" ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ " . . .

 

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω κάτι;
-Ναι, βεβαίως, τι είναι;
-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα;
-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας.
-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα;

-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα.
-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ;
-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανειστείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

" Η ζωή της Angelica: Με κομμένα χέρια μεγαλώνει 4 παιδιά " ...

" Γυναίκα αφιερωμένη , γυναίκα με θέληση , γυναίκα προς μίμηση , γυναίκα άξια να είναι μητέρα " ...

" Η ζωή της Angelica: Με κομμένα χέρια μεγαλώνει 4 παιδιά " ...

H Angelica Maribel Murillo ζει σε μια γειτονιά της Τεγουσιγάλπα, στην Ονδούρα με τα τέσσερα παιδιά της. Εδω και 5 χρόνια τα χέρια της είναι κομμένα.
Ηταν το 2008 όταν ο άνδρας της 37χρονης Angelica Maribel Murillo, της έκοψε τα χέρια.
Την κατηγορούσε οτι είχε εξωσυζυγική σχέση και προσπάθησε να τη σκοτώσει με μια ματσέτα. Ο ίδιος από τότε αναζητείται ενώ εκείνη μεγαλώνει τα τέσσερα παιδιά τους, φτιάχνοντας και πουλώντας τορτίγιας.

Ο φωτογράφος του Reuters Jorge Cabrera απαθανάτισε στιγμές από την καθημερινότητα της 37χρονης...

Παρά τη δύναμή της, υπάρχουν στιγμές που λυγίζει...
Αλλά το χαμόγελο επανέρχεται οταν την αγγίζει η κόρη της Braily...
Ζει και μεγαλώνει τα παιδιά της φτιάχνοντας τορτίγιας...
Ο άντρας της της στέρησε τα χέρια, όχι όμως τη θέληση...

Μη λέτε " ΟΧΙ " γιατί ...

Μη λέτε " ΟΧΙ " γιατί ...
(Της Μιρελλας Μανεση) ...

-Μαμα, θελω να φαω , πειναω.
-Οχι δε θελεις ακομα , δεν περασαν 3 ωρες , ξερω εγω.

-Μαμα , θελω να με παρεις αγκαλια
-Οχι δεν πρεπει , θα καλομαθεις.

-Μαμα, κοιτα , μαθαινω το σωμα μου !
-Οχι δεν κανει μου ειπαν , βαλε την πιπιλα σου

-Μαμα , θελω να κοιμηθουμε μαζι.
-Δεν γινεται παιδι μου πρεπει να γινεις ανεξαρτητος ανθρωπος.

-Μαμα , φοβαμαι το σκοταδι , μη φευγεις !
-Μια χαρα θα εισαι κοιμησου..

" Ποιά είναι τα 10 πράγματα που ξεχωρίζουν έναν σπουδαίο δασκαλο από έναν απλώς καλό; " ..

10. Δινει μεγάλη σημασία στην προσωπική του σχέση του με τα παιδιά
9. Γνωρίζει πάντοτε καλά το αντικείμενο για το οποίο μιλάει
8. Ξέρει να προσαρμόζει το μάθημα στις ανάγκες του κάθε μαθητή, ξεχωριστά
7. Πάντοτε ρωτάει τα «γιατί;» πίσω από οτιδήποτε
6. Ξέρει πώς να εξάπτει την περιέργεια
5. Καταλαβαίνει τις τεχνολογικές εξελίξεις και προσαρμόζεται σε αυτές
4. Επιδιώκει να συνεργάζεται με άλλους σπουδαίους δασκάλους
3. Έχει πολλούς τρόπους να καταλαβαίνει αν τα παιδιά του πραγματικά εξελίσσονται
2. Ξέρει να δίνει προτεραιότητα στα σημαντικά
1. Αφήνει τους μαθητές του να είναι αυτοί τα αστέρια στην τάξη, όχι ο ίδιος

* σύμφωνα με το Teachthought

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Μεγάλων Καλυβίων  η Δημοτική Κοινότητα τιμά  τα  107 χρόνια από την ίδρυση του πρώτου αγροτικού συλλόγου στην Ελλάδα.  Σημαδιακή και επετειακή η ημέρα, καθώς η απαρχή της δημιουργίας αγροτικών συλλόγων σηματοδότησε  την οργάνωση του αγροτικού κόσμου και τη συνεπαγόμενη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.Πρόκειται για τον πρώτο αγροτικό σύλλογο στην Ελλάδα που ιδρύθηκε το 1906, τέσσερα χρόνια πριν τις συγκρούσεις στο Κιλελερ , έναν σύλλογο που προμήνυσε τον ξεσηκωμό της αγροτιάς απέναντι στον Έλληνα μεγαλοτσιφλικά που αντικατέστησε τον Τούρκο κατακτητή, φερόμενος πιο ολοκληρωτικά και πιο άδικα. Η συσπείρωση της λαϊκής μάζας και η οργανωμένη δράση της ενδυναμώθηκαν από παρόμοιους αγροτικούς συλλόγους που ακολούθησαν. Το 1906, λοιπόν, όταν το θέμα της αναδιανομής της γης βρισκόταν υπό εξέλιξη και ο Ελ. Βενιζέλος προέβαινε σε αγροτικές μεταρρυθμίσεις, φοβούμενος όμως τη δύναμη της πλουτοκρατίας, και εστιάζοντας στη Μεγάλη ιδέα, τότε συγκροτήθηκε ο πρώτος Αγροτικός Σύλλογος για να δώσει το στίγμα της αγροτιάς και να ζητήσει τα αυτονόητα εξ ονόματος της.

" Επιτέλους, ας μου επιτρέψω να είμαι η καλύτερη μαμά του κόσμου " ...

" Για πόσο καιρό θα μπορώ να το ακούω ακόμη; " ...

" Η καλύτερη μαμά του κόσμου " ...

Πόσες φορές σας έχουν πει τα μικρά σας πως είστε η καλύτερη μαμά του κόσμου;

Πόσες φορές το έχετε πιστεψει;

Πόσες φορές όμως έχετε σκεφτεί ότι τα κάνετε όλα λάθος;

"Πολλές", είναι η δική μου πρόχειρη απάντηση...

Μέχρι πριν δύο εβδομάδες περίπου έκανα πολύ αυστηρή κριτική στον εαυτό μου και στις γονεϊκές μου ικανότητες. Ήθελα να τα κάνω όλα καλά και για κάποιο λόγο πίστευα ότι δεν τα κατάφερνα, αν και τα ίδια μου τα παιδιά, με την συμπεριφορά τους και τον χαρακτήρα τους με διαψεύδουν καθημερινά.

Μέχρι που μας κάλεσαν στον σχολείο του μικρού μου για να γνωριστούμε και να μας ενημερώσουν για το πρόγραμμά τους. Πρέπει να σας πω πως η στάση τον εκπαιδευτικών ήταν για μένα σκέτη αποκάλυψη! Δεν μου είπαν κάτι που δεν το ήξερα, που δεν το είχα ήδη σκεφτεί, που δεν το έβλεπα σε άλλους γονείς, αλλά... δεν ξέρω γιατί... μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα... δεν μπορούσα μέχρι τώρα να το εφαρμόσω...

" 5 πράγματα που πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στα παιδιά μας " ...

 

 

 

 

1. Μπράβο, έκανες καλή δουλειά.

Εννοείται πως είναι πολύ καλό να επιβραβεύουμε τα παιδιά μας. Ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι κάποιες φορές το κάνουμε μηχανικά, και χωρίς το παιδί μας να έχει καταβάλει κάποια προσπάθεια. Το μπράβο έκανες καλή δουλειά, (ειδικά όταν επαναλαμβάνεται συνεχώς και χωρίς λόγο) μαθαίνει στο παιδί ότι «τα πάντα αξίζουν μπράβο», αφού το λένε ο μπαμπάς και η μαμά!
Αντί αυτού θα μπορούσατε να πούμε: Πραγματικά, προσπάθησες σκληρά! Επικεντρώνοντας στην προσπάθεια, το παιδί μαθαίνει πως η προσπάθεια αξίζει περισσότερο από το αποτέλεσμα

2. Μπράβο είσαι καλό παιδί! «…που παίζεις ήσυχα με τους φίλους σου», «…που μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου», «…που τρως όλο σου το φαγητό».

" Οι μεγαλύτεροι μύθοι για τη σχέση πατέρα και παιδιού " ...

" Οι μεγαλύτεροι μύθοι για τη σχέση πατέρα και παιδιού " ...

Η αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στην ανατροφή των παιδιών σε σχέση με τους άνδρες στηρίζεται σε μια σειρά από μύθους. Διαβάστε παρακάτω και δείτε για ποιους λόγους οι μπαμπάδες δεν πρέπει να αισθάνονται ότι κατέχουν δευτερεύοντα ρόλο όσον αφορά τη φροντίδα του μωρού.

Μύθος 1: Δεν νιώθουν την ανάγκη να αποκτήσουν παιδί

Είναι γεγονός ότι όσο πιο νέος είναι ένας άνδρας τόσο μικρότερη είναι η επιθυμία του να γίνει πατέρας. Τα κορίτσια στην εφηβεία τους θέλουν σε μεγαλύτερο βαθμό –σε σχέση με τα έφηβα αγόρια- να αποκτήσουν παιδιά και αυτό συνεχίζεται και στην δεκαετία των 30. Ωστόσο, από την ηλικία των 40 ετών τα πάντα αλλάζουν και οι άνδρες θεωρούν ότι τα παιδιά είναι πολύ σημαντικά.

Επιπλέον, οι άνδρες ίσως είναι λιγότερο ενθουσιώδεις με την ιδέα να αποκτήσουν νωρίς παιδί, επειδή ανησυχούν περισσότερο για τα οικονομικά θέματα. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες θεωρούν ότι οι πατέρες έχουν μεγαλύτερη υποχρέωση να υποστηρίξουν οικονομικά την οικογένεια.

" Ενθαρρύνετε την καλή συμπεριφορά του παιδιού σας " ...

" Ενθαρρύνετε την καλή συμπεριφορά του παιδιού σας " ...

Φωνές,κλάματα,τσιρίδες,νεύρα,φασαρία. Αν όλες οι προηγούμενες λέξεις σας θυμίζουν τη δική σας καθημερινότητα σε συνδυασμό μ'εκείνη του παιδιού σας τότε ξανασκεφτείτε την τακτική που ακολουθείτε. Όλα τα παιδιά είναι άτακτα,άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο.
Αντί όμως να προσπαθείτε μάταια να διορθώσετε την κακή τους συμπεριφορά,προσπαθήστε να ενθαρρύνετε τα καλά τους στοιχεία και να τα πειθαρχήσετε με θετικό τρόπο.

" Μαθήματα απο μαμάδες για κόρες " ...

" Μαθήματα απο μαμάδες για κόρες " ...

Ως γονέας, έχετε πολλά σημαντικά μαθήματα ζωής για να διδάξετε την κόρη σας. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ από τότε που οι γιαγιάδες μας, ακόμη και οι μητέρες μας, ήταν νέες. Έχουν ζήσει πολύ διαφορετικές ζωές από τις κόρες μας και η αλήθεια είναι πως οι νέοι σήμερα έχουν πολλές προκλήσεις μπροστά τους. Εδώ είναι μερικά από τα βασικά μαθήματα για να διδάξετε την κόρη σας …

1. Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα για να διδάξετε την κόρη σας είναι ότι πρέπει να εκτιμάει τον εαυτό της και το σώμα της. Αυτή θα πρέπει να αισθάνεται ότι αξίζει καλά πράγματα.

2. Ένα άλλο πολύ σημαντικό μάθημα είναι ότι είναι σημαντικό να είναι σε θέση να κερδίζει τα προς το ζην. Θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής.

" Πρέπει οι γονείς να είναι τόσο αγχωτικοί με τα παιδιά; " ...

" Πρέπει οι γονείς να είναι τόσο αγχωτικοί με τα παιδιά; " ...

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, που οι γονείς αφήναν τα παιδιά να χαρούν ανέμελα την παιδική τους ηλικία, στις μέρες μας οι γονείς μοιάζουν να επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου, για να διδάξουν όσα περισσότερα μπορούν στα παιδιά τους από πολύ μικρά.

Είναι αλήθεια ότι οι εποχές και οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει.
Οι γονείς οφείλουν να προσφέρουν ερεθίσματα και εμπειρίες στα παιδιά τους και να τα βοηθούν να μαθαίνουν συνεχώς καινούρια πράγματα

Όμως, μήπως κάπου μέσα σε όλα αυτά έχει χαθεί το μέτρο;
\
4χρονα που μαθαίνουν αγγλικά, 5χρονα που τρέχουν τα απογεύματα από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, γονείς που προσπαθούν να μάθουν στο παιδί τους να γράφει πριν καλά-καλά μάθει να κρατά το μολύβι και αγχώνονται όταν εκείνο δεν τα καταφέρνει.
Μήπως κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την εικόνα;
Μήπως τελικά η κοινωνία μας έχει γίνει τόσο ανταγωνιστική, που το έχουμε περάσει και στα παιδιά μας; Κάθε παιδί μεγαλώνει και μαθαίνει στο δικό του χρόνο και η παιδική ηλικία δεν θα πρέπει να είναι ένας αγώνας, αλλά ένα ταξίδι που το παιδί θα απολαμβάνει.
Αν το μικρό σας δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον να μάθει τους αριθμούς ή τα χρώματα, μην το πιέζετε. Θα τα μάθει σε μια ανύποπτη στιγμή, όταν θα προσπαθεί να βάλλει στη σειρά τρία αυτοκινητάκια ή όταν μυρίσει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Δεν πειράζει αν το συνομήλικο ξαδερφάκι του τα ξέρει ήδη. Τα μικρά παιδιά πρέπει κυρίως να παίζουν, αφού το παιχνίδι είναι το σπουδαιότερο εργαλείο μάθησης. Πρέπει να ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν την φαντασία τους, να κάνουν χαζομάρες, να φτιάχνουν φανταστικές ιστορίες και να γελάνε. Ή απλά να είναι παιδιά.

Tι φαγητά έτρωγε ο κόσμος κατά η διάρκεια της κατοχής;

Αναρτήθηκε από ΛΥΣΤΕ | Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου 2013

Tι φαγητά έτρωγε ο κόσμος κατά η διάρκεια της κατοχής; Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο που ακολουθεί θα μάθετε πολλά για τα «πολεµικά εδέσµατα» αλλά και τα…γλυκύσματα της εποχής!

Τέτοιο καιρό, πριν από 70 περίπου χρόνια, τον Απρίλη του 1941, οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα (27 Απρίλη) και ξεκινούσε για την Ελλάδα η κατοχή.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τα τρόφιμα εξαφανίζονται,  η πείνα γίνεται μόνιμος σύντροφος του ελληνικού πληθυσμού με αποτέλεσμα περίπου 40.000 συμπατριώτες μας να χάσουν τη ζωή τους το χειμώνα του ΄41 – ΄42.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά;Τα φαγητά που έτρωγε ο κόσµος στη γερµανοκρατούµενη Αθήνα, οι «Συνταγές της… πείνας» (εκδόσεις Οξυγόνο 2011),είναι το αντικείµενο πρωτότυπης ιστορικής έρευνας της γνωστής ιστορικού Ελένης Νικολαΐδου.Σύφωνα με το edugate.gr, στα χρόνια της Κατοχής, τα χόρτα ήταν στο επίκεντρο των συνταγών στα αλµυράφαγητά και η σταφίδα στα γλυκά.

“Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.”

“Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.”
" Γιατί δεν μεγαλώνουμε παιδιά με κριτική σκέψη; " ...

Οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους μαθαίνοντας τους συνεχώς νέα πράγματα. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό.
Δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο στόχος των γονιών, αλλά... όπως έχει πει η Margaret Mead “Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.” Χιλιάδες πληροφορίες, πρέπει, τρόποι καλής συμπεριφοράς, άκαμπτες αρχές και αξίες, είναι μερικά απ΄ τα καθημερινά ερεθίσματα των παιδιών.
Δεν αντιλέγουμε, είναι και αυτά αναγκαία, αλλά τι γίνεται με την περιέργεια; Τα παιδιά έχουν μια έμφυτη ανησυχία και επιθυμία να περιεργαστούν τον κόσμο. Να ανακαλύψουν πράγματα αλλά και πως λειτουργούν.
Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς άθελα τους σαμποτάρουν το ανήσυχο πνεύμα των μικρών τους;
Μετατρέπονται σε παθητικούς εξερευνητές. Πώς; Όταν το μικρό σας σάς κατακλύζει με χιλιάδες «Γιατί μαμά;» και εσείς αφοσιωμένες στις δουλειές, τους απαντάτε «Σταμάτα επιτέλους» ή «Έτσι», καταλαβαίνετε πως δεν το βοηθάτε να συλλέξει τις πληροφορίες που θέλετε.

TO ΠΑΙΧΝΙΔΙ

" Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω ; Η μήπως μεγάλωσα πολύ ; " ...

Το παιχνίδι αποτελεί την «φυσική» γλώσσα των παιδιών , το πιο ισχυρό μέσο έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. Μέσω αυτού , το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του , μαθαίνει , πειραματίζεται , ευχαριστιέται , απογοητεύεται και ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει.

"5 πράγματα που πρέπει να αναρωτηθούμε πριν μαλώσουμε το παιδί μας"

"5 πράγματα που πρέπει να αναρωτηθούμε πριν μαλώσουμε το παιδί μας"

Κανένας γονιός δεν θέλει να βάζει τις φωνές, να απειλεί ή να στέλνει το παιδί του τιμωρία. Μερικές φορές όμως δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, ενώ παράλληλα είναι δική του υποχρέωση να δείξει στο παιδί με σαφή τρόπο ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Ωστόσο, καλό θα ήταν πριν πάρετε την απόφαση να επιβάλλετε κάποιου είδους «πειθαρχία» ή να φέρετε το παιδί σας αντιμέτωπο με τις συνέπειες της πράξης του να αναρωτηθείτε;

1. Είμαι αρκετά ψύχραιμος;

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς εκνευρίζονται με κάποια συμπεριφορά του παιδιού επειδή οι ίδιοι είναι πιεσμένοι, αγχωμένοι ή εκνευρισμένοι. Είναι ανθρώπινο, όταν μας κυριεύει η οργή ή ο θυμός να κάνουμε πράγματα που ξέρουμε ότι είναι λάθος ή που ξέρουμε ότι αργά ή γρήγορα θα μετανιώσουμε. Ακόμα κι αν η πράξη του παιδιού είναι τέτοια που θα πρέπει να αντιδράσετε, μην το κάνετε εν θερμώ. Μείνετε για λίγο μόνοι σας και προσπαθήστε να ηρεμήσετε πριν μιλήσετε. Όταν νιώσετε ξανά ψύχραιμοι, συζητήστε με το παιδί και εξηγήστε του τη θέση σας με σαφήνεια αλλά και κατανόηση. Μερικούς απλούς πρακτικούς τρόπους να αντιμετωπίζετε τα πράγματα πιο χαλαρά θα βρείτε εδώ!

2. Είναι αυτό που συνέβη τόσο σοβαρό;

Τα παιδιά κάνουν λάθη, όλοι κάνουμε. Το να τα μαλώνουμε κάθε φορά που κάνουν κάτι λάθος είναι και κουραστικό και μάταιο αλλά και επιζήμιο, γιατί μέσα από τα λάθη τους μαθαίνουν πολλά πράγματα για τη ζωή και τον κόσμο. Επιλέξτε σοφά τις περιπτώσεις στις οποίες πιστεύετε ότι χρειάζεται να επιβληθούν συνέπειες. Εάν το κάνετε με το παραμικρό, τότε χάνει τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα και δεν μπορεί να συνετίσει το παιδί γιατί το θεωρεί δεδομένο. Μην ξεχνάτε ότι δεν είναι δουλειά σας μόνο να του διδάξετε πως οι πράξεις μας έχουν συνέπειες αλλά και ότι μερικές φορές πρέπει να έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε.

3. Γνώριζε το παιδί ότι αυτό που έκανε δεν είναι αποδεκτό;

Βασική προϋπόθεση για να είστε σίγουροι ότι χειρίζεστε σωστά τα θέματα πειθαρχίας είναι να έχετε επιβάλλει μερικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται στο σπίτι και την οικογένειά σας. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί γνωρίζει ποιοι είναι και ποιες συνέπειες επισείει η μη τηρησή τους. Προσοχή: οι κανόνες πρέπει να είναι σαφείς, λογικοί και να αντανακλούν τις αξίες που θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας.

4. Είναι η τιμωρία που σκεφτήκατε η κατάλληλη;

Μήπως η αντίδρασή σας είναι υπερβολική και αυτό που σκοπεύετε να επιβάλλετε πολύ σκληρό; Ή, αντίθετα, μήπως η συνέπεια είναι εντελώς αδιάφορη για το παιδί και, έτσι, αναποτελεσματική; Επιπλέον, θα πρέπει να λάβετε υπόψη την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Κάτι που μπορεί να είναι σωστό για ένα παιδί μπορεί να είναι εντελώς λάθος για ένα άλλο. Τέλος, κάτι που πρέπει να λάβετε σοβαρά υπόψη είναι η ηλικία του παιδιού. Αναρωτηθείτε: μήπως δείχνετε υπερβολική αυστηρότητα σε ένα πολύ μικρό παιδάκι; Ή μήπως συνεχίζετε να αντιμετωπίζετε το παιδί σας σαν να είναι ακόμα μωρό;

5. Τι θετικό μπορεί να βγει από αυτή την ιστορία;

Όταν τα παιδιά κάνουν ζημιές, σκανταλιές ή φέρονται ανάρμοστα, αντί να θυμώσετε, εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία να τους διδάξετε αξίες που θα τους φανούν πολύ χρήσιμα σε όλη τη ζωή τους. Είναι η κατάλληλη ευκαιρία να τους εξηγήσετε τι είναι σωστό και τι λάθος και για ποιο λόγο, να τους μιλήσετε για τα όρια, αλλά και την αποδοχή, τη συγχώρεση και την επανόρθωση. Αντί, λοιπόν, να επικεντρώσετε το ενδιαφέρον σας στην «τιμωρία», αξιοποιήστε την περίσταση για να μάθει κάτι πολύτιμο.

Από: Ελένη Καραγιάννη
Με τη συνεργασία της Μαρίας Ποθητού (σύμβουλος γονέων, παιδαγωγός, συντονίστρια σχολών γονέων).

απόσπασμα από την ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ

«...Κάθε

άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά -θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους-

να σταυρωθούν, ν'αναστηθούν...και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης.'Αλλον δεν έχει. ....»

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (απόσπασμα από την ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ)

" Ήταν ένα μικρό καράβι , ένα παιδικό τραγούδι με δραματική προϊστορία και δυστυχώς τόσο επίκαιρο "

Συγκλονιστικό άρθρο του Καθηγητή Γ .Μαργαρίτη στην "Εφημερίδα των Συντακτών"

Ο αρθρογράφος- και συγγραφέας του πιο ολοκληρωμένου βιβλίου για τον Ελληνικό Εμφύλιο- μας μαθαίνει πως βγήκε το τραγουδάκι που κάποτε όλοι έχουμε πει: "Ήταν ένα μικρό καράβι"
Κάνει την αναγωγή στην επικαιρότητα με μοναδικό τρόπο.
Παράλληλα παίρνουμε ιδέες για το πως θα μπορούσαμε να μαθαίνουμε την ιστορία στο σχολείο μας...

Οι "διαθέσιμοι" ή οι ναυαγοί της Μέδουσας ...
Του Γιώργου Μαργαρίτη , Καθηγητή Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας ΑΠΘ ...

Στις 2 Ιουλίου του 1816 ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο, η φρεγάτα «Μέδουσα» ναυάγησε στα ανοιχτά των ακτών της Μαυριτανίας. Το πλοίο βρισκόταν σε επίσημη αποστολή και μετέφερε αξιωματούχους και επιβάτες –παλαιούς και νέους έποικους- προς τη Σενεγάλη, η οποία μόλις είχε επιστραφεί από τους Βρετανούς στη Γαλλία μετά το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων. Ο κυβερνήτης του πολεμικού ήταν ένας αριστοκράτης, ένας κόμης, εξόριστος στα ξένα από τον καιρό της Επανάστασης και του Ναπολέοντα, από το 1789. Ηταν άνθρωπος εμπιστοσύνης του νέου μοναρχικού καθεστώτος, της αριστοκρατικής Παλινόρθωσης, αλλά ολότελα άσχετος με την τέχνη της ναυσιπλοΐας. Με τη νεοαποκατασταθείσα αριστοκρατική του αυταρέσκεια ο καταστροφικός αυτός καπετάνιος απέκοψε το πλοίο από τον υπόλοιπο στόλο και το οδήγησε στις ξέρες της αφρικανικής ακτής.

Από τους περίπου 400 επιβαίνοντες στο πλοίο –πλήρωμα και επιβάτες- οι 147, μέλη του πληρώματος και επιβάτες, επιβιβάστηκαν σε μια αυτοσχέδια σχεδία που κατασκεύασαν από τα κομμάτια του ναυαγίου. Μέσα στην ταραχή των στιγμών και την απόλυτη ανικανότητα του άρχοντα-καπετάνιου ανοίχθηκαν στη θάλασσα χωρίς τρόφιμα και χωρίς νερό. Η σχεδία βρέθηκε από ένα άλλο πολεμικό στις 17 Ιουλίου. Μόλις 17 από τους επιβαίνοντες σε αυτήν ήσαν ακόμα ζωντανοί. Και γι’ αυτούς όμως ήταν αργά. Οι περισσότεροι πέθαναν τις επόμενες ημέρες βαριά αφυδατωμένοι και με καταστρεπτικές τις επιπλοκές της ηλίασης. Στο παραλήρημά τους, πριν πεθάνουν, είπαν πράγματα φρικτά για όσα έγιναν στη σχεδία τις 15 ημέρες που περιπλανιόταν στην απέραντη θάλασσα.

Χαρτονόμισμα 100 δισ.δραχμών

-Στις 3 Νοεμβρίου του 1944, κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα

-Πρόκειται για εκείνο των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο φέρει την υπογραφή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα --Ωστόσο, η ουσιαστική του αξία ήταν σχεδόν μηδαμινή....

- Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ

" Το κόστος της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά " .

Οι περισσότεροι γονείς που χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία παραδέχονται ότι δεν έχει αποτέλεσμα.
Τα παιδιά δεν συμμορφώνονται και επαναλαμβάνουν τη συμπεριφορά που επιθυμεί ο γονιός να εξαλείψει.
Γιατί επιμένουν να τη χρησιμοποιούν;
Γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν.
Καταλαβαίνετε όμως ότι αυτός δεν είναι επαρκής λόγος για να χειροδικούμε σε βάρος ενός παιδιού.
Και η αλήθεια είναι πως κανένας λόγος δεν είναι επαρκής για να χειροδικούμε σε βάρος των παιδιών μας.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση που το ξύλο έχει αποτέλεσμα, αναρωτηθείτε τι μήνυμα περνάει στο παιδί.

Ότι μπορεί να επιβάλλει και το ίδιο τη θέληση του με τη βία, και είναι σίγουρο ότι όταν βρεθεί σε αντίστοιχη θέση θα το κάνει.

Ότι οφείλει να υπακούει υπό την απειλή της βίας.

Ότι είναι αποδεκτό από το γονέα να χειροδικεί και αυτό οφείλει να είναι το θύμα – αποδέκτης μιας τέτοιας συμπεριφοράς.