4 Ιουλίου 2008

Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ
Η γαλλική φιλοσοφία του Διαφωτισμού δεν ήταν ομοιογενής, όπως δεν ήταν ομοιογενές το κοινωνικό περιβάλλον από όπου πήγασε. Οι πρώτοι της εκπρόσωποι ήταν ο Μοντεσκιέ (1689-1755) και ο Βολτέρος (1694- 1778). Εξέφραζαν τις βλέψεις των ανώτατων στρωμάτων της αστικής τάξης και δεν εξωθούσαν την κριτική τους ως το σημείο να ζητούν κατάργηση της φεουδαρχίας αλλά ονειρεύονταν ένα συμβιβασμό ανάμεσα στην αριστοκρατία και την αστική τάξη κατά ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ. Η μετριοπαθής αυτή πολιτική γραμμή περιοριζόταν στην κριτική της θρησκείας και δεν έφθανε στον αθεϊσμό.
Ο πρώτος εκπρόσωπος του γαλλικού υλισμού ήταν ο Ζαν Μελιέ (1664-1729) ο οποίος στηριζόμενος στον Σπινόζα –αλλά χωρίς να αποδέχεται τις θεολογικές συνηχήσεις των θεωριών του- κήρυττε μία φιλοσοφία υλιστική και αθεϊστική και έφθασε σε σημείο να ζητά το ξερίζωμα της ατομικής ιδιοκτησίας. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Λα Μετρί, ο Ελβέτιος κα ο Ντιντερό απετέλεσαν τον βασικό πυρήνα του Γαλλικού Διαφωτισμού. Ήταν οι πρώτοι που εξήγαγαν από το υλισμό καθαρώς αθεϊστικά συμπεράσματα για τη θρησκεία και ανατρεπτικά συμπεράσματα σχετικά με τη φεουδαρχία και με την καθαγίαση της απολυταρχίας από τη θρησκεία.
Στο πολιτικό επίπεδο, μεγάλη ήταν και η επίδραση που άσκησε ο Ρουσσώ. (1712- 1778). Οι ιδέες του – ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και είναι πάντοτε αλυσοδεμένος, η κοινωνική ανισότητα δεν είναι κάτι δεδομένο αλλά πρέπει να αναζητήσουμε από που πηγάζει- συνέβαλαν στο να ξεκινήσει μία λαϊκή δύναμη που εξώθησε τα πράγματα στην Επανάσταση. Ο ίδιος υποστηρίζοντας με έμφαση τις αξιώσεις του ανθρώπινου ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ απέναντι στην μέχρι τότε μονοκρατορία της Λογικής υπονόμευσε τα ορθολογικά και τα αιτιοκρατικά θεμέλια του Διαφωτισμού και πρόσφερε τα θεμέλια να οικοδομηθεί το κίνημα των Ρομαντικών.