ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ..

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...

Το πρώτο κερί είπε: ΕΙΜΑΙ Η ''ΕΙΡΗΝΗ''
Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν: Πιστεύω δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!
Κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά!

Το δεύτερο κερί είπε: Είμαι η ''ΠΙΣΤΗ''
Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, και δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο.
Κι έτσι ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε και το έσβησε!

Με λύπη το τρίτο κερί είπε: Είμαι η ''ΑΓΑΠΗ''
Δεν έχω τη δύναμη να παραμένω αναμμένο.
Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει!

Ξαφνικά...

Ένα αγοράκι μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά.
Φοβισμένο είπε: Μα τι κάνετε! πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, φοβάμαι το σκοτάδι και ξέσπασε σε δάκρυα!

Τότε το τέταρτο κερί είπε:
Μη φοβάσαι όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά!

Είμαι Η ''ΕΛΠΙΔΑ''
Το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα!


Εμείς, οι μεγάλοι, τα σβήσαμε.....
Ας τα ανάψουμε πάλι για τα παιδιά μας!!!