Οι φάσεις του πελοποννησιακού πολέμου
Οι ιστορικοί χωρίζουν αυτόν τον μεγάλο πόλεμο σε διάφορες φάσεις -οι περισσότεροι τον χωρίζουν σε δύο ή τρεις.Ο Θουκιδίδης από την πλευρά του αναφέρεται σε έναν διαρκή πόλεμο και απαριθμεί τα γεγονότα κατ' έτος πολέμου και κατά σειρά, αντιτωπίζοντας την ενδιάμεση Ειρήνη του Νικία κατά το δέκατο χρόνο ως απλή ανακωχή άνευ ιδιαίτερης σημασίας και στη συνέχεια αναφέρεται στα γεγονότα του 11ου έτους του πολέμου, του 12ου έτους του πολέμου κ.ο.κ. Ομως δέχεται όπως και οι περισσότεροι ιστορικοί ότι η ειρήνη αυτή χωρίζει τον πόλεμο σε δύο φάσεις: ενώ στη διάρκειά της οι συγκρούσεις δεν έπαυσαν, οι δύο βασικοί αντίπαλοι (Αθήνα και Σπάρτη) δεν εισέβαλλαν πλέον για ένα διάστημα ο ένας στην περιοχή του άλλου.
Με τη λογική αυτή, αφού άμεσες εχθροπραξίες στα εδάφη της Αττικής και των Λακεδαιμονίων αντίστοιχα σημειώθηκαν μόνο πριν από την Ειρήνη του Νικία (στον Αρχιδάμειο πόλεμο) και μετά τη Σικελική εκστρατεία (στον Δεκελεικό πόλεμο), μπορούν να διαχωριστούν δύο φάσεις πολέμου με ένα ενδιάμεσο διάστημα μεσοπολέμου.
Με μια άλλη λογική, διακρίνονται τρεις φάσεις: ο Αρχιδάμειος πόλεμος, η Σικελική εκστρατεία, και ο Δεκελεικός πόλεμος. Σύμφωνα με αυτήν ο πόλεμος χωρίζεται σε τρεις φάσεις ανάλογα με την ένταση των συγκρούσεων και όντως οι συγκρουσεις των εμπλεκομένων ήταν σαφώς εντονότερες κατά την πρώτη δεκαετία, στη συνέχεια κατά την σικελική εκστρατεία και, τέλος, κατά τον Δεκελεικό Πόλεμο.
Η πρώτη φάση του πολέμου ονομάζεται Αρχιδάμειος Πόλεμος και χαρακτηρίζεται από τις εισβολές των Σπαρτιατών στην Αττική, τις λεηλασίες των παραλίων της Πελοποννήσου από τις Αθηναϊκές δυνάμεις την επιδημία που αποδεκάτισε την Αθήνα.
Η πρώτη φάση έληξε με την εύθραυστη ειρήνη του Νικία, με την Αθήνα να έχει φαινομενικά κάποια υπεροχή και να μπορεί να υποστηρίζει ότι ήταν η κερδισμένη του δεκαετούς πολέμου σε σύγκριση με τη Σπάρτη. Η ειρήνη του Νικία τερματίζεται επίσημα τον Αύγουστο του 414 π.Χ. αλλά ουσιαστικά καταργείται πολύ νωρίτερα, στη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Στο μεσοπόλεμο, οι εχθροπραξίες αλλά και ο ψυχρός πόλεμος συνεχίστηκαν με αποκορύφωμα την εκστρατεία στη Σικελία, που προκάλεσε και την οριακή ρήξη. Βασικά γεγονότα και χαρακτηριστικά του μεσοπολέμου είναι
η εκστρατεία των Αθηναίων για την ανάκτηση της Αμφίπολης
Η προσπάθεια Αθηναίων και Σπαρτιατών να προσεταιριστούν κάθε πόλη για λογαριασμό της τον ηγέτη της Μακεδονίας Περδίκκα ώστε να αποδυναμωθεί η συμμαχία του αντιπάλου της
οι συχνές ληστρικές επιθέσεις των Αθηναίων στη Μεσσηνία με ορμητήριο την Πύλο
οι σποραδικές ναυμαχίες μεταξύ Κορινθίων και Αθηναίων
η επέμβαση των Αθηναίων στη Μήλο
η συμμαχία των Αθηναίων με τους Αργείους (ουσιαστικά εναντίον της Σπάρτης)
η εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία
Η εκστρατεία στη Σικελία, καθώς αποτελεί σημαντικό στρατιωτικό γεγονός εξετάζεται συχνά μεμονωμένα. Εξελίσσεται από το 415 π.Χ. έως το 413π.Χ.. Από τα μέσα, δηλαδή από το 414 π.Χ. και μετά αποτελεί ανοιχτή ρήξη Αθήνας και Σπάρτης, αφού έξω από τις Συρακούσες συγκρούονται πλέον ουσιαστικά Αθηναίοι και Σπαρτιάτες. Ως γεγονός τοποθετείται χρονικά στα όρια «ειρήνης» και πολέμου, αφού πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ως δεύτερη φάση του πολέμου τον Δεκελεικό πόλεμο που άρχισε το 413 π.Χ. Το τέλος της σικελικής εκστρατείας συμπίπτει χρονικά με την οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες. Αλλοι ιστορικοί εξετάζουν την σικελική εκστρατεία ως τη δεύτερη φάση του πολέμου. Σημαντικότερα γεγονότα στη διάρκεια της σικελικής εκστρατείας είναι:
η αναποφασιστικότητα και η ασθένεια του Νικία
η αυτομόληση του Αλκιβιάδη στο στρατόπεδο των Σπαρτιατών και οι εισηγήσεις του προς αυτούς
η παρουσία (μετά το 414 π.Χ.) στο πλευρό των Συρακοσίων ενός ικανού Λακεδαιμονίου στρατηγού, του Γύλιππου
ο θάνατος εκεί αρχικά του στρατηγού Λαμάχου και μετέπειτα του Νικία αλλά και του στρατηγού Δημοσθένη, δηλαδή προσώπων που ήταν σημαντικά όχι μόνον για τη στρατιωτική, αλλά και για την πολιτική ζωή της Αθήνας
Η συντριβή του αθηναϊκού ναυτικού αλλά και η απώλεια χιλιάδων μαχίμων Αθηναίων στα ορυχεία στα οποία οδηγήθηκαν από τους νικητές για καταναγκαστικά έργα και στα οποία οι περισσότεροι πέθαναν από τις κακουχίες.
Η δεύτερη και κατ' άλλους τρίτη φάση του πολέμου τυπικά αρχίζει το 413 π.Χ. με το Δεκελεικό Πόλεμο και κρατάει μέχρι το 404 π.Χ., οπότε και οι Αθηναίοι συντρίβονται.
Κύριο χαρακτηριστικό του Δεκελεικού πολέμου ήταν
η καθοριστική πλέον ανάμιξη των Περσών στην ελληνική διαμάχη
η απελπισία των Αθηναίων που είχαν στερηθεί σημαντικούς πολιτικούς και βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού
η ναυτική ήττα των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες
