Να κάνετε όλα όσα δεν προλάβατε να κάνετε ή και να πείτε φυσικά το "2013" , το επερχόμενο Έτος , το "2014" ...
Τα Χριστούγεννα περάσανε, και όταν πια τα Χριστούγεννα έχουν περάσει, πάει… Έχει ήδη φύγει και το έτος. Λήξαντος του 2013, λοιπόν, όλοι και όταν λέω όλοι , εννοώ κυριολεκτικά όλοι ανασκαλεύουν το παρελθόν, ανακαλούν και σχολιάζουν στιγμές του 2013. Γενικώς, δηλαδή, οι γιορτές και δη η τελεία που βάζουν στο έτος, αποτελούν θρυαλλίδα εάν όχι κουτσομπολιού, σίγουρα άκρατου σχολιασμού, από τους συνδαιτυμόνες του Χριστουγεννιάτικου ρεβεγιόν -και όχι μόνο…
Βέβαια, ακριβώς επειδή η τεχνολογία πορεύεται πλάι-πλάι με τον άνθρωπο, δε δίστασαν και ευρέως γνωστά site να ακολουθήσουν το μονοπάτι του σχολιασμού με ό,τι μέσα διέθετε το καθένα. Το youtube με τα βιντεάκια του μας θύμισε στιγμές του 2013, ή μουσικές που ακούστηκαν πολύ κατά το παρελθόν έτος, αλλά και το facebook κατά τη γνωστή του ετήσια συνήθεια (μηδενική πρωτοπορία ο Zuckerberg), με το πάτημα μονάχα ενός κουμπιού, μας έδωσε τη δυνατότητα να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τις εντονότερες (sic) ιντερνετικές στιγμές μας. (Εντάξει, για να λέμε και αλήθειες, επανέφερε τις φωτογραφίες και τις ατάκες με τα περισσότερα likes..)
Καθώς προσπαθούσα κι εγώ με τη σειρά μου να βρω έναν ωραίο και εγκόσμιο τρόπο λιγάκι πρωτοποριακό και ενδιαφέρον, πάντα στο πλαίσιο του εορταστικού κλίματος, για να υπογραμμίσω μερικές έντονες στιγμές του 2013 και να καταβαραθρώσω το έτος που φεύγει εξυψώνοντας το έτος που έρχεται, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήταν που ξεχύθηκε μία και μονάχα σκέψη από το μυαλό μου• μία και μονάχα λέξη.
«Όχι!» αναφώνησα σαν κάποια μετενσάρκωση του Μεταξά!
Τι κατάσταση είναι αυτή; Πρώτον, δεν μπορώ να καταλάβω όλους όσοι θεωρούν πως το εκάστοτε έτος που φεύγει, είναι γεμάτο προβλήματα, μιζέρια, δυστυχίες και άλλα τινά, και πως όλα αυτά με κάποιο μαγικό τρόπο θα εξαφανιστούν στο επόμενο αγλαϊσμένο σωτήριο έτος. Όχι, βέβαια! Εάν δεν κάνουμε κάτι εμείς οι ίδιο, τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν ομορφαίνει, τίποτα δεν καλυτερεύει. Και από την άλλη, δεν μπορώ επίσης να καταλάβω το πεσιμιστικό σκεπτικό πως ΟΛΑ ήταν μαύρα κι άραχλα. Όχι, δεν ήταν όλα άσχημα. Υπήρχαν μυριάδες στιγμές του 2013 που ήταν όμορφες, γλυκιές και ξεχωριστές και είναι κρίμα να τις λησμονούμε και να αδιαφορούμε με αυτόν τον τρόπο γι’ αυτές.
Ο πεσιμισμός και η μιζέρια είναι ευδιάκριτη όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Ακόμη και στα μονόχνοτα σχόλια για τον στολισμό με καράβι στα κέντρο της Αθήνας. Ε, λοιπόν, όχι. Το καράβι είναι ελληνικό έθιμο και τα δέντρα είναι «αμερικανιές». Κοντεύει η γκρίνια να γίνει ελληνικό ίδιον σε δίσεκτα έτη και μη! Ας μην πιστέψει όμως κανείς πως, εάν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο σκέψης και οπτικής, πρόκειται να αλλάξει κάτι από τις «μίζερες» και «δυστυχισμένες» μας ζωές το 2014.
Δεν έχουμε απεριόριστο χρόνο μπροστά μας. Και θαρρώ πως ελάχιστοι το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό. Οπότε να κάνετε τις πρώτες μέρες του 2014 να μετρήσουν, και όλων των ετών που θα έχετε τη χαρά να ζήσετε. Όπως μου έχει πει και μια φίλη: «Η ζωή είναι απλή. Η ζωή είναι τέχνη. Πεινάς; Τρως! Νυστάζεις; Κοιμάσαι! Αγαπάς; Το δείχνεις!»
Γι’ αυτό, λοιπόν, η μοναδική μου ευχή για το επερχόμενο έτος είναι να κάνετε όλα όσα δεν προλάβατε να κάνετε (ή και να πείτε φυσικά!) το 2013. Να κάνετε το 2014 ένα όμορφο έτος, κάνοντας πρωτίστως τους εαυτούς σας όμορφους. Εάν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι, απλώς δεν αλλάζει τίποτα.
" Καλή και αισιόδοξη χρονιά " ...
Της Χριστίνας Καλογεροπούλου
