ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΣΤΟΧΟΙ-ΣΚΟΠΟΙ
Ο παιδαγωγικός στόχος που επιδιώκεται με την Τοπική Ιστορία συνοψίζεται στα ακόλουθα :
α΄. Να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά να προσέξουν κάποιο ιστορικό θέμα του τόπου τους, ορατό , επισκέψιμο, ερευνήσιμο (π.χ. ένα κτίσμα, ένα κληροδότημα, ένα εργαστήρι βιοτεχνίας, ένα ιχθυοτροφείο, ένα μνημείο αφιερωμένο σε άτομο ή ομάδα, συνήθως τοποθετημένο σε δημόσιο χώρο ή στον τόπο όπου έλαβε χώρα κάποιο γεγονός) ή αναγνώσιμο.
β΄. Να τα ενθαρρύνουμε να το επισκεφτούν, να το ερευνήσουν (να το περιγράψουν, να μάθουν την ιστορία του), να το αφηγηθούν.
γ΄. Να διερευνήσουν ποια σημασία είχε ή έχει για την τοπική κοινωνία: οικονομική, εκπαιδευτική, πολιτική, άλλη.
δ΄. Να αναζητήσουν τα κίνητρα εκείνων που το δημιούργησαν, να μελετήσουν τη λειτουργία του και τις επιδράσεις του (στις συνειδήσεις ή γενικά στη ζωή της κοινωνίας).
ε΄. Να συνθέσουν μια σύντομη μελέτη γι’ αυτό. Ενδεχόμενα θα χρησιμοποιήσουν κάποια στιγμή το λαμπρό σύγγραμμα. Αλλά της Τοπικής Ιστορίας κύριος παιδαγωγικός στόχος είναι να παρακινήσουμε τα παιδιά: να παρατηρούν, να ερευνούν, να συνθέτουν το υλικό, να σκέπτονται, να αξιολογούν κάποιο θέμα Τοπικής Ιστορίας, να αφηγούνται μια δική τους σύνθεση γι’ αυτά, όχι να διδαχτούν ένα βιβλίο ακόμη, για περισσό φόρτο της σχολικής εργασίας τους. Τέτοιες σκέψεις έχουν διαβιβαστεί και με τις επίσημες υπηρεσιακές Οδηγίες περί Τοπικής Ιστορίας από το 1990 και ύστερα.
Ανάγκη να θυμίζουμε ότι επιδίωξη κάθε Πολιτείας είναι να διδάσκει την ιστορία της χώρας συνολικά, όχι να την κατακερματίζει τοπικιστικά. Άλλωστε, κάθε επιμέρους Ιστορία του νομού, ή του νησιού, ή ενός περιστατικού, ή άλλης ιστορικής πραγματικότητας κατανοείται μόνο στα πλαίσια του ευρύτερου όλου, της ιστορίας του κράτους, της ευρύτερης περιοχής, του κόσμου όλου.
Άλλωστε, ο χρόνος της σχολικής διδασκαλίας είναι ορισμένος και περιορισμένος και οποιαδήποτε παραχώρηση υπέρ της Τοπικής Ιστορίας καταλήγει σε εκτόπιση της ευρύτερης Εθνικής και Γενικής Ιστορίας.
Ο παιδαγωγικός στόχος που επιδιώκεται με την Τοπική Ιστορία συνοψίζεται στα ακόλουθα :
α΄. Να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά να προσέξουν κάποιο ιστορικό θέμα του τόπου τους, ορατό , επισκέψιμο, ερευνήσιμο (π.χ. ένα κτίσμα, ένα κληροδότημα, ένα εργαστήρι βιοτεχνίας, ένα ιχθυοτροφείο, ένα μνημείο αφιερωμένο σε άτομο ή ομάδα, συνήθως τοποθετημένο σε δημόσιο χώρο ή στον τόπο όπου έλαβε χώρα κάποιο γεγονός) ή αναγνώσιμο.
β΄. Να τα ενθαρρύνουμε να το επισκεφτούν, να το ερευνήσουν (να το περιγράψουν, να μάθουν την ιστορία του), να το αφηγηθούν.
γ΄. Να διερευνήσουν ποια σημασία είχε ή έχει για την τοπική κοινωνία: οικονομική, εκπαιδευτική, πολιτική, άλλη.
δ΄. Να αναζητήσουν τα κίνητρα εκείνων που το δημιούργησαν, να μελετήσουν τη λειτουργία του και τις επιδράσεις του (στις συνειδήσεις ή γενικά στη ζωή της κοινωνίας).
ε΄. Να συνθέσουν μια σύντομη μελέτη γι’ αυτό. Ενδεχόμενα θα χρησιμοποιήσουν κάποια στιγμή το λαμπρό σύγγραμμα. Αλλά της Τοπικής Ιστορίας κύριος παιδαγωγικός στόχος είναι να παρακινήσουμε τα παιδιά: να παρατηρούν, να ερευνούν, να συνθέτουν το υλικό, να σκέπτονται, να αξιολογούν κάποιο θέμα Τοπικής Ιστορίας, να αφηγούνται μια δική τους σύνθεση γι’ αυτά, όχι να διδαχτούν ένα βιβλίο ακόμη, για περισσό φόρτο της σχολικής εργασίας τους. Τέτοιες σκέψεις έχουν διαβιβαστεί και με τις επίσημες υπηρεσιακές Οδηγίες περί Τοπικής Ιστορίας από το 1990 και ύστερα.
Ανάγκη να θυμίζουμε ότι επιδίωξη κάθε Πολιτείας είναι να διδάσκει την ιστορία της χώρας συνολικά, όχι να την κατακερματίζει τοπικιστικά. Άλλωστε, κάθε επιμέρους Ιστορία του νομού, ή του νησιού, ή ενός περιστατικού, ή άλλης ιστορικής πραγματικότητας κατανοείται μόνο στα πλαίσια του ευρύτερου όλου, της ιστορίας του κράτους, της ευρύτερης περιοχής, του κόσμου όλου.
Άλλωστε, ο χρόνος της σχολικής διδασκαλίας είναι ορισμένος και περιορισμένος και οποιαδήποτε παραχώρηση υπέρ της Τοπικής Ιστορίας καταλήγει σε εκτόπιση της ευρύτερης Εθνικής και Γενικής Ιστορίας.
