Μια μεγάλη έκπληξη μάς περίμενε σήμερα μετά το πρώτο διάλειμμα,όταν ένα μικρό χελιδονάκι έχασε τον δρόμο του και κατά λάθος μπήκε στην τάξη μας.
Αυτό ίσως να ήταν αναμενόμενο, γιατί τις μέρες που το σχολείο μας παρέμεινε κλειστό λόγω Πάσχα, πολλά ζευγάρια χελιδονιών βρήκαν την ησυχία του σχολείου μας, ως ασφαλές καταφύγιο, για να φτιάξουν τις φωλιές τους. Έτσι κάτω από το στέγαστρο της εισόδου, ένα ερωτευμένο ζευγάρι έφτιαξε τη φωλίτσα του και θα γεννήσουν εκεί τα αβγά τους.
Όταν την πρώτη μέρα ανοίξαμε λόγω βροχής και σχετικού κρύου, η πόρτα παρέμεινε κλειστή και έτσι όλα ήταν εντάξει. Σήμερα όμως, που η λιακάδα ζέστανε την αυλή μας και τα παιδιά μπαινόβγαιναν χαρούμενα, ο κυρ-Χελιδόνης έχασε τον προορισμό του και, αντί για τη φωλιά βρέθηκε στην τάξη μας. Ο καημένος έκανε πολλές προσπάθειες να βρει την έξοδο ανεπιτυχώς. Τότε και αφού ήταν κατάκοπος από τις πολλές προσπάθειες, κάθισε πάνω στο περβάζι του παραθύρου λαχανιασμένος.
Ο μαθητής μου, ο Βασίλης,της έκτης τάξης τον έπιασε. Ήταν τόσο εξαντλημένο και η καρδούλα του χτυπούσε τόσο δυνατά, που νόμιζες, πως θα βγει από το σωματάκι του. Το πήρε στα χέρια του,το ζέστανε με την αγάπη του και τις παλάμες του, που δεν άργησε να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Το παρατηρήσαμε,είδαμε το φτέρωμά του,την τραχηλιά του,την ουρά του και έρχονταν στο στόμα μας τραγούδια όπως το: "ένα το χελιδόνι" και το "αχ, χελιδόνι μου!".
Αφού του δώσαμε το όνομα "Βασίλης",πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να το βαφτίσουμε; το αφήσαμε να πετάξει ελεύθερο και να επιστρέψει στην αγαπημένη του, που μάς κοιτούσε με αγωνία.
Ήταν τόση η λαχτάρα τους, όταν αντάμωσαν ξανά,που κούρνιασαν το ένα στις φτερούγες του άλλου!
