ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΡΩΣΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αν συνοψίσουμε τη στρατηγική της Περεστρόικα στην οικονομία και τις κοινωνικές σχέσεις τότε θα μπορούσαμε να της αποδώσουμε τους εξής βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους αναπτύσσεται:(α) Την επιτάχυνση της ανάπτυξης με κύρια κατεύθυνση το πρόγραμμα επενδύσεων που στοχεύει στην ανανέωση του παραγωγικού εξοπλισμού στο βιομηχανικό τομέα. Πρόκειται για εντατικές επενδύσεις που φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τον παρωχημένο εξοπλισμό των υπαρχουσών μονάδων παραγωγής με νέο εκσυγχρονισμένο (ανανέωση του 60% των εξοπλισμών παραγωγής μέχρι το 1990) και με σχετική προτεραιότητα στις μηχανικές κατασκευές (ανανέωση μέσων παραγωγής). Στην πρώτη φάση μέχρι το 1990 η κατανάλωση θα διατηρηθεί στα σημερινά περίπου επίπεδα με ποιοτική μόνο κατά το δυνατόν βελτίωση, ενώ η αύξηση της τοποθετείται στη δεκαετία του '90. (Aganbegyan 1987).
β) Την αύξηση της παραγωγικότητας μέσα από τον περιορισμό της σπατάλης σε ανθρώπινο δυναμικό και πρώτες ύλες, αλλά κύρια με την εντατικοποίηση της εργασίας, πράγμα που ευνοείται και από τους δημογραφικούς παράγοντες, μια και η μείωση των διαθέσιμων εργατικών χεριών στην τρέχουσα πενταετία (5 αντί 11 εκατομμύρια στις προηγούμενες πενταετίες) επιτρέπει την εντατικοποίηση χωρίς την εμφάνιση συνοδευτικών φαινομένων τύπου ανεργίας.
γ) Τη ριζική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και της οικονομικής διαχείρισης από το επίπεδο του κεντρικού κρατικού σχεδιασμού μέχρι και το επίπεδο της μεμονωμένης επιχείρησης. Μέσα στα πλαίσια της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων εμπεριέχεται η αντιστροφή της εξισωτικής τάσης για τους μισθούς, η παροχή ατομικών και συλλογικών κινήτρων11. Η νέα οικονομική διαχείριση στοχεύει στον περιορισμό της κεντρικής γραφειοκρατίας, την μεγαλύτερη αυτονόμηση των επιχειρήσεων στα πλαίσια του πλάνου και πρόσφατα, από 1.1.1988, την αυτοχρηματοδότηση των επιχειρήσεων και την λειτουργία τους έξω από τη μέχρι τώρα πρακτική των κρατικών επιχορηγήσεων, της κρατικής διαμεσολάβησης των παραγγελιών και διάθεσης του έτοιμου προϊόντος12. Η νέα διαδικασία τονώνει το ρόλο της άμεσης εξεύρεσης παραγγελιών και τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών με καταναλωτικούς συνεταιρισμούς και εμπορικούς συνδέσμους Τέλος το εξωτερικό εμπόριο και η διείσδυση ξένου κεφαλαίου διευκολύνεται με τη δυνατότητα που δίνεται στις επιχειρήσεις είτε να κάνουν απ' ευθείας εμπόριο με το εξωτερικό, χωρίς την κρατική διαμεσολάβηση, είτε να προωθούν κοινές επιχειρήσεις με ξένους οίκους (joint ventures κλπ.).
