Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην σύγκριση των δυο συνδρομών δηλαδή μεταξύ διάσπαση προσοχής χωρίς υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής με υπερκινητικότητα.
Η σύγκριση βοηθά στην καλύτερη και σωστότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται .
Η σωστή παρατήρηση και η πλήρης πληροφόρησης όλων των απαραίτητων στοιχείων θεωρούνται αναγκαία για την διάκριση των δυο συνδρομών.
Έτσι τα στοιχεία του ADD ( διάσπαση προσοχής ) είναι :
- Δυσκολία στην επίδειξη προσοχής
- Δυσκολία στη διατήρηση προσοχής ( σε διάρκεια)
- Δυσκολίες κατανόησης
- Προβλήματα με την οργάνωση δεξιοτήτων
- Δυσκολία συγκέντρωσης σε δραστηριότητες που απαιτούν παρατεταμένη προσπάθεια
- Απώλεια πραγμάτων - αντικειμένων
- Δυσκολία στην επαναφορά πραγμάτων στην μνήμην ( ξεχνούν εύκολα)
- Παρουσιάζει μαθησιακά προβλήματα συνήθως σε σοβαρή μορφή
Εκείνο όμως που διακρίνει ένα παιδί με διάσπαση προσοχής χωρίς υπερκινητικότητα είναι οι ελάχιστες πιθανότητες που έχει στο να παρουσιάσει προβλήματα διαγωγής και επιθετική - παραβατική συμπεριφορά.
Τα στοιχεία του ADHD (Διάσπαση προσοχής με υπερκινητικότητα )
-Συχνή αλλαγή θέσης στο χώρο
-Τρέξιμο και αναρρίχηση
-Δυσκολία στην προσαρμογή εργασιών που απαιτούν ησυχία
-Διαρκείς ετοιμότητα για κίνηση
-Ομιλία που εκφράζεται με ζωηρές κινήσεις
-Συνεχείς διακοπές όταν μιλούν οι άλλοι
-Απαντήσεις εριστικές, ίσως και προσβλητικές
-Αντίδραση με τσακωμούς και ουρλιαχτά
-Δυσκολία παραμονής στη σειρά
-Συχνότερα ατυχηματικά γεγονότα
-Περισσότερη ευαισθησία στις ασθένειες
-Ελλιπή αυτοέλεγχο.
Εκείνο που τελικά υπερισχύει στις περιπτώσεις παιδιών με υπερκινητικότητα (ADHD)είναι η συνεχείς κίνηση. Εκδηλώνεται όχι μόνο με το σώμα αλλά και με το λόγο και που θα αποτελέσει τον πυρήνα για να ξεχωρίσουμε τα δυο σύνδρομα.
Το αξιοσημείωτο είναι οι πολλές πιθανότητες που έχει ένα παιδί με υπερκινητικότητα να παρουσιάσει προβλήματα διαγωγής και που εκδηλώνονται με παραβατική και επιθετική συμπεριφορά ειδικότερα στο στάδιο της εφηβείας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Το υπερκινητικό παιδί διακρίνεται ήδη από την βρεφική του ηλικία με τα διάφορα συμπτώματα που παρουσιάζει. Συμπτώματα που αναμφισβήτητα το κάνουν να διαφέρει από τα άλλα παιδιά. Τα υπερκινητικά παιδιά είναι συχνά ανώριμα σε σχέση με την χρονολογική τους ηλικία.
Ένα από τα συμπτώματα που έχουμε συναντήσει σε μεγάλο ποσοστό, αγοριών και κοριτσιών, είναι η αφύσικη δίψα.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Για να γίνει διάγνωση, οι γονείς των παιδιών ή των εφήβων θα πρέπει κατά το δυνατόν να απευθύνονται σε ειδικούς, οι οποίοι έχουν εμπειρία στο θέμα, όπως σε ειδικευμένους παιδίατρους, παιδοψυχίατρους, ειδικευμένους θεραπευτές για παιδιά και εφήβους και θεραπευτές της συμπεριφοράς. Οι ειδικοί αυτοί μπορούν να τους υποδείξουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν και τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος.
Μόνο ένας ξεκάθαρος χαρακτηρισμός, μία σαφή οριοθέτηση μπορεί πραγματικά να οδηγήσει στην επιτυχία της θεραπείας. Η διάγνωση απαιτεί χρόνο, διεξοδική συζήτηση και παρατήρηση.
Η διάγνωση γίνεται μέσα από την ακριβή περιγραφή του ιστορικού που δίνουν οι γονείς για το παιδί. Απαραίτητη θεωρείται μια λεπτομερής συλλογή των στοιχείων που αφορούν την εγκυμοσύνη, τη γέννηση, την πορεία του τοκετού και τις πιθανές επιπλοκές που εμφανίστηκαν σε αυτό το διάστημα. Πρέπει επίσης να διεξάγεται μια ολοκληρωμένη εξέταση με ψυχολογικά τεστ.
Η εξέταση αυτή βοηθά να προσδιοριστούν οι βασικές έμφυτες ικανότητες, η ικανότητα συγκέντρωσης, η παρορμητικότητα και ο ιδιαίτερος τρόπος αντίληψης του υπό εξέταση ατόμου. Κατάλληλα εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι έχουν στη διάθεσή τους τα απαραίτητα ψυχολογικά μέσα και τεστ.
Τα εξωτερικά εμφανή συμπτώματα του συνδρόμου της υπερκινητικότητας, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μια πρώτη αξιολόγηση είναι: αυξημένη κινητικότητα, σύντομη διάρκεια προσοχής, παρορμητικότητα, ερεθιστικότητα, αδεξιότητα και χαμηλή σχολική επίδοση. Συγκεκριμένα:
