28 Φεβρουαρίου 2014

«Αργοπεθαίνει»


Φωτογραφία: http://www.youtube.com/watch?v=BWtQpmDaoy0 «Αργοπεθαίνει» ... Ένα διάσημο ποίημα με άσημο δημιουργό Η αλήθεια πίσω από το ποίημα που αποδίδεται στον Pablo Neruda ... Αυτό είναι το ποίημα «Αργοπεθαίνει». Το 2009 η συγγραφή του αποδόθηκε στον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα και πολύ γρήγορα έγινε viral στο ίντερνετ και αγαπήθηκε από πολλούς. Η αλήθεια όμως για το ποιος έγραψε το ποίημα είναι εντελώς διαφορετική. Πρώτα το ποίημα : "Αργοπεθαίνει" (Muere lentamente) Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια, που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο, που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη ή για τη βροχή την ασταμάτητη Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής. Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία. Στην πραγματικότητα όμως δεν πρόκειται για ποίημα του Νερούδα αλλά για ποίημα της Martha Medeiros από την Βραζιλία. Η συγγραφέας και δημοσιογράφος της εφημερίδας του Porto Alegre, Zero Hora, επικοινώνησε με το ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα για να ξεκαθαρίσει το θέμα, καταθέτοντας ως απόδειξη το γραπτό της στα πορτογαλικά με τίτλο « A Morte Devagar»(«Αργά προς τον θάνατο») που δημοσιεύτηκε το 2000 Σε μια ανακοίνωση του το ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα όπως αναφέρει η Latin American Herald Tribune, ξεκαθαρίζει ότι δεν είχε ιδέα πώς ξεκίνησε όλη αυτή η παρεξήγηση. Όπως αναφέρει η εφημερίδα δεν είναι το μοναδικό ποίημα που κυκλοφορεί και αποδίδεται λανθασμένα στον Νερούδα. Η 47χρονη Martha Medeiros δήλωσε θαυμάστρια του Neruda αλλά όπως είπε «θα προτιμούσα η δουλειά μου να αναγνωρίζεται». Όπως αναφέρει στην εφημερίδα, δεν έχασε τον ύπνο της με το θέμα που προέκυψε αλλά ούτε και το χιούμορ της γελώντας με όλο αυτό που συνέβη. «Το ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αποκαταστήσει την αλήθεια» αναφέρει το άρθρο. 19,100 Links με τίτλο "Muere Lentamente"- Pablo Neruda έδειχναν τα αποτελέσματα της Google την στιγμή που δημοσιεύτηκε το άρθρο στην Latin American Herald Tribune. Για ακόμα μια φορά η δύναμη του ίντερνετ αποδεικνύεται ισχυρότερη από κάθε άλλο μέσο. Ένα «χαλασμένο τηλέφωνο» μπορεί να παίζεται καθημερινά μέσα στον ψηφιακό κόσμο και το να χρεωθεί ο λάθος δημιουργός ένα ποίημα μπορεί να είναι το λιγότερο κακό. Ψέματα, πολύ χειρότερα από αυτό ανακυκλώνονται καθημερινά στο ίντερνετ. Γκουγκλάροντας πριν λίγο το όνομα του διάσημου ποιητή δίπλα στο ποίημα τα αποτελέσματα ήταν 46.800 links. Γκουγκλάροντας το όνομα της Marthaa Medeiros δίπλα στο ποίημα της τα αποτελέσματα ήταν 5.870 links. Το ψέμα ασκεί πολύ μεγαλύτερη γοητεία από την αλήθεια. Πηγή: www.lifo.gr
«Αργοπεθαίνει» ...

Ένα διάσημο ποίημα με άσημο δημιουργό Η αλήθεια πίσω από το ποίημα που αποδίδεται στον Pablo Neruda ...

Αυτό είναι το ποίημα «Αργοπεθαίνει». Το 2009 η συγγραφή του αποδόθηκε στον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα και πολύ γρήγορα έγινε viral στο ίντερνετ και αγαπήθηκε από πολλούς.
Η αλήθεια όμως για το ποιος έγραψε το ποίημα είναι εντελώς διαφορετική.

Πρώτα το ποίημα : "Αργοπεθαίνει" (Muere lentamente)

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
.
Ετικέτες

26 Φεβρουαρίου 2014

" Οι φωνές των γονιών στους εφήβους προκαλούν προβλήματα "

Φωτογραφία: " Οι φωνές των γονιών στους εφήβους προκαλούν προβλήματα " ... Σύμφωνα με τη μελέτη, η λεκτική βία - και όχι μόνον η σωματική - προς τους εφήβους, αυξάνει τον κίνδυνο οι νέοι να... εμφανίσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. Όπως επισημαίνουν οι Αμερικανοί ψυχολόγοι, μπορεί οι γονείς να μην δέρνουν πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον όχι συχνά), όμως είναι λάθος η αντίληψή τους ότι αν βάλουν τις φωνές, θα πετύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί, σύμφωνα με την έρευνα. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Πίτσμπουργκ και του Μίσιγκαν, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Μινγκ-Τε Γουάνγκ, μελέτησαν για δύο χρόνια τις επιπτώσεις που είχαν οι φωνές σε παιδιά στην αρχή της εφηβείας (ηλικία 13- 14 ετών) σε περίπου 1.000 οικογένειες, σχεδόν οι μισές από τις οποίες παραδέχτηκαν ότι κατέφευγαν στη λεκτική βία για λόγους πειθαρχίας. Όσο συχνότερα τα παιδιά δέχονταν το έντονο κατσάδιασμα των γονιών τους, τόσο περισσότερο εμφάνιζαν ψυχολογικά και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς στη συνέχεια της εφηβείας (αδιαφορία στο σχολείο, καταφυγή στα ψέματα, κλοπές, εκρήξεις θυμού, συμπλοκές με άλλα παιδιά κλπ). Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ψυχολόγους η λεκτική βία, έστω κι αν γίνεται για καλό σκοπό εκ μέρους των γονιών, συχνά ανοίγει έναν φαύλο κύκλο αντιδράσεων από το παιδί, περισσότερων φωνών από τους γονείς κ.ο.κ., με συχνή κατάληξη τα πράγματα να γίνουν χειρότερα για όλους. «Τα ευρήματά μας εξηγούν γιατί μερικοί γονείς αισθάνονται πως όσο δυνατά κι αν φωνάξουν, τα παιδιά τους στην εφηβεία δεν τους ακούν. Τα σκληρά λόγια φαίνονται αναποτελεσματικά στο να διορθώσουν τα προβλήματα συμπεριφοράς των νέων, στην πραγματικότητα ενισχύουν αυτές τις συμπεριφορές», δήλωσε ο Μινγκ-Τε Γουάνγκ. «Οι γονείς που θέλουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους, θα ήταν καλύτερο να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ισότιμο επίπεδο και να εξηγήσουν το σκεπτικό τους και τις ανησυχίες τους» πρόσθεσε. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με θυμωμένα ή προσβλητικά λόγια προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι δυνατές φωνές, τα ουρλιαχτά, οι βλαστήμιες, οι κατάρες, καθώς και οι πιο απλοί χαρακτηρισμοί των γονιών προς τα παιδιά, του τύπου «είσαι βλάκας» ή «τεμπέλης». Η επίπτωση στα παιδιά, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι άσχετη με το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας. Επίσης, η λεκτική βία έχει επιπτώσεις στα παιδιά, ακόμα κι αν οι γονείς εκδηλώνουν παράλληλα τη συναισθηματική υποστήριξή τους και τη φροντίδα τους, καθώς οι έφηβοι είναι πιθανό να ερμηνεύσουν τις φωνές των γονιών τους ως απόρριψη ή περιφρόνηση, με συνέπεια να αναπτύξουν μια εχθρική στάση απέναντι στη σχέση τους με τους γονείς τους, αλλά και μια αρνητική εικόνα για τον ίδιο τον εαυτό τους. Όπως είπε ο Μινγκ-Τε Γουάνγκ, «είναι λάθος η εντύπωση ότι εφόσον υπάρχει ένας στενός δεσμός γονιών- παιδιού, ο έφηβος θα καταλάβει ότι «το κάνουν επειδή με αγαπούν». Η εφηβεία είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδος, όταν τα παιδιά προσπαθούν να αναπτύξουν την ταυτότητα του εαυτού τους. Όταν τους φωνάζετε, αυτό πλήττει την αυτο - εικόνα τους. Τους κάνει να νιώθουν πως δεν είναι ικανά, ότι είναι άχρηστα και ανάξια». Ο καθηγητής παιδοψυχιατρικής Τίμοθι Βέρντουιν του Ιατρικού Kέντρου Langone του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης επισήμανε ότι είναι προτιμότερο οι γονείς να επεμβαίνουν στα παιδιά τους (π.χ. θα δεις λιγότερη τηλεόραση), χωρίς να χρησιμοποιούν επικριτικά, τιμωρητικά και προσβλητικά λόγια. «Ένας έφηβος αισθάνεται πιο υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του, όταν τον διορθώνει κάποιος (π.χ. ο γονιός του), τον οποίο σέβεται και θαυμάζει. Αντίθετα, οτιδήποτε κάνετε που επιτιμά και ντροπιάζει ένα παιδί, αυτό υποσκάπτει τη δύναμη που έχετε ως γονείς». Πηγή: http://gr.omg.yahoo.com
" Οι φωνές των γονιών στους εφήβους προκαλούν προβλήματα " ...

Σύμφωνα με τη μελέτη, η λεκτική βία - και όχι μόνον η σωματική - προς τους εφήβους, αυξάνει τον κίνδυνο οι νέοι να... εμφανίσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς.
Όπως επισημαίνουν οι Αμερικανοί ψυχολόγοι, μπορεί οι γονείς να μην δέρνουν πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον όχι συχνά), όμως είναι λάθος η αντίληψή τους ότι αν βάλουν τις φωνές, θα πετύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί, σύμφωνα με την έρευνα.
.
Ετικέτες

25 Φεβρουαρίου 2014

" Μπορούν οι εκπαιδευτικοί να θυμώνουν; "

Φωτογραφία: " Μπορούν οι εκπαιδευτικοί να θυμώνουν; " ... Είναι πολύ σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να συμπεριφέρονται σωστά στους μαθητές τους. Τα παιδιά αντιγράφουν συμπεριφορές και εννοείται πως παρατηρούν καλά τους δασκάλους αφού μαζί τους είναι την μισή μέρα. Ρωτώντας ένα πρωτάκι γιατί θυμώνει και κάνει φασαρία κάποιες φορές στην τάξη, πήρα την εξής απάντηση: Η δασκάλα γιατί θυμώνει και φωνάζει; Γιατί αυτή μπορεί να νευριάζει και εγώ όχι; Αφού θυμώνει αυτή...μπορώ κι εγώ. Και τι να πεις στο παιδί...; Ότι οι μεγάλοι έχουν δικαίωμα να θυμώνουν και να φωνάζουν και οι μικροί όχι; Δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να νευριάζει και να μιλά άσχημα σε κάποιον, πόσο μάλλον σε ένα παιδί. Δεν αρέσουν οι φωνές στα παιδιά, ΚΑΘΟΛΟΥ. Δεν μαθαίνουν με φωνές, αντίθετα οι φωνές προκαλούν περισσότερη αναστάτωση, θυμό και άρνηση συνεργασίας. Μήπως μαθαίνουν κάτι αν γράφουν σε μια σελίδα "δεν θα ξανακάνω φασαρία μέσα στην τάξη"; Μήπως μαθαίνουν κάτι αν κάθονται όρθιοι στη γωνία την ώρα του μαθήματος; Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι είναι δύσκολο να επικρατήσει ησυχία σε μια τάξη με 30 παιδιά, όμως προσπαθήστε να βρείτε άλλους τρόπους για να τραβήξετε το ενδιαφέρον τους. Στα παιδιά αρέσουν οι εκπλήξεις, κάντε τους συχνά μια έκπληξη, κάτι ασυνήθιστο, βρείτε διαφορετικούς τρόπους μάθησης, παίξτε παιχνίδια, δημιουργείστε ομαδικά ώστε να δεθείτε με τα παιδιά, να είναι δημιουργικοί, πρωτότυποι και γεμάτοι φαντασία. Βάλτε στόχο να θυμώνετε λιγότερο, να επιβραβεύετε την καλή συμπεριφορά περισσότερο και να περνάτε όμορφα κάθε μέρα με τους μαθητές σας. Μια ιδέα που μου φάνηκε πολύ καλή και μπορεί εύκολα να φτιαχτεί και να χρησιμοποιηθεί σε κάθε σχολική τάξη : Σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μπορείτε να βάλετε κουτιά με φωτογραφία των μαθητών της τάξης. Αυτό μπορεί να λειτουργεί με πολλούς τρόπους π.χ. Να βάζετε συχνά κάποιο βιβλιαράκι - από την βιβλιοθήκη του σχολείου σας - για να διαβάσει το παιδί στο σπίτι ή τα υλικά μιας χειροτεχνίας ή μια ωραία άσκηση όπως λαβύρινθος, διαφορές κ.λ.π. Να λειτουργεί δηλαδή ως χώρος έκπληξη. Κάτι άλλο που μπορείτε να κάνετε είναι να πείτε στα παιδιά ότι κάθε μέρα ο μαθητής με την καλύτερη συμπεριφορά θα έχει ένα βραβείο.
" Μπορούν οι εκπαιδευτικοί να θυμώνουν; " ...

Είναι πολύ σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να συμπεριφέρονται σωστά στους μαθητές τους. Τα παιδιά αντιγράφουν συμπεριφορές και εννοείται πως παρατηρούν καλά τους δασκάλους αφού μαζί τους είναι την μισή μέρα.

Ρωτώντας ένα πρωτάκι γιατί θυμώνει και κάνει φασαρία κάποιες φορές στην τάξη, πήρα την εξής απάντηση: Η δασκάλα γιατί θυμώνει και φωνάζει; Γιατί αυτή μπορεί να νευριάζει και εγώ όχι; Αφού θυμώνει αυτή...μπορώ κι εγώ.
.
Ετικέτες

24 Φεβρουαρίου 2014

ΚΑΠΟΤΕ ΡΙΖΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ



Από τις καλύτερές μου ημέρες στο σχολείο έζησα σήμερα με τους μαθητές μου,όταν μας επισκέφθηκε ο κ.Ηλίας Τσαντούρης κτηνοτρόφος στο επάγγελμα,για να παίξει φλογέρα και να μάθει στα παιδιά τον τρόπο που φτιάχνεται.Ένας πολύ γλυκός άνθρωπος,απλός και πρόσχαρος ο μπάρμπα-Ηλίας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μου και ήρθε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Είχα φροντίσει να φέρω καλάμια,που έκοψα από την ποταμιά και εκείνος τη φλογέρα του και τα εργαλεία του,απλά εργαλεία του τσοπάνη,κοπίδι και σουγιά.Η αφορμή δόθηκε μέσα από το μάθημα της Γλώσσας και συγκεκριμένα στο Ανθολόγιο της Ε'-ΣΤ' τάξης περιλαμβάνεται ένα πολύ ωραίο λαϊκό παραμύθι που επέλεξα να διδάξω το"Κάποτε ριζώνουν και τα λόγια",σελ.234.Εκεί γίνεται αναφορά σε έναν τσοπάνο,που έφτιαξε μια φλογέρα από καλάμι που φύτρωσε σε ένα πηγάδι.Τι πιο ωραία ευκαιρία λοιπόν,να απευθυνθώ στον μπάρμπα-Ηλία και να εμπλουτιστεί η διδασκαλία με τη βιωματική προσέγγιση της γνώσης.
....η καλαμιά μεγάλωσε και μια μέρα πέρναγεν ένας τσοπάνης,έκοψε την καλαμιά κι έκανε μια φλογέρα και την έπαιζε.
....φωνάζουν και τον τσοπάνη κι αυτός μαρτύρησε πως τη φλογέρα την έκαμε από ένα καλάμι που βγήκε μέσα στο πηγάδι.
  Ο μπάρμπα-Ηλίας έδειξε τον τρόπο που πρέπει να φυσάς τη φλογέρα,για να βγαίνει γλυκός ο ήχος,είπε ιστορίες από την ποιμενική ζωή και πώς ξεκίνησε να παίζει και να φτιάχνει φλογέρες.Το μυστικό είναι, το στεγνό καλάμι ή το ξύλο φροξυλιάς να το μετρήσει και να το κόψει σωστά, δηλαδή μετρημένα δεκαπέντε δάχτυλα.Αφήνει επτά από πάνω και σημαδεύει έξι τρύπες με διάστημα ένα δάχτυλο η καθεμιά.Τα τρυπάει με το κοπίδι και τον σουγιά με διάμετρο περίπου όσο ένα μικρό κουμπί.
  Αυτοδίδακτος και εμπειροτέχνης βγάζει το μεράκι του στη φλογέρα είτε στη βοσκή,είτε στο σπίτι όταν έρχεται κουρασμένος μετά το άρμεγμα.Στις πλαγιές των γύρω βουνών σκόρπιζε τους σκοπούς του, ημερεύοντας το κοπάδι του αρκετά χρόνια κάτω από τον παχύ ίσκιο των βελανιδιών.
  Έτσι πέρασε ευχάριστα το πιο ενδιαφέρον διδακτικό δίωρο,τα παιδιά αποκόμισαν πολλές παραστάσεις και εντυπωσιασμένα από ό,τι είδαν και έμαθαν από τον μπάρμπα-Ηλία,τον ευχαρίστησαν και τον αποχαιρετίσαμε, γιατί είχε και δουλειές στο κοπάδι του.Έπειτα καταπιάστηκαν να φτιάξουν μια δική τους φλογέρα.Συζητήσαμε για δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται σε φλογέρα,για κείμενα και ποιήματα.Θυμηθήκαμε τη "φλογέρα του βασιλιά",το "καλότυχα είναι τα βουνά',το "να βγουν και τα βλαχόπουλα λαλώντας τη φλογέρα" κ.α.
Πέρασε όμως η ώρα και τρέξαμε όλοι για διάλειμμα,έχοντας στα αυτιά μας το γλυκό ήχο της φλογέρας.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό,κάντε "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο.
.
Ετικέτες

23 Φεβρουαρίου 2014

" Ποια Παιδεία εγγυάται ανάπτυξη "

Φωτογραφία: " Ποια Παιδεία εγγυάται ανάπτυξη " ... Mε αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων, η Διεύθυνση Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Πειραιά διοργανώνει διάλεξη με θέμα: «Ποια Παιδεία εγγυάται ανάπτυξη» με ομιλητή τον καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Χρήστο Γιανναρά. Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί στην Ιωνίδειο Σχολή (είσοδος επί της οδού Σωτήρος Διός 17-πεζόδρομος) την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 19:30. Ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς είναι γνωστός για την επιστημονική κατάρτιση και την ευθύτητα του λόγου του και δίκαια θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες διανοούμενους. Μετά το πέρας της διάλεξης θα ακολουθήσει διάλογος με τον ομιλητή και θα δοθεί η δυνατότητα στο κοινό να θέσει ερωτήσεις πάνω στο θέμα της εισήγησής του. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Σύντομο βιογραφικό του ομιλητή. Ο Χρήστος Γιανναράς είναι σύγχρονος Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Απριλίου 1935. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Βόννη και το Παρίσι (Σορβόνη). Διδάκτωρ φιλοσοφίας της Faculté des lettres et sciences humaines του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης, είναι επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, του St Vladimir's Orthodox Seminary της Νέας Υόρκης και της Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης.
" Ποια Παιδεία εγγυάται ανάπτυξη " ...

Mε αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων, η Διεύθυνση Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Πειραιά διοργανώνει διάλεξη με θέμα:

«Ποια Παιδεία εγγυάται ανάπτυξη»
.
Ετικέτες

22 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΠΑΣ,ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!

Ο πιο ισχυρός λόγος, που η Ανάβρα θα μου μείνει αξέχαστη, είναι οι υπέροχοι άνθρωποί της. Απλοί,γνήσιοι,καλοσυνάτοι, μα,πάνω απ' όλα, πολύ φιλόξενοι.
Στις φωτογραφίες, ως είθισται, οι συνδαιτημόνες(όπως σε ελάχιστα χωριά ακόμη)...
Ο παπάς,ο αστυνόμος και ο δάσκαλος!!!
Φωτογραφία
Φωτογραφία
Ετικέτες

20 Φεβρουαρίου 2014

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ

Τηρήσαμε το έθιμο και την παράδοση και φέτος με τους μαθητές μας(τα παιδιά μας).Επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λιώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού,από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Φωτογραφία του χρήστη Αντώνης Παπαγεωργόπουλος.
Ετικέτες

" Ανθρώπινες σχέσεις "

Φωτογραφία: " Ανθρώπινες σχέσεις " ... Όταν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως αυτοί είναι , τους κάνουμε χειρότερους. Όταν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα μπορούσαν να είναι , τους βοηθούμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν. Βόλφγκανγκ Γκαίτε, 1749-1832, Γερμανός ποιητής & φιλόσοφος
" Ανθρώπινες σχέσεις " ...

Όταν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως αυτοί είναι , τους κάνουμε χειρότερους. Όταν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα μπορούσαν να είναι , τους βοηθούμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν.

Βόλφγκανγκ Γκαίτε, 1749-1832, Γερμανός ποιητής & φιλόσοφος
Ετικέτες

17 Φεβρουαρίου 2014

" Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις " ...

Φωτογραφία: " Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις " ... “Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…” " Πάμπλο Νερούδα " ... Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο. Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις – αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές. Κατέγραψα εδώ ό,τι έχω προσωπικά αντιληφθεί για το θέμα των σχέσεων, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω τις προτεραιότητές μου και να βεβαιωθώ πως αφήνω χώρο στις σχέσεις που αξίζουν να εξελιχθούν και ν΄ανθίσουν: 1. Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο (ή χειρότερο εαυτό σου). Ολ΄αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου. 2. Οταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο – κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τούς πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε…, πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι. 3. Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα. 4. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις. Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι. 5. Ενα λάθος μπορεί να είναι τυχαίο. Τα απανωτά ψέματα και οι δόλιες συμπεριφορές δεν είναι τυχαία. Αν είσαι αποδέκτης τέτοιων συμπεριφορών συστηματικά, και με ένα “συγγνώμη” υποχωρείς και παραμένεις στη σχέση, τότε κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό. 6. Βεβαιώσου πως αναγνωρίζεις τις σχέσεις που αξίζουν πραγματικά. Μήπως έχεις γίνει ο εγωπαθής που παραπονιέται γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται αδιάλειπτα με την ευτυχία του; Αυτό που ζητάς από τους αγαπημένους σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος; Καμιά φορά ο φίλος που πονάει ίσως σου πει “μην ανησυχείς, είμαι καλά”, αλλά αυτό που χρειάζεται στ’ αλήθεια είναι να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις “όχι, ξέρω πως δεν είσαι καλά. Μίλησέ μου, είμαι δίπλα σου”. 7. Οι “βαριές” κουβέντες πληγώνουν περισσότερο από τον φυσικό πόνο. Έχε το νου σου μήπως, θεωρώντας δεδομένους τους δικούς σου ανθρώπους, ξεφορτώνεις άθελά σου πάνω τους τα καταπιεσμένα συναισθήματα από σχέσεις που σε πόνεσαν και τις κουβαλάς ακόμα. Οι άλλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν είναι τα συναισθηματικά μας υποζύγια. 8. Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν, αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα. Μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια, άφησε τις συμπεριφορές να μιλήσουν για την αλήθεια. 9. Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία, ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου. Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση. Ο μόνος που μπορεί είσαι εσύ ο ίδιος. 10. Η γνήσια αγάπη σε μια σχέση ανθίζει όταν εξαλείφονται οι παντός είδους “χειρισμοί”. Οταν αποδέχεσαι τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου γι΄αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι. Οταν έχεις τη δυνατότητα να αποκαλύψεις πόσο ευάλωτος κι ανασφαλής νιώθεις. Κι όλο αυτό κερδίζεται όταν βάζουν πλάτη και οι δύο, με αφοσίωση και ακεραιότητα. Διαφορετικά απλώς δεν γίνεται να συμβεί. Κλείνω αυτή την ανάρτηση με τη σημείωση πως δεν έχω την πρόθεση να δώσω συμβουλές σε κανένα. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εντ, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει. Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός… Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλιά σας. Αναρωτιέμαι αν όλα τα παραπάνω είναι δική μου αίσθηση ή υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια γνώμη με μένα.
" Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις " ...

“Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…”

" Πάμπλο Νερούδα " ...

Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.
.
Ετικέτες

15 Φεβρουαρίου 2014

" Μικρότερος αλλά πιο αποτελεσματικός ο γυναικείος εγκέφαλος "

Φωτογραφία: " Μικρότερος αλλά πιο αποτελεσματικός ο γυναικείος εγκέφαλος " ... Είναι γνωστό και παλιό το αστείο για τη διαφορά μεγέθους του ανδρικού και του γυναικείου εγκεφάλου. Σύμφωνα όμως με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια φαίνεται ότι οι γυναίκες έχουν πιο μικρό εγκέφαλο από τους άνδρες, ωστόσο τον χρησιμοποιούν πιο αποτελεσματικά. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι παρά το ότι ο γυναικείος εγκέφαλος είναι 8% μικρότερος από τον ανδρικό «δουλεύει» καλύτερα, χρησιμοποιώντας λιγότερη ενέργεια και λιγότερους νευρώνες για να επιτύχει τα ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με τον ανδρικό. Η εξήγηση γι’ αυτό ίσως βρίσκεται στο ότι ενώ οι άνδρες έχουν περισσότερους νευρώνες, οι γυναίκες έχουν περισσότερες συνάψεις μεταξύ των νευρώνων. Με άλλα λόγια, έχουν πυκνότερο δίκτυο συνάψεων. Οι ερευνητές εστίασαν στο μέγεθος του ιππόκαμπου, του μέρους του εγκεφάλου που είναι ζωτικό για τη μνήμη και τα συναισθήματα. Στους άνδρες όσο μεγαλύτερος ο ιππόκαμπος, καθώς και όσο περισσότεροι οι νευρώνες, τόσο υψηλότερη η νοημοσύνη. Στις γυναίκες όμως παρατηρήθηκε ότι ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος – πάντα μικρότερος από τον αντίστοιχο ανδρικό – δεν αποτελούσε ένδειξη μεγαλύτερης νοημοσύνης. Μάλιστα παρατηρήθηκε ότι όσο μικρότερος ήταν ο ιππόκαμπος τόσο το καλύτερο για τις νοητικές επιδόσεις της γυναίκας. Επιπλέον, οι ερευνητές διεξήγαγαν ψυχολογικά τεστ σε 59 γυναίκες και 45 άνδρες ηλικίας 18-27 ετών. Σε συμφωνία με τα συμπεράσματα προηγούμενων μελετών παρατήρησαν ότι οι γυναίκες είναι πιο αποτελεσματικές στο να παρακολουθούν μια μεταβαλλόμενη κατάσταση, καθώς και στην επαγωγική λογική, ενώ οι άνδρες είναι καλύτεροι στην χωροταξική αντίληψη. Στα συμπεράσματα της έρευνας που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Intelligence οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γυναίκες επιδεικνύουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα με λιγότερα νευρωνικά «υλικά» για την επίτευξη αποτελεσμάτων εφάμιλλων των ανδρών. Επομένως, το μέγεθος του ιππόκαμπου δεν σχετίζεται απαραιτήτως με την απόδοσή του. Στις γυναίκες λοιπόν το μέγεθος δεν μετράει ... http://www.nafpaktianews.gr/wp-content/uploads/2013/03/035a5__a256fc4d46df504c7209431b5921c4a0_M.jpgShare via email
" Μικρότερος αλλά πιο αποτελεσματικός ο γυναικείος εγκέφαλος " ...

Είναι γνωστό και παλιό το αστείο για τη διαφορά μεγέθους του ανδρικού και του γυναικείου εγκεφάλου.

Σύμφωνα όμως με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια φαίνεται ότι οι γυναίκες έχουν πιο μικρό εγκέφαλο από τους άνδρες, ωστόσο τον χρησιμοποιούν πιο αποτελεσματικά.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι παρά το ότι ο γυναικείος εγκέφαλος είναι 8% μικρότερος από τον ανδρικό «δουλεύει» καλύτερα, χρησιμοποιώντας λιγότερη ενέργεια και λιγότερους νευρώνες για να επιτύχει τα ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με τον ανδρικό.
.
Ετικέτες

13 Φεβρουαρίου 2014

Σκοπός της παιδείας είναι να αποκτήσει το άτομο υπαρξιακή γνώση

Παιδεία είναι η διαδικασία κτισίματος μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας . Αυτό σημαίνει μια ολιστική ωριμότητα που δεν είναι μόνο γνωστική αλλά και πνευματική , συναισθηματική και συμπεριφοριστική. Σκοπός της παιδείας είναι να αποκτήσει το άτομο υπαρξιακή γνώση.

Ετικέτες

11 Φεβρουαρίου 2014

Οταν το “φαίνεσθαι” γίνεται σημαντικότερο του “είναι”


Φωτογραφία: .. .. .." Υ_Π_Ο_Κ_Ρ_Ι_Σ_Ι_Α " .. .. .. 'Οταν το “φαίνεσθαι” γίνεται σημαντικότερο του “είναι” ... Ορισμός : Υποκρισία είναι η απόκρυψη των αληθινών αισθημάτων και σκέψεων, δηλαδή η προσποίηση. Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά βάθος πιστεύω κάτι άλλο, όταν φανερώνω ένα πρόσωπο αλλά κατά βάθος είμαι κάποιος άλλος. Οι τόσο κοινοί στο νεοελληνικό μας λεξιλόγιο όροι υποκριτής και υπόκριση προέρχονται από το αρχαίο ελληνικό θέατρο, όπου δηλώνουν τον ηθοποιό και την επί σκηνής τέχνη του, αντίστοιχα. Όταν χρησιμοποιώ την ηθοποιϊα στην καθημερινότητα και στις σχέσεις μου με τους συνανθρώπους, είμαι υποκριτής. Η υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της γνησιότητας και της ειλικρίνειας. Ένας άνθρωπος πέφτει στην κατάσταση της υποκρισίας όταν προσπαθεί να διατηρήσει μια εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού του προς τους άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε και εσωτερικά να είναι αυτός ο καλός άνθρωπος που θέλει να φαίνεται ότι είναι. Η κατά κόσμον σοφία για την υποκρισία : Οι αρχαίοι Έλληνες ουδέποτε εκτιμούσαν την υποκρισία. Έτσι ο σοφιστής Γοργίας έλεγε: “Ο άνθρωπος οφείλει να φροντίζει όχι απλώς να φαίνεται καλός, αλλά να είναι πράγματι.”, ενώ ο Δημόκριτος τόνιζε: “Πολλοί δρώντες τά αίσχιστα λόγους αρίστους ασκέουσιν (λένε)”. Ο Πλάτων έγραψε: “Ο λύκος, που είναι το πιο άγριο ζώο, μοιάζει με το σκύλο, που είναι το πιο ήρεμο. Εκείνος που θέλει να είναι ασφαλής, πρέπει να φυλάγεται από αυτές τις ομοιότητες.”, θέλοντας να αναδείξει με την αντιπαραβολή αυτή τον υποκριτή άνθρωπο. Ο Πολύβιος έγραψε πολύ σκωπτικά για μια μορφή υποκρισίας: “Τα δάκρυα των κληρονόμων δεν είναι παρά γέλια κάτω από μάσκα”. Ο νεότερος φιλόσοφος Λα Μπριγιέρ έλεγε πως δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους ανθρώπους από την πρώτη ματιά. Κι αυτό γιατί: “Τις αρετές συνήθως σκεπάζει το πέπλο της σεμνότητας, ενώ τα ελαττώματα φοράνε τη μάσκα της υποκρισίας”. “Αποκτήσαμε τη συνήθεια να υποκρινόμαστε μπροστά στους άλλους σε τέτοιο βαθμό ώστε στο τέλος ν' αρχίζουμε να υποκρινόμαστε μπροστά στον εαυτό μας”, συνήθιζε να λέει ο Λα Ροσκουφώ. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των υποκριτών είναι η επίδειξη. Ό,τι κι αν κάνουν πρέπει να γίνεται προς το “θεαθήναι”, γι' αυτό και κάθε επίδειξη στον κοινωνικό βίο πηγάζει από την υποκρισία. Ο Μαρτίνος Λούθηρος έγραψε πολύ εύστοχα: “Η υποκρισία είναι ο σεβασμός, τον οποίο προσφέρει η κακία στην αρετή.”, ενώ ο Μίλτον θύμιζε πως : “Η υποκρισία είναι το μόνο που μένει αφανές σε όλους εκτός του Θεού”. Είδος υποκρισίας είναι και η ψευτοειλικρίνια που περιγράφει ο Βίκτωρ Ουγκώ: “Ομολογούμε τα μικρά μας ελαττώματα, μόνο για να πείσουμε ότι δεν ... έχουμε μεγάλα !”. Για πολλούς η υποκρισία κρύβει ανανδρία και πονηριά διότι ο υποκριτής περιφρονεί αυτούς που εξαπατά. Για τη λαϊκή σοφία στις σκανδιναυικές χώρες ισχύει το: “Καλύτερα ο κόσμος να σε ξέρει ως αμαρτωλό, παρά ο Θεός να σε ξέρει ως υποκριτή.” Ο θεωρητικός του Σοσιαλισμού, Λένιν, είπε για την πολιτική υποκρισία: “Η εντιμότητα στην πολιτική είναι συνέπεια της δύναμης, η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας”. Ο Όργουελ στηλιτεύοντας τον “ανθρωπισμό” έλεγε: “Ένας ανθρωπιστής είναι πάντα ένας υποκριτής.” Πάντως, συχνά παρατηρούμε πως ο ανθρώπινος χαρακτήρα, τον οποίον η κοινωνία ονομάζει ευχάριστο, συνίσταται από την ευγένεια και την υποκρισία. Ο λαός συνηθίζει να λέει: “Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.” και το: “Στη γειτονιά τριαντάφυλλο και μες στο σπίτι αγκάθι.”, υπονοώντας τον υποκριτή της “διπλανής”, αν όχι της δικής μας, πόρτας. Η φύση μας παρδειγματίζει με την παντελή απουσία της υποκρισίας. Έτσι, ενώ τα ζώα αγνοώντας την υποκρισία, έχουν ένα ακίνδυνο, αναγκαίο, εξωτερικό καμουφλάζ, οι άνθρωποι έχουν ένα επικίνδυνο εσωτερικό καμουφλάζ που λέγεται υποκρισία. Ψυχοθεραπευτική της υποκρισίας : Θεραπεία της υποκρισίας, για τους ψυχολόγους, δεν είναι τόσο το να “αφεθούμε” στις παρορμήσεις μας, όσο το να εσωτερικεύσουμε την προσπάθεια καλλιέργειας του έσω ανθρώπου. Να μάθουμε να φροντίζουμε ώστε η καλοσύνη, η ευγένεια, να γίνουν καταστάσεις εσωτερικές του ψυχικού μας κόσμου, και όχι ψεύτικα προσωπεία που φορούμε για να κάνουμε καλή εντύπωση στους άλλους. Για να κατορθωθεί αυτό, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε ότι η αξία της ζωής μας κρίνεται, όχι από τις ποικίλες γνώμες άλλων ανθρώπων για το άτομό μας, αλλά από την εσωτερική μαρτυρία της συνείδησής μας. Πρέπει λοιπόν να στοχεύουμε στην εσωτερική μας καλλιέργεια, χωρίς να σκοτώνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας στο χτίσιμο ανώφελων “προσωπίδων συμπεριφοράς”. Βεβαίως, συχνά χρειάζεται να κάνουμε κάποια τυπικά εξωτερικά πράγματα, όπως το να καλημερίσουμε, να χαμογελάσουμε, ή να καλέσουμε κάποιον στο σπίτι μας, χωρίς κατά βάθος να το επιθυμούμε την ώρα που τα κάνουμε. Αυτά όμως, κατά τους κοινωνιολόγους-ψυχολόγους, δε συνιστούν υποκρισία, αν στόχος μας είναι να ξυπνήσουμε έτσι την εσωτερική μας διάθεση. Αν κάποτε καταφέρουμε πράγματι να είμαστε καλοί, ευγενείς και διαπνεόμενοι από αγάπη, αυτό θα είναι φανερό και στους άλλους, χωρίς να προσπαθήσουμε γι' αυτό. Η εσωτερική μας ακτινοβολία θα ρίχνει φως στο πρόσωπό μας και στα πρόσωπα των άλλων, χωρίς εμείς καν να το γνωρίζουμε. Επιμύθιο : Από τη σκηνή του θεάτρου στη σκηνή της καθημερινής ζωής η υποκρισία κυριαρχεί. Κυρίαρχη θέση-ρόλο στην κοινωνία-θέατρο κατέχουν άνθρωποι που ξεγελούν τους διπλανούς τους και πολύ συχνά και τον ίδιο τον εαυτό τους. Ακόμη μέσα στα εσώψυχα του ανθρώπου διαδραματίζεται συχνά ένας ανελέητος διαρκής αγώνας ανάμεσα στην ειλικρινή προσωπικότητα και στην ψεύτικη και υποκριτική στάση. Ο άνθρωπος με τον υποκριτικό ρόλο που αναλαμβάνει στην κοινωνική ζωή, ενώ νομίζει ότι εξυπηρετεί καλύτερα τις κοινωνικές του σχέσεις, στην πραγματικότητα βρίσκεται απομονωμένος μέσα στα τείχη που ο ίδιος έκτισε. Η οχύρωση μέσα στα τείχη αυτής τηςυποκρισίας-ατομισμού, αποτελεί αντικοινωνική στάση. Είναι η επιτυχία των δαιμονικών δυνάμεων που κρύβονται μέσα στον άνθρωπο. Όλα αυτά επειδή συχνά ο άνθρωπος δεν αρέσκεται με την προσωπικότητά του, και προσπαθεί να την ντύσει με ψεύτικα στολίδια, με ανύπαρκτες αρετές και με φανταστικές ικανότητες. Ο άνθρωπος σήμερα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, “κινδυνεύει από τον ίδιο τον παραχαραγμένο εαυτό του, και τα έργα του, που, αντί να αποτελούν συνέχεια του δημιουργικού έργου του Θεού, συμβάλλουν στην αυτοκαταστροφή του” (Ι. Καραβιδόπουλος). του Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα ...
." Υ_Π_Ο_Κ_Ρ_Ι_Σ_Ι_Α " .. .. ..

'Οταν το “φαίνεσθαι” γίνεται σημαντικότερο του “είναι” ...

Ορισμός :
Υποκρισία είναι η απόκρυψη των αληθινών αισθημάτων και σκέψεων, δηλαδή η προσποίηση. Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά...Δείτε περισσότερα

9 Φεβρουαρίου 2014

" Τελικά πόσο κράτος θέλουμε; "

Φωτογραφία: " Τελικά πόσο κράτος θέλουμε; " ... Η σχέση του Έλληνα πολίτη με το ελληνικό κράτος ήταν, για πάρα πολλά χρόνια, μια παράξενη σχέση αγάπης - μίσους. Ο μέσος Έλληνας αγαπούσε το ελληνικό κράτος, όταν αυτό είχε τη μορφή της προσφοράς απασχόλησης στον ίδιο ή στα μέλη της οικογένειάς του, μέσω μηχανισμών, που, όχι πάντα - αλλά συνήθως -, περνούσαν μέσα από την πελατειακή σχέση που διατηρούσε με το πολιτικό σύστημα, το οποίο φρόντισε να συντηρεί και να επεκτείνει ένα κράτος φτιαγμένο στα μέτρα των κομματικών του αναγκών. Επίσης, ο Έλληνας ήταν ενθουσιασμένος με το μεγάλο κράτος, όταν αυτό είχε τη θέση του μεγαλοπελάτη της μικρής ή μεγάλης επιχείρησης που είχε ο ίδιος ή στην οποία έβρισκε απασχόληση, σε μια εποχή όπου οι περισσότερες από τις μεγάλες δουλειές στην ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την κρατική δραστηριότητα. Ταυτόχρονα, όμως, ο ίδιος μέσος Έλληνας μισούσε ένα κράτος που ήταν αναποτελεσματικό, μεγάλο και βραδυκίνητο, είχε εξελιχθεί σε οίκο της αναξιοκρατίας και αποτελούσε πλέον το βασίλειο της διαπλοκής της και της γενικευμένης διαφθοράς. Η σχέση αυτή του μέσου Έλληνα με το κράτος πήγαινε έτσι για πολλά χρόνια, σαν ένας μακροχρόνιος γαμήλιος δεσμός που δεν προσφέρει πλέον συγκινήσεις αλλά αποτελεί συνδετικό δεσμό σχέσεων οικογενειακών, αμοιβαίου συμφέροντος και κοινωνικής σταθερότητας. Ωσπου το κράτος κατέρρευσε. Και τότε όλοι, πλέον, βρέθηκαν στην πλευρά των τιμητών και των πολέμιων. Τότε ο μέσος Έλληνας θυμήθηκε ότι το κράτος - το οποίο ο ίδιος είχε ουσιαστικά φτιάξει με τις επιλογές του ή την ανοχή του - ήταν σπάταλο, ξόδευε πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούσε, ήταν καταχρεωμένο, χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο. Οι διαπιστώσεις αυτές αναδύθηκαν, όταν το κράτος έπαψε να είναι για το μέσο Έλληνα ο σίγουρος και καλόβολος εργοδότης ή ο καλός πελάτης που πληρώνει καλά και δεν ρωτάει πολλά. Να, όμως, που οι σχέσεις μεταβάλλονται εύκολα και ο μέσος Έλληνας νοσταλγεί και πάλι τη θαλπωρή που ένιωθε, όταν το ελληνικό κράτος είχε μια μεγάλη αγκαλιά ή μάλλον μια πολύ μεγάλη τσέπη για όλους. Με τη διαφορά, όμως, ότι η νοσταλγία δεν αρκεί. Η τσέπη είναι όχι μόνο άδεια, αλλά και τρύπια. Ο,τι και να κάνουμε, η διαπίστωση ότι για την εθνική χρεοκοπία φταίει το μεγάλο και προβληματικό κράτος, είναι απτή μπροστά μας, όπως ενώπιόν μας βρίσκονται και οι 1,1 εκατομμύριο άνεργοι, οι οποίοι έχουν τη συγκεκριμένη ιδιότητα γιατί το μεγάλο κράτος φρόντιζε να ξοδεύει αλόγιστα το περίσσευμα που αυτοί και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι παρήγαν. Καθώς τα δεδομένα αλλάζουν και τα θέματα που θεωρούσαμε ότι είχαν λυθεί και απαντηθεί στην πράξη, ανασύρονται και ανοίγουν ξανά, είναι τώρα ο καιρός να αποφασίσουμε πόσο και ποιο κράτος θέλουμε. Είναι κρίσιμο για το μέλλον της χώρας. ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ naftemporiki.gr
" Τελικά πόσο κράτος θέλουμε; " ...

Η σχέση του Έλληνα πολίτη με το ελληνικό κράτος ήταν, για πάρα πολλά χρόνια, μια παράξενη σχέση αγάπης - μίσους.

Ο μέσος Έλληνας αγαπούσε το ελληνικό κράτος, όταν αυτό είχε τη μορφή της προσφοράς απασχόλησης στον ίδιο ή στα μέλη της οικογένειάς του, μέσω μηχανισμών, που, όχι πάντα - αλλά συνήθως -, περνούσαν μέσα από την πελατειακή σχέση που διατηρούσε με το πολιτικό σύστημα, το οποίο φρόντισε να συντηρεί και να επεκτείνει ένα κράτος φτιαγμένο στα μέτρα των κομματικών του αναγκών.
.
Ετικέτες

8 Φεβρουαρίου 2014

" Περί Ευτυχίας "

Φωτογραφία: " Περί Ευτυχίας " Έχει γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα από τους ψυχολόγους. Πήραν δύο ομάδες ανθρώπων και τους ζήτησαν να κάνουν κάποιες φωτοτυπίες. Για την πρώτη ομάδα είχαν τοποθετήσει ένα κέρμα πάνω στο φωτοτυπικό μηχάνημα, έτσι ώστε όταν πήγαιναν τα μέλη της να χρησιμοποιήσουν το μηχάνημα, να το έβρισκαν μπροστά τους. Στην άλλη ομάδα ζητήθηκε να κάνει το ίδιο, αλλά χωρίς κέρμα. Μετά, οι ψυχολόγοι τούς ρωτούσαν να τους πουν πόσο ευτυχισμένοι είναι με τη ζωή τους στο σύνολό της. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Τα άτομα της πρώτης ομάδας απάντησαν σε μεγαλύτερο ποσοστό ότι ήταν ευτυχισμένα με τη ζωή τους στο σύνολό της, εμφανώς επηρεασμένα από το κέρμα που βρήκαν στο φωτοτυπικό μηχάνημα. Σε ένα δεύτερο πείραμα, οι ψυχολόγοι ρωτούσαν τους ανθρώπους (η έρευνα έγινε τηλεφωνικά) να τους πουν πόσο ευτυχισμένοι είναι με τη ζωή τους στο σύνολό της. Αυτό το έκαναν κάποιες ημέρες με ηλιοφάνεια και κάποιες ημέρες με άσχημο καιρό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι άνθρωποι που ρωτήθηκαν για το επίπεδο της ευτυχίας τους στο σύνολο της ζωής τους, απάντησαν σε μεγαλύτερο βαθμό θετικά τις ηλιόλουστες ημέρες. Αυτό, για τον καθηγητή ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Yale, Paul Bloom, δηλώνει κάτι πολύ σημαντικό: ότι η ευτυχία είναι ένας στόχος για τον οποίο έχουμε εξελιχτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον επιδιώκουμε συνεχώς. Με άλλα λόγια, η ευτυχία είναι κάτι σαν ένα μήνυμα που μας ειδοποιεί ότι οι ανάγκες μας έχουν ικανοποιηθεί. Ένα απλό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον παραπάνω ορισμό, είναι το φαγητό. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ευτυχισμένος αν δεν έχει να φάει. Η έλλειψη του φαγητού επισκιάζει οποιαδήποτε άλλη υλική άνεση ή απόλαυση έχει στη διάθεσή του. Αλλά το φαγητό δεν είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την ευτυχία μας. Από τα στοιχεία που έχουν συλλέξει ψυχολόγοι, σήμερα οι κάτοικοι των Η.Π.Α. δεν είναι περισσότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι ήταν τη δεκαετία του 1950. Ενώ σήμερα οι υλικές ανέσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, η αφθονία του φαγητού είναι πολύ μεγαλύτερη, το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δεν δηλώνουν περισσότερο ευτυχισμένοι. Η ευτυχία τους κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Άρα, άλλοι είναι οι καθοριστικοί παράγοντες που επηρεάζουν την ευτυχία. Η ευτυχία φαίνεται ότι δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα εξωτερικά γεγονότα που μας συμβαίνουν. Αρκετοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι υπάρχει μια έμφυτη κλίση προς την ευτυχία, η οποία παραμένει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ενώ η διάθεσή μας αυξομειώνεται και κυμαίνεται γύρω από αυτό το, λίγο έως πολύ, σταθερό επίπεδο. Υπάρχει δηλαδή μια τάση σε όλους μας να είμαστε περισσότερο ή λιγότερο χαρούμενοι. Ένα ακραίο παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που έχουν πάθει κάποιο ατύχημα και έχουν μείνει παράλυτοι από το λαιμό και κάτω. Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, ένα χρόνο μετά το ατύχημα, αρχίζουν και αισθάνονται περίπου το ίδιο ευτυχισμένοι, όσο ήταν και πριν το ατύχημα. Δηλαδή, η ευτυχία επανέρχεται στα, προ του ατυχήματος, επίπεδα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που έχουν κερδίσει μεγάλα ποσά στο Λόττο. Η ευτυχία τους μπορεί να αυξάνεται παροδικά, και μάλιστα να αποκορυφώνεται τη στιγμή της συνειδητοποίησης της νίκης, αλλά σιγά-σιγά υποχωρεί και επανέρχεται στα αρχικά της επίπεδα. Φυσικά, η ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου θα αλλάξει ριζικά, αλλά το επίπεδο της ευτυχίας του όχι τόσο όσο θα περιμέναμε. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον υπερκαταναλωτισμό. Οι άνθρωποι αποκτούν αντικείμενα, παιχνίδια, ρούχα, αυτοκίνητα ή οτιδήποτε άλλο, χαίρονται για λίγο καιρό, αλλά σιγά-σιγά τα βαριούνται και μετά θέλουν να αγοράσουν κάτι καινούριο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν τις καταστάσεις. Με άλλα λόγια, προσαρμόζονται. Μάλιστα, όπως συνηθίζουν τις θετικές καταστάσεις, έτσι συνηθίζουν και τις αρνητικές. Στη συνήθεια όμως υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνηθίσουν το θόρυβο. Αν στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθημερινά υπάρχουν ενοχλητικοί θόρυβοι, η ευτυχία μας μειώνεται και δεν επανέρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα, εάν οι θόρυβοι δεν σταματήσουν. Μια άλλη εξαίρεση είναι η ευτυχία που αυξάνεται λόγω των αισθητικών πλαστικών επεμβάσεων. Όταν κάποιος διορθώνει ένα ελάττωμά του (ή τουλάχιστον, κάτι που αυτός θεωρεί ως ελάττωμα), ζει όντας περισσότερο ευτυχισμένος. Και αυτό διαρκεί για όλη του τη ζωή. Οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν και μας βλέπουν οι άλλοι. Εκτός όμως από αυτές τις εξαιρέσεις, η ευτυχία μας γενικά δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές αλλαγές. Ένας άλλος κυρίαρχος παράγοντας για τη διαβάθμιση της ευτυχίας είναι η σχετικότητά της. Η ευτυχία επηρεάζεται, όχι τόσο από τα αγαθά που έχει κανείς, αλλά συγκριτικά με αυτά που έχουν οι άλλοι γύρω του (φυσικά, με την προϋπόθεση ότι ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες του – επιβίωση και φαγητό). Για παράδειγμα, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, προτιμούν να παίρνουν 1000 ευρώ το μήνα γνωρίζοντας ότι όλοι οι άλλοι παίρνουν 900, παρά να παίρνουν 1100 όταν όλοι οι άλλοι παίρνουν 1200. Αν και δεν αλλάζουν πολλά ως προς την οικονομική τους κατάσταση, το επίπεδο της ευτυχίας τους επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σύγκριση που κάνουν με τους άλλους. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι είμαστε κοινωνικά όντα και ότι η ιεραρχία παίζει έναν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον εαυτό μας. Τέλος, κάτι που επηρεάζει σημαντικά την ευτυχία, είναι οι αναμνήσεις του παρελθόντος. Συγκεκριμένα, δεν είναι μόνο π.χ. μια ανάμνηση στο σύνολό της, αλλά κυρίως το τέλος της ανάμνησης. Η τελευταία εντύπωση αποτυπώνεται πιο έντονα στο μυαλό μας, κάτι που στη συνέχεια επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τη ζωή μας. Για παράδειγμα, αν βρισκόμαστε σε ένα πάρτι που στο μεγαλύτερο μέρος του βαριόμαστε και δεν περνάμε καλά, αλλά ξαφνικά στα τελευταία λεπτά συμβεί κάτι που θα μας ευχαριστήσει ιδιαίτερα, τότε η ανάμνησή μας απ’ αυτό το πάρτι θα είναι σχετικά θετική. Αντίθετα, αν σε ένα πάρτι περνάμε καλά την περισσότερη ώρα αλλά στο τέλος συμβεί κάτι άσχημο, το πάρτι θα το θυμόμαστε περισσότερο για το άσχημο περιστατικό. Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι η ευτυχία δεν είναι κάτι απόλυτο, ούτε είναι μια ιδανική κατάσταση. Σημασία στη ζωή μας έχει ο μέσος όρος της ευτυχίας μας. Είναι σίγουρο ότι όλοι θα βιώσουμε κάποια στιγμή καταστάσεις που θα μας χαροποιήσουν και καταστάσεις που θα μας στενοχωρήσουν. Θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε την ευτυχία μας και να την παρομοιάσουμε με μια κυματοειδή καμπύλη που ανεβαίνει και κατεβαίνει συνέχεια γύρω από ένα σχετικά σταθερό επίπεδο. Σ’ αυτό υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά γενικά, οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν βιώνουν στη ζωή τους συνταρακτικά δραματικά γεγονότα. Μάλιστα, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι όταν μια μέρα βρισκόμαστε πάνω από τον μέσο όρο, οι περισσότερες πιθανότητες ορίζουν ότι την επόμενη μέρα η διάθεσή μας θα ακολουθήσει μάλλον καθοδική πορεία. Και αντίστροφα, όταν βρισκόμαστε στα «down» μας, οι περισσότερες πιθανότητες είναι ότι τις επόμενες ημέρες θα τείνουμε ξανά προς το μέσο όρο. Το άρθρο βασίστηκε σε διάλεξη του καθηγητή Paul Bloom στο πανεπιστήμιο Yale. Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη διάλεξη στο βίντεο που ακολουθεί.
" Περί Ευτυχίας "

Έχει γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα από τους ψυχολόγους.
Πήραν δύο ομάδες ανθρώπων και τους ζήτησαν να κάνουν κάποιες φωτοτυπίες.

Για την πρώτη ομάδα είχαν τοποθετήσει ένα κέρμα πάνω στο φωτοτυπικό μηχάνημα, έτσι ώστε όταν πήγαιναν τα μέλη της να χρησιμοποιήσουν το μηχάνημα, να το έβρισκαν μπροστά τους.
Στην άλλη ομάδα ζητήθηκε να κάνει το ίδιο, αλλά χωρίς κέρμα.
Μετά, οι ψυχολόγοι τούς ρωτούσαν να τους πουν πόσο ευτυχισμένοι είναι με τη ζωή τους στο σύνολό της. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα.
Τα άτομα της πρώτης ομάδας απάντησαν σε μεγαλύτερο ποσοστό ότι ήταν ευτυχισμένα με τη ζωή τους στο σύνολό της, εμφανώς επηρεασμένα από το κέρμα που βρήκαν στο φωτοτυπικό μηχάνημα.
.
Ετικέτες

5 Φεβρουαρίου 2014

" Η ευτυχία είναι μεταδοτική "

Φωτογραφία: " Η ευτυχία είναι μεταδοτική " ... Η ευτυχία είναι μεταδοτική και εξαπλώνεται από τον έναν άνθρωπο στον άλλο, σε κοινωνικές ομάδες. Έρευνα που έγινε σε 5.000 ενήλικους υποδεικνύει ότι η ευτυχία ενός ατόμου εξαρτάται από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του. Ένας ευτυχισμένος φίλος που ζει λιγότερο από ένα μίλι μακριά αυξάνει την πιθανότητα ευτυχίας σας κατά 25%, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα. Ωστόσο, η διάθεση των συναδέλφων δεν φάνηκε να έχει επίδραση, σύμφωνα με την έρευνα, επιστημόνων της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία ενηλίκων που έλαβαν μέρος στην αμερικανική έρευνα Framingham Heart Study, η οποία διενεργήθηκε για να εξετάσει τους παράγοντες που οδηγούν σε μελλοντική καρδιοπάθεια, μεταξύ του 1971 και του 2003. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να ονομάσουν τους συγγενείς τους, τους στενούς φίλους, τον τόπο κατοικίας και εργασίας τους και παρακολουθήθηκαν για 2 έως 4 χρόνια. Επιπλέον, τους ζητήθηκε να απαντήσουν σε προτάσεις όπως, αν ευχαριστιούνται τη ζωή, αν αισθάνονται αισιόδοξοι για το μέλλον, αν είναι ευτυχισμένοι και αν αισθάνονται το ίδιο καλά όσο άλλοι άνθρωποι. Στην έρευνα φάνηκε ότι σύντροφοι που συγκατοικούν και γίνονται ευτυχισμένοι αυξάνουν την πιθανότητα ευτυχίας του συντρόφου τους κατά 8%, ενώ παρόμοια επίδραση φάνηκε για αδέρφια που ζουν κοντά (14%) και για γείτονες (34%). Η σχέση μεταξύ του επιπέδου ευτυχίας έμοιαζε να εκτείνεται έως τρεις βαθμούς απόστασης-στο φίλο του φίλου του φίλου. Η έρευνα επίσης έδειξε ότι η φυσική εγγύτητα ήταν σημαντική για την εξάπλωση της ευτυχίας. Ένας άνθρωπος έχει 42% περισσότερες πιθανότητες να νιώθει ευτυχισμένος αν είναι ευτυχισμένος ο φίλος του που ζει σε απόσταση μικρότερη του ενός μιλίου-επίδραση που μειώνεται όταν η απόσταση είναι μεγαλύτερη. H ευτυχία ενός ατόμου εξαρτάται από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του H ευτυχία ενός ατόμου εξαρτάται από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Νικόλαος Χριστάκης, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι κύματα ευτυχίας προκύπτουν επειδή η ευτυχία μεταδίδεται και όχι μόνο λόγω της τάσης των ανθρώπων να σχετίζονται με παρόμοια άτομα. Το πιο σημαντικό κατά τους ερευνητές είναι η αναγνώριση ότι οι άνθρωποι είναι ενσωματωμένοι σε κοινωνικά περιβάλλοντα και ότι η υγεία και ευεξία ενός ανθρώπου επηρεάζει την υγεία και ευεξία άλλων. Ο καθηγητής Andrew Steptoe, Ψυχολόγος του University College του Λονδίνου, δήλωσε ότι κάνει αληθινή αίσθηση το εύρημα ότι αν οι άνθρωποι γύρω μας είναι ευτυχισμένοι αυτό μπορεί ενδεχομένως να επιδρά και στη δική μας ευτυχία. Αυτό που αποτελεί έκπληξη είναι ότι δεν συμβαίνει μόνο με τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή, αλλά και με αυτούς που βρίσκονται λίγο πιο μακριά. Η έρευνα ενδεχομένως θα έχει εφαρμογές στη δημόσια υγεία και ότι η ευτυχία μοιάζει να συνδέεται με προστατευτική δράση όσον αφορά την υγεία. Αν η ευτυχία είναι πράγματι μεταδοτική μέσω κοινωνικών σχέσεων, ενδεχομένως θα μπορούσε έμμεσα να συμβάλει στην κοινωνική μετάδοση της υγείας, δήλωσε ο καθηγητής. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «British Medical Journal».
" Η ευτυχία είναι μεταδοτική " ...

Η ευτυχία είναι μεταδοτική και εξαπλώνεται από τον έναν άνθρωπο στον άλλο, σε κοινωνικές ομάδες. Έρευνα που έγινε σε 5.000 ενήλικους υποδεικνύει ότι η ευτυχία ενός ατόμου εξαρτάται από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του. Ένας ευτυχισμένος φίλος που ζει λιγότερο από ένα μίλι μακριά αυξάνει την πιθανότητα ευτυχίας σας κατά 25%, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα.

Ωστόσο, η διάθεση των συναδέλφων δεν φάνηκε να έχει επίδραση, σύμφωνα με την έρευνα, επιστημόνων της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία ενηλίκων που έλαβαν μέρος στην αμερικανική έρευνα Framingham Heart Study, η οποία διενεργήθηκε για να εξετάσει τους παράγοντες
.
Ετικέτες

3 Φεβρουαρίου 2014

" Μια ένοχη συνείδηση δεν χρειάζεται κατήγορο "

Φωτογραφία: " Περί Συνειδήσεως " ... " Μια ένοχη συνείδηση δεν χρειάζεται κατήγορο " ... Συνείδηση είναι η νοητική δυνατότητα ενός οργανισμού η οποία του επιτρέπει, σε προέκταση των αισθήσεών του, να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, το περιβάλλον του, τα συμβαίνοντα γύρω του και μέσα του και να έχει το δυνατόν την αίσθηση της «θέσης» και της σημασίας του στον κόσμο καθώς και του αντίκτυπου των πράξεών του.
" Περί Συνειδήσεως " ...
" Μια ένοχη συνείδηση δεν χρειάζεται κατήγορο " ...

Συνείδηση είναι η νοητική δυνατότητα ενός οργανισμού η οποία του επιτρέπει, σε προέκταση των αισθήσεών του, να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, το περιβάλλον του, τα συμβαίνοντα γύρω του και μέσα του και να έχει το δυνατόν την αίσθηση της «θέσης» και της σημασίας του στον κόσμο καθώς και του αντίκτυπου των πράξεών του.
Ετικέτες