αυτό τον αγώνα πρωτοανάσανε στον αέρα των παιδικών του χρόνων. Αυτό τον αγώνα, που συνοψιζότανε σε μια λέξη πελώρια, στ' όνομα "Λευτεριά", κουβάλησε στ' άδυτα της ψυχής του, σαν άφηνε, παιδάκι ακόμα, τα χώματα της πατρίδος. Εκείνα τα χώματα που γινότανε πιο ιερή από τις βροντερές φωνές των κλέφτικων καριοφυλιών όταν ο αντίλαλός τους, περνώντας από τη στενή θάλασσα που χώριζε το πατρικό νησί του από την ελληνική στεριά συγκλόνιζε την παιδική του ευαισθησία και χαραζότανε μ' ανεξίτηλες χαραματιές στην άγραφη πλάκα της νεογέννητης μνήμης του.Στη "φιλτάτη πατρίδα", στη "θαυμασία νήσο" του Ανδρέα Κάλβου, στη Ζάκυνθο, έπεσε και στην ψυχή του Σολωμού ο σπόρος της μεγάλης ποίησης. Κι είναι παράξενο - ή αξιοπρόσεχτο τουλάχιστον - πόσο ίδια κατά βάθος (μ' όλες τις τεράστιες εξωτερικές ανομοιότητες) στάθηκε στους δύο αυτούς "ασυνάντητους" σχεδόν σύγχρονους μεγάλους η ζωή. Όσο ίδια, μ' όλες πάλι τις τεράστιες ανομοιότητες της επιφάνειας, στέκεται κι η ποίησή τους. Μια ποίηση, και των δυο, γεννημένη, στην Επανάσταση, από την Επανάσταση και για την Επανάσταση. Μια ποίηση όπου, με θεμέλιο το φοβερό κι ασίγαστο μίσος κατά της τυραννίας, χτίζεται το φλογερό οικοδόμημα της λευτεριάς. Μια ποίηση επική και διθυραμβική, με ήρωες κεντρικούς τους χιλιάδες θρυλικούς αγωνιστές του Εικοσιένα.

ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΪ

Από τα πολύ παλιά χρόνια ο άνθρωπος επινόησε και κατασκευασε μηχανισμούς για τη μέτρηση του χρόνου. Ο αρχαιότερος τύπος τέτοιου μηχανισμού είναι το ηλιακό ρολόι το οποίο επινοήθηκε κατά πάσα πιθανότητα απο τους Χαλδαίους περί το 2000π.χ. Στη συνέχεια διαδόθηκε σε όλους τους λαούς του αρχαίου κόσμου και με τη παροδο του χρόνου πήρε διάφορες μορφές. Η λειτουργία ενός ηλιακού ρολογιού στηρίζεται στη κίνηση της σκιάς μίας ράβδου που καλείται γνώμονας.Ο γνώμονας ειναι καρφωμένος σε μία οριζόντια ή κατακόρυφη πλάκα η οποία είναι βαθμολογημένη.η σκιά του γνωμονα πέφτει πανω στη πλάκα και η ώρα διαβάζεται απευθείας. Ο χρόνος που θα μετρούμε όμως δεν θα είναι η ακριβής ώρα Ελλάδος αλλά ο αληθής ηλιακός χρόνος!Ομως με μια διόρθωση θα είναι ευκολο να βρίσκουμε την επίσημη ώρα Ελλάδος. ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΑ ΗΛΙΑΚΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΙ Γνωρίζοντας τις γεωγραφικές συντεταγμένες ενός τοπου (λ,φ) τοποθετουμε τον γνωμονα ετσι ώστε να σχηματίζει με τη πλάκα γωνια ιση με το γεωγραφικό πλάτος του τόπου η δε διεύθυνσή του να συμπίπτει με τον άξονα της Γής.Στη συνέχεια χαράζουμε τον άξονα Βορρά-νότου με τη βοήθεια φυσικά μιας πυξίδας και προσέχοντας ο Βορράς να είναι προς το μέρος που κλίνει ο γνώμονας.Κατόπιν φερουμε την καθετο στο σημειο στήριξης του γνώμονα στη πλάκα και χαράζουμε ημικύκλιο αυθαίρετης ακτίνας. Μετά φέρουμε και τις ωριαίες γραμμές με διαδοχικά άλματα 15 μοιρών . Είναι προφανές πως στον ισημερινό όπου και το γεωγραφικό πλάτος είναι μηδέν ο γνώμονας του ρολογιού πρέπει να είναι οριζόντιος. Αρα δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε οριζόντιο ηλιακό ρολοι στον ισημερινό. Μπορούμε όμως να το κάνουμε κατακόρυφο! ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΙ Μπορεί να χαραχτεί ή και να τοποθετηθεί πάνω σε τοίχο Ο γνώμονας πρέπει να σχηματίζει με τον τοίχο γωνία ω=90-φ,δηλαδή ίση μεω τη συμπληρωματική του γεωγραφικού πλάτους φ.Στη περίπτωσή μας ω=50 μοίρες. Προσοχή ,ο γνώμονας να δείχνει προς τα πάνω.

περισσότερες πληροφορίες για την κατασκευή του,

μπορείτε να πάρετε κάνοντας κλικ εδώ

ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΙΝ

«Κύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα, κανείς σας όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας το λέω έτσι απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, στον οποίο, εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε τα πάντα» - Aλμπερτ Αϊνστάιν στην τελευταία συνέντευξη τύπου που παρεχώρησε το 1955.
Βιογραφικά στοιχεία
Γόνος γνωστής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, μέλη της οποίας κατέλαβαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, προασπίζοντας από τις θέσεις αυτές τα συμφέροντα των Ελλήνων ομοεθνών τους, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή --όπως επικράτησε να λέγεται-- αποτελεί έναν αξιόλογο εκπρόσωπο, μέσω της έρευνάς του, του μαθηματικού πνεύματος του 20ού αιώνα που χαρακτηρίζεται από μια στροφή στην κλασική εντέλεια των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών.

Η ακαδημαϊκή του καριέρα περιλαμβάνει έδρες διδασκαλίας μαθηματικών στα γερμανικά πανεπιστήμια της Βόννης, του Ανοβέρου, του Μπρεσλάου, του Γκέτιγκεν, του Βερολίνου και του Μονάχου. Αναδεικνύεται έτσι σε κορυφαίο μαθηματικό παγκόσμιου επιπέδου. Το 1920, αναλαμβάνει κατ΄ εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου να οργανώσει το υπό ίδρυση Πανεπιστήμιο της Ιωνίας στη Σμύρνη, των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Κατορθώνει να διασώσει τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Σμύρνης και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, μεταφέροντας τους τόμους της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το διάστημα 1922-1924 είναι καθηγητής μαθηματικών και μηχανικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το 1924, εγκαθίσταται οριστικά στο Μόναχο. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1930, προκειμένου να συμβάλει στην αναδιοργάνωση των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ο Κ. Καραθεοδωρή διατηρούσε τακτική αλληλογραφία με τον μαθητή του, Α. Αϊνστάιν. Την ύπαρξη της αλληλογραφίας αυτής, η κόρη του ανακάλυψε μετά τον θάνατο του πατέρα της. Κάποιες από τις επιστολές πουλήθηκαν, άγνωστο πώς. Σε μια από αυτές, που έμειναν στην κόρη του, ο Αϊνστάιν γράφει:
«Αγαπητέ κύριε συνάδελφε, βρίσκω θαυμάσιο τον υπολογισμό σας... Θα έπρεπε να δημοσιεύσετε τη θεωρία σε αυτή τη μορφή στα Χρονικά της Φυσικής, καθόσον οι φυσικοί κατά κανόνα αγνοούν αυτό το αντικείμενο, όπως κι εγώ άλλωστε. Με το γράμμα μου θα πρέπει να σας φαίνομαι σαν τον Βερολινέζο που μόλις ανακάλυψε το Crunewald* και αναρωτιέται αν ζούσαν εκεί άνθρωποι πιο πριν. Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εκθέσετε επιπλέον και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα βρείτε σε μένα έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν, όμως, λύσετε το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια... Πίσω από αυτό το ζήτημα κρύβεται κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των αρίστων».

Ο Αϊνστάιν έστειλε για δημοσίευση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό της Γερμανίας, το Ανάλεν ντερ Φιζίκ, μια μελέτη σχετική με την κβαντική φύση του φωτός. Υποστήριζε ότι το φως δρα σαν να αποτελείται από διακεκριμένα, ανεξάρτητα μεταξύ τους σωματίδια ενέργειας. Τα σωματίδια αυτά έχουν ενέργεια η οποία είναι ανάλογη με τη συχνότητα του φωτός που αυτά διαδίδουν. Τα ονόμασε κβάντα φωτός (αργότερα ονομάστηκαν φωτόνια). Λίγα χρόνια πριν ο Μαξ Πλανκ έκανε την πρώτη νύξη γι' αυτά, αλλά ο Αϊνστάιν προχώρησε πολύ πιο πέρα. Απέδειξε ότι με την παραδοχή των κβάντα φωτός με τις παραπάνω ιδιότητες μπορούσαν να εξηγηθούν φαινόμενα που εξέταζαν οι πειραματικοί φυσικοί της εποχής, όπως το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο.
Το Μάιο έστειλε ένα ακόμη άρθρο στο ίδιο περιοδικό, στο οποίο πραγματευόταν την τυχαία κίνηση των ατόμων και των μορίων ενός σώματος. Η θερμοκρασία των σωμάτων ως το άθροισμα της κινητικής ενέργειας των ατόμων ή των μορίων που τα αποτελούν ήταν καλά εμπεριστατωμένη τότε. Όμως ο Αϊνστάιν πρότεινε ένα νέο τρόπο για να επιβεβαιωθεί πειραματικά η θεωρία. Αν πολύ μικρά κομμάτια ύλης βρεθούν μέσα σε υγρό, τότε αυτά θα δείχνουν ότι κινούνται ακανόνιστα με μικρά πηδηματάκια μέσα στο υγρό, αφού θα τα σπρώχνουν τα τυχαία παλλόμενα γειτονικά τους μόρια του υγρού. Αυτό το φαινόμενο ήταν γνωστό πολλά χρόνια ως κίνηση Μπράουν, αλλά ο Αϊνστάιν υπόδειξε το μηχανισμό δημιουργίας της. Μέσα από αυτό η επιστήμη απέκτησε ένα ισχυρό εργαλείο μελέτης του μεγέθους των ατόμων και των μορίων.

Ένα μήνα μετά ακολούθησε και άλλη δημοσίευση, σχετική με τον «ηλεκτρομαγνητισμό και την κίνηση». Ένας ακίνητος παρατηρητής που βλέπει δύο τρένα να διασταυρώνονται σε παράλληλες γραμμές μπορεί να μετρήσει την ταχύτητα τους στα 50 και 60 χιλιόμετρα την ώρα. Ο επιβάτης σε κάποιο από τα δύο τρένα θα μετρήσει την ταχύτητα του άλλου τρένου στα 110 χιλιόμετρα την ώρα. Σύμφωνα με τη Θεωρία του Ηλεκτρομαγνητισμού, η ταχύτητα του φωτός θα έπρεπε να μετριέται διαφορετικά από έναν παρατηρητή που κινείται κατά μήκος της από ό,τι από έναν άλλο ακίνητο. Και όμως με κανένα πείραμα, όσο πολύπλοκο και όσο ακριβές και αν ήταν, δεν είχε μετρηθεί ποτέ η παραμικρή διαφορά. Η ταχύτητα του φωτός ήταν σταθερή ασχέτως της κίνησης του παρατηρητή. Ο Αϊνστάιν βρήκε ότι το τελευταίο γεγονός ήταν... αναμενόμενο και συμβατό με την Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία. Όπως έγραψε αργότερα, το να συμβιβάσεις τις δύο φαινομενικά ασυμβίβαστες παρατηρήσεις χρειαζόταν «μόνο» μια νέα και πιο προσεκτική θεώρηση του παράγοντα χρόνου. Η νέα του θεωρία, γνωστή αργότερα ως Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, βασίστηκε σε μια καινοφανή ανάλυση του χώρου και του χρόνου·˙ μια ανάλυση τόσο καθαρή και απλή, που μπορεί να γίνει κατανοητή και από μαθητές λυκείου.
Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Αϊνστάιν ανακοίνωσε μια θαυμαστή συνέπεια της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, την περίφημη ισοδυναμία της μάζας ενός σώματος με την ενέργεια: Ε=mc2. Η ιδέα και μόνο ήταν εξωφρενική. Ακόμη και ο επαναστάτης Αϊνστάιν «τρόμαζε» με τα αποτελέσματα των υπολογισμών του. Έτσι, ο τίτλος της διατριβής ήταν, αν μη τι άλλο, προσεκτικά γραμμένος: «Εξαρτάται η αδράνεια ενός σώματος από το μέτρο της ενεργειακής του κατάστασης;». Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγραψε σε ένα φίλο του: «Η αρχή της σχετικότητας, σε συνδυασμό με τις εξισώσεις του Μάξγουελ, απαιτεί από τη μάζα να είναι απευθείας μέτρο της ενέργειας που περιέχεται σε ένα σώμα. Το φως μεταφέρει μάζα... Αυτή η σκέψη είναι διασκεδαστική και έχει συνέπειες, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο ο καλός Κύριος γελά με την ιδέα που μου έβαλε στο κεφάλι». Αργότερα, όμως, και αυτός και οι υπόλοιποι επιστήμονες κατάλαβαν ότι, όσο απίθανο και αν φαινόταν, ο τύπος Ε=mc2 ίσχυε.

Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας προέβλεπε ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι ισοδύναμα για κάθε παρατηρητή, αρκεί αυτοί να βρίσκονται σε ευθύγραμμη ομαλή κίνηση. Θα μπορούσε η θεωρία να επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει παρατηρητές σε οποιαδήποτε κινητική κατάσταση, δηλαδή παρατηρητές που επιταχύνονται, επιβραδύνονται και στρίβουν; Στην ουσία κάθε κίνηση πέρα από την ευθύγραμμη ομαλή είναι επιταχυνόμενη. Μήπως η επιτάχυνση είναι ισοδύναμη με τη βαρύτητα, δεδομένου ότι οι επιπτώσεις τους μοιάζουν; Την προσοχή του Αϊνστάιν τράβηξε, ένα επιστημονικό γεγονός γνωστό από την εποχή του Γαλιλαίου, το οποίο ωστόσο ποτέ δεν είχε ερευνηθεί σε βάθος: Όλα τα σώματα που αφήνονται ελεύθερα από κάποιο δεδομένο ύψος φτάνουν στη γη με την ίδια ταχύτητα ανεξάρτητα από το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα (αρκεί να μην υπάρχει αντίσταση του αέρα). Μήπως θα μπορούσε αυτό το γεγονός να αποτελέσει εφαλτήριο για νέες θεωρίες, όπως ακριβώς και η σταθερή ταχύτητα του φωτός οδήγησε στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας;

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Πρωτιές στο διάστημα
O πρώτος δορυφόροςO Sputnik 1 εκτοξεύτηκε στις 4 Oκτωβρίου 1957 από την Σοβιετική Eνωση.
O πρώτος σκύλοςH Leica ταξίδεψε μέσα στον σοβιετικό δορυφόρο Sputnik 2, στις 3 Nοεμβρίου 1957.
O πρώτος αμερικανικός δορυφόροςO Explorer 1 εκτοξεύτηκε στις 31 Iανουαρίου 1958.
O πρώτος σοβιετικός δορυφόροςΟ Luna 1 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη στις 2 Iανουαρίου 1959.
O πρώτος Aμερικανός σε τροχιάO Tζον Γκλεν ήταν ο πρώτος που ταξίδεψε γύρω από τη Γη επί τρεις ημέρες.
H πρώτη γυναίκαH Bαλεντίνα Tερέσκοβα (EΣΣΔ) ταξίδεψε στο Διάστημα στις 16 Iουνίου του 1963.
H πρώτη βόλτα στο ΔιάστημαO Aλεξέι Λεόνοβ (EΣΣΔ) ήταν ο πρώτος που βγήκε από το διαστημόπλοιο και περπάτησε στο διάστημα στις 18 Mαρτίου 1965.
O πρώτος άνθρωπος στο φεγγάριO Nιλ Aρμστρονγκ (HΠA) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη με την αποστολή τού Apollo 11 στις 20 Iουλίου 1969.
O γηραιότερος άνθρωπος στο ΔιάστημαO Tζον Γκλεν (HΠA) σε ηλικία 77 ετών, στις 29 Oκτωβρίου 1998, σε πτήση του διαστημοπλοίου Discovery.

κλικ εδώ για να δείτε καλύτερα όσα περιλαμβάνονται σε μια παρουσίαση για τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και τις σχετικές πληροφορίες γι αυτούς.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

Λύρα. Ανθολογία της νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως, υπό Ιωάννου Πολέμη,

Εν Αθήναις, Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία 1910, σελ. 328.
Η ανθολογία Λύρα. Ανθολογία της νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως, υπό Ιωάννου Πολέμη, Εν Αθήναις, Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία 1910, ανατυπώθηκε το 1919, με ασήμαντες διαφορές από την πρώτη έκδοση.[1] Ίσως η επανέκδοσή της μπορεί να θεωρηθεί δείκτης της αναγνωστικής απήχησης που είχε η ανθολογία.

Τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία της ανθολογίας
Ο Ιωάννης Πολέμης (1862-1924), θεωρούμενος σήμερα ελάσσων ποιητής της γενιάς του 1880, ήταν, το 1910, στην ηλικία των 48 ετών, ένας από τους καταξιωμένους και ιδιαίτερα αγαπητούς στο αναγνωστικό κοινό της εποχής ποιητές. Μέχρι τότε είχε δημοσιεύσει τις 6 από τις συνολικά 9 ποιητικές συλλογές του (Ποιήματα, 1883· Χειμώνανθοι, 1888· Αλάβαστρα, 1900· Κειμήλια, 1904· Εξωτικά, 1905· Το παληό βιολί, 1909), ένα βιβλίο με ποιήματα για παιδιά (Τα πρώτα βήματα, 1904) και 2 θεατρικά έργα (Ο τραγουδιστής, 1893 και Ο βασιλιάς Ανήλιαγος, 1910).[6] Στο συνταγμένο από τον ίδιο βιογραφικό σημείωμά του στην ανθολογία διαβάζουμε επίσης ότι «συνέθεσε […] τα εξής δράματα: Το Όνειρον, το Εικόνισμα, Στην άκρη του κρεμνού, το Στοίχημα, το Μαγεμένο ποτήρι, Του βίγκας, Ο Πτωχοπρόδρομος» (σ. 258). Συνεπώς η ανθολογία του μπορεί να συνδεθεί με την πρόθεση ενός αναγνωρισμένου ποιητή να επικοινωνήσει με το ευρύ κοινό, συστήνοντάς του τον κανόνα της παλαιότερης και σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
Στις 328 σελίδες της ανθολογίας του ο Πολέμης κατατάσσει τους 69 συνολικά ανθολογημένους ποιητές σύμφωνα με τη χρονολογική τους σειρά, επειδή με τον τρόπο αυτό, όπως εξηγεί στο σύντομο και άτιτλο προλογικό σημείωμά του, «ηθελήσαμεν […] να υποδείξωμεν την εξέλιξιν και τας διαφόρους φάσεις της νεωτέρας Ελληνικής ποιήσεως κατά τε την μορφήν του στίχου ως και κατά την μορφήν της φράσεως» (σ. 6). Όπως η, κατά 12 χρόνια μεταγενέστερη, ανθολογία Οι νέοι του Τέλλου Άγρα (1922), έτσι και η ανθολογία του Πολέμη μπορεί να χαρακτηριστεί μια λόγια ανθολογία. Συγκεκριμένα, επιχειρώντας μια γενική σύγκριση ανάμεσα στην ανθολογία του Πολέμη και τις ανθολογίες του 19ου αιώνα αλλά και τις λίγο-πολύ σύγχρονές της ανθολογίες, δηλαδή τις ανθολογίες των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, είναι εύκολο να οδηγηθούμε στη διαπίστωση ότι η ανθολογία του Πολέμη αποτελεί λόγια ανθολογία. Αυτό καταδεικνύεται από γνωρίσματά της όπως το προλογικό σημείωμα του ανθολόγου (αν και άτιτλο και σχετικά μικρής έκτασης), η χρονολογική κατάταξη των ποιητών (και όχι η κατάταξη των ποιημάτων σε θεματικές κατηγορίες), τα συνταγμένα από τον επιμελητή εργοβιογραφικά σημειώματα και οι φωτογραφίες των περισσότερων ποιητών. Μάλιστα το σημείωμα του Πολέμη στο τέλος της ανθολογίας, «Μη δυνηθέντες, παρ' όλας τας προσπαθείας μας, να εύρωμεν τας εικόνας μερικών εκ των ποιητών τών εν τη ανθολογία περιληφθέντων, ηναγκάσθημεν να παραλείψωμεν αυτάς» (σ. 323), φανερώνει τη συστηματική μέριμνά του να πλουτίσει την ανθολογία με στοιχεία πραγματολογικής τεκμηρίωσης, τα οποία μαρτυρούν τον προσωπικό και έντεχνο χαρακτήρα της ανθολογημένης ποίησης. Συνολικά, η λόγια ταυτότητα της ανθολογίας του Πολέμη δείχνει τη γενικότερη ροπή, η οποία χαρακτηρίζει την ποίηση των αρχών του 20ού αιώνα, προς ένα, κατά κύριο λόγο ειδικό, λόγιο κοινό. Αυτή η ροπή θα ενισχύεται ολοένα και περισσότερο στα επόμενα χρόνια.
Με τη χρονολογική κατάταξη των ποιητών ο Πολέμης ακολουθεί το ιστορικό ανάπτυγμα της ελληνικής ποίησης σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός αιώνα, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι την εποχή του. Προκειμένου να φανούν οι προτιμήσεις του Πολέμη σε ό,τι σήμερα ονομάζουμε νεότερη ποιητική παράδοση, είναι σκόπιμο να χωρίσουμε τους ανθολογημένους ποιητές σε ομάδες, ακολουθώντας την, λίγο-πολύ ισχύουσα έως σήμερα, ιστορικογραμματολογική κατάταξη της ποίησης από το τέλος του 18ου μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Με αυτό το σκεπτικό, στην ανθολογία του Πολέμη μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής ομάδες: α) οι πρόδρομοι, β) οι Επτανήσιοι ποιητές του 19ου αιώνα (Επτανησιακή Σχολή), γ) οι Αθηναίοι ποιητές του 19ου αιώνα (Πρώτη ή παλαιά αθηναϊκή σχολή), δ) οι ποιητές της γενιάς του 1880, αλλά και άμεσοι επίγονοί της. Για την κάθε ομάδα ποιητών καταγράφονται ο αριθμός των ποιητών, ο αριθμός των ανθολογημένων ποιημάτων και ο αριθμός των σελίδων που αυτά καταλαμβάνουν. Για τον κάθε ποιητή καταγράφεται ο αριθμός των ανθολογημένων ποιημάτων του. Σε κάθε ομάδα οι ποιητές κατατάχθηκαν σύμφωνα με τη χρονολογία γέννησής τους.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο και Αγιος των γραμμάτων μας χαρακτηριζόμενος, γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου του 1851. Τέσσερις αδελφές κι ένας αδελφός θα είναι η μόνη περιουσία που θα κληρονομήσει από την φτωχή οικογένειά του. Με την αγωνία της Παιδείας ο ίδιος, αν και χωρίς τα μέσα να προχωρήσει, με δυσκολία θα τελειώσει το σχολείο, κι αμέσως μετά, το 1872, θα φύγει για το Αγιον Ορος μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, αργότερα μοναχό Νήφωνα. Ο Παπαδιαμάντης μετά λίγους μήνες θα επιστρέψει στον κόσμο: δεν θεώρησε τον εαυτό του άξιο για το Σχήμα. Με την επιστροφή του, εγγράφεται στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία ποτέ δεν θα αποφοιτήσει. Βγάζει τα προς το ζην του πενιχρού υλικά βίου του προγυμνάζοντας μαθητές. Μόνος του θα μάθει αγγλικά και γαλλικά στα πρώτα χρόνια των σπουδών του. Φίλος και σύντροφός του σ' αυτά τα χρόνια ο λογοτέχνης εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, αργότερα μοναχός. Ο Μωραϊτίδης θα τον φέρει σε επαφή με λογοτεχνικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της εποχής, κι ο Παπαδιαμάντης θ' αρχίσει να βλέπει τα έργα του να δημοσιεύονται στον ''Ραμπαγά'', στον ''Νεολόγο'' της Κωνσταντινούπολης, στο ''Μη Χάνεσαι'' και στις εφημερίδες ''Εφημερίς'' και ''Ακρόπολις''. Γρήγορα οι συνεργασίες του με περιοδικά και εφημερίδες θα αυξηθούν, αλλά, βιοποριστικό του επάγγελμα θα γίνει η δημοσιογραφία κι οι μεταφράσεις. Οι προοπτικές φαίνονται μεγάλες για μια επιτυχή δημοσιογραφική και λογοτεχνική πορεία στην Πρωτεύουσα, όμως αυτό δεν συγκινεί τον ''κοσμοκαλόγερο'', τον μοναχικό και ταπεινό Παπαδιαμάντη. Οι μόνες ώρες που φαίνεται να χαίρεται στην Αθήνα είναι εκείνες που περνάει με τους απλούς καθημερινούς λαϊκούς ανθρώπους, κι εκείνες που ψάλλει στον Αγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι. Δεξιός ψάλτης ο Παπαδιαμάντης, αριστερός ο Μωραϊτίδης, κι ιερέας ο προσφάτως αγιοποιηθείς Αγ. Νικόλαος Πλανάς, ο βιώσας την Ταπείνωση. Πέρα από την δυσκολία του να προσαρμοστεί στην πρωτεύουσα, παθαίνει και ρευματισμούς στα χέρια , με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχίσει τη δημοσιογραφική του εργασία. Χωρίς κανέναν οικονομικό πόρο θα επιστρέψει στη Σκιάθο όπου, άρρωστος, θα αφεθεί για λίγο στις φροντίδες των αδελφών του. Θα προειδεί τον θάνατό του, και την δυσκαταποσία των τελευταίων ωρών του, και θα ζητήσει να τον κοινωνήσει ο ιερέας της ενορίας του δύο μέρες πριν. Κοιμήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

2. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑΤο έργο του Παπαδιαμάντη μόλις πρόσφατα συγκεντρώθηκε ολόκληρο , χάρη στο μεράκι, την αγάπη και την κοπιώδη προσπάθεια του γνωστού Παπαδιαμαντιστή μας Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλου, και του φιλολόγου Κου Μαυρόπουλου, ο οποίος ίδρυσε, μάλιστα, εκδοτικό Οίκο, τον Δόμο, ακριβώς για να φιλοξενήσει αυτή την προσπάθεια. Η συγκέντρωση του, διασκορπισμένου σε εφημερίδες και περιοδικά, έργου του, κράτησε χρόνια, όμως τα Απαντα του Παπαδιαμάντη είναι πιά μια πραγματικότητα, κι οι εκδόσεις Δόμος μπορούν να υπερηφανεύονται για τη σημαντικότατη αυτή κορωνίδα των . Παρ' όλη όμως την - μέχρι πρόσφατα - έλλειψη καταγραφής του έργου του, μυθιστορήματα και διηγήματα του Παπαδιαμάντη αποτελούσαν κι αποτελούν εκ των ουκ άνευ της παιδείας των Ελληνοπαίδων. Τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματά του, ο Αμερικάνος,το Στο Χριστό στο Κάστρο,τα Πασχαλινά, ο Λαμπριάτικος ψάλτης, το Χωρίς στεφάνι, τα καταπληκτικά ψυχογραφικά μυθιστορήματά του σαν την Φόνισσα και τη Γυφτοπούλα, παρά την ιδιότυπη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο μέγας ταπεινός δημιουργός τους, έχουν προσφέρει αφειδώλευτα γεύση Ελλάδας σε όλους όσους στάθηκαν αρκετά τυχεροί ώστε να τον ''συναντήσουν'' στο δρόμο τους.