Μετά την παρακμή των μυκηναϊκών κρατών, πολλά ελληνικά φύλα, αναζητώντας ένα καλύτερο τόπο για να ζήσουν, μετακινήθηκαν και κατέλαβαν διάφορες περιοχές. Η πιο ονομαστή μετακίνηση εκείνης της εποχής είναι η γνωστή "Κάθοδος των Δωριέων".
Οι Δωριείς ξεκίνησαν από την Πίνδο και έφτασαν στην περιοχή της Δωρίδας. Εκεί έμειναν για κάποοιο χρονικό διάστημα και μετά κατευθύνθηκαν πρός την Πελοπόννησο καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερός της μέρος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αναστάτωση της ζωής των κατοίκων. Πολλοί από αυτούς έχασαν την ελευθερία τους ενώ άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους μην μπορώντας να υποφέρουν άλλο αυτή την κατάσταση.
Ως συνέπεις της καθόδου ήταν να σταματήσει το εμπόριο, μιας και δεν υπήρχε ειρήνη και ασφάλεια. Επίσης η γραμμική γραφή, με την οποία έγραφαν τα μυκηναϊκά χρόνια, σιγά σιγα ξεχάστηκε. Μετά όμως από κάποιο καιρό τα πράγματα ησύχασαν. Παλιοί και νέοι κάτοικοι άρχισαν να αποκτούν τις ίδιες συνείθειες και να λατρεύουν τους ίδιους θεούς. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να δημιουργηθούν πολλά κράτη που έρχονταν συχνά σε σύγκρουση μεταξύ τους.
Οι Δωριείς ξεκίνησαν από την Πίνδο και έφτασαν στην περιοχή της Δωρίδας. Εκεί έμειναν για κάποοιο χρονικό διάστημα και μετά κατευθύνθηκαν πρός την Πελοπόννησο καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερός της μέρος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αναστάτωση της ζωής των κατοίκων. Πολλοί από αυτούς έχασαν την ελευθερία τους ενώ άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους μην μπορώντας να υποφέρουν άλλο αυτή την κατάσταση.
Ως συνέπεις της καθόδου ήταν να σταματήσει το εμπόριο, μιας και δεν υπήρχε ειρήνη και ασφάλεια. Επίσης η γραμμική γραφή, με την οποία έγραφαν τα μυκηναϊκά χρόνια, σιγά σιγα ξεχάστηκε. Μετά όμως από κάποιο καιρό τα πράγματα ησύχασαν. Παλιοί και νέοι κάτοικοι άρχισαν να αποκτούν τις ίδιες συνείθειες και να λατρεύουν τους ίδιους θεούς. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να δημιουργηθούν πολλά κράτη που έρχονταν συχνά σε σύγκρουση μεταξύ τους.
Η μετακίνηση των Δωριέων στην Πελοπόννησο είχε τον χαρακτήρα στρατιωτικής επιχείρησης, όπως αναφέρει η Άννα Ραμού- Χαψιάδη. Από τον Ηρόδοτο(στίχο. 26 2- 5) αντλούμε μια ερμηνευτική εκδοχή για την κάθοδο των δωρικών πληθυσμών. Σύμφωνα με αυτή, οι Δωριείς ,που το όνομα τους είναι εθνικό και δηλώνει τους κατοίκους της Δωρίδας , σχηματίστηκαν λίγο πριν το τέλος της Μυκηναϊκή ς εποχής από μια φυλετική ομάδα, που κατοικούσε στην Μακεδονία και είχε επικεφαλής το γένος των Ηρακλειδών . Συγκεκριμένα, ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι μετά τη δολοφονία του Ύλλου, που επεχείρησε να ανακτήσει την πατρική βασιλεία, οι αδελφοί του κατέφυγαν στους Δωριείς με την υποχρέωση να μην επιστρέψουν αν δεν παρέλθουν 100 χρόνια. Όταν πέρασε αυτό το διάστημα οι Ηρακλειδές Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος και οι δύο γιοι του Αιγιμιού, Πάμφυλος και Δύμας συγκέντρωσαν στράτευμα και με τη βοήθεια του Όξυλου από την Αιτωλία, ξεκίνησαν το κατακτητικό τους έργο. Από το Ρίο πέρασαν στην Πελοπόννησο , την οποία κατέλαβαν κατά το μεγαλύτερο μέρος της . Στόχος βασικός των Δωριέων ήταν η κατάληψη των μυκηναϊκών κέντρων, των οποίων η αίγλη και η ισχύς είχαν πια οριστικά παρέλθει. Τα έργο της κατάκτησης ήταν σχετικά εύκολο για τους Δωριείς καθώς η αριθμητική τους υπεροχή και η επιθετική τους ορμή δεν μπορούσε να αναχαιτιστεί από τον αμυνόμενο, παρηκμασμένο πια Μυκηναϊκό πληθυσμό. Ως αποτέλεσμα οι Δωριείς κατέλαβαν την Τίρυνθα, το 'Αργος, την κοιλάδα του Ευρώτα, την πεδιάδα του Παμίσου , την Κορινθία και το επίκεντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού, τις Μυκήνες.Από την πορεία που ακολούθησαν οι Δωριείς και από τον τρόπο κατάληψης των περιοχών αυτών αντιλαμβανόμαστε ότι έδρασαν διασπασμένοι σε ομάδες.
Γεωμετρικά Χρόνια 1100 - 800 π.Χ.
Αρχαϊκά Χρόνια 800 - 500 π.Χ.
Κλασικά Χρόνια 500 - 323 π.Χ.
Ελληνιστικά Χρόνια 323 - 146 π.Χ
