Ολη η αλήθεια για το ψωμί από αλεύρι ζέας

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι φούρνοι παράγουν ψωμί, παξιμάδια, κουλούρια, ακόμα και ζυμαρικά από αλεύρι ζέας. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά γνωστά στον άνθρωπο. Αναφέρεται και ως Ζειά και ορισμένες φορές μπλέκεται με το γερμανικό Dinkel ή την σίκαλη, ακόμα και με το καλαμπόκι, αφού ή λέξη ζέα (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Το δίκοκκο σιτάρι (Triticum dicoccum) ή ζέα δηλαδή παρέμενε για χιλιάδες χρόνια και το κυριότερο δημητριακό για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής όπου ονομαζόταν aja ή Emmer και χρησιμοποιούνταν και ως ζωοτροφή.

Ο πρώην πρόεδρος του ΕΦΕΤ Νίκος Κατσαρός γράφει πως αναφορά στην καλλιέργεια αυτού του δημητριακού στην Λακωνία κάνει ο Όμηρος «…ζειαί τ” ηδ” ευρυφανές κρι λευκόν» αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά 32 «ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν διότι ήταν όψιμα» [έξοδος 9: 32,32]. Ο Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.χ.) ο γιατρός Γαληνός (2ος αιώνας π.χ.), ο Θεόφραστος (4ος αιώνας π.χ.) αλλά και ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.χ.) αναφέρονταν στην κατανάλωση της ζέας από Έλληνες, Αιγύπτιους, Ρωμαίους και την χρήση της ως ζωοτροφή. Ακόμη αναφέρεται και ότι ο Μ. Αλέξανδρος έδινε στους στρατιώτες του ψωμί από αλεύρι ζέας.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ 111Π.ΜΑΧΗΣ-347ΜΟΙΡΑ ΣΤΗ Ν.ΑΓΧΙΑΛΟ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

  Πραγματοποιήσαμε σήμερα μια από τις καλύτερες εκπαιδευτικές-διδακτικές επισκέψεις με το σχολείο μας.Πήγαμε στην 111Π.Μ.-347Μ μαχητικών αεροσκαφών τύπου F16,που εδρεύει στο Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.Ο Δήμος Αλμυρού παραχώρησε το λεωφορείο του χωριού μας και περίπου σε μιάμιση ώρα φτάσαμε στον προορισμό μας.Στην πύλη του Αεροδρομίου,μάς υποδέχτηκαν οι συνοδοί σμηνίτες και μας οδήγησαν στην 347Μοίρα,όπου μας περίμενε ο ιπτάμενος κ.Χρήστος Ζυγομήτρος(Hunter).Πρόβαλε βίντεο από ρίψεις ρουκετών,πτήσεις με εξοπλισμένα ετοιμοπόλεμα αεροσκάφη και εξήγησε τον τρόπο εκπαίδευσης των ιπτάμενων της Αεροπορίας μας.

  Ξεναγηθήκαμε στους χώρους της Μοίρας,γνωρίσαμε τον κ.Μοίραρχο,μιλήσαμε με ιπτάμενους που είχαν υπηρεσία.Πήγαμε στο χώρο που ψυχαγωγούνται,στο θάλαμο που ντύνονται όσοι παίρνουν εντολή να πετάξουν,είδαμε όλο τον εξοπλισμό και βγήκαμε στην πίστα,να παρακολουθήσουμε απογειώσεις αεροσκαφών.Αργότερα επισκεφθήκαμε το χώρο επισκευής και συντήρησης των αεροσκαφών,όπου ενημερωθήκαμε για το τρόπο συντήρησης και επισκευής των αεροσκαφών.Έπειτα πήγαμε και σε ένα στέγαστρο,που ήταν έτοιμο ένα αεροσκάφος για πτήση.

 Τα παιδιά μπήκαν μέσα στο πιλοτήριο,έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες και είδαν τα χειριστήρια της καμπίνας.Όταν ολοκληρώθηκε η ξενάγηση,ευχαριστήσαμε θερμά τον κ.Χρήστο και αφού τον αποχαιρετήσαμε,κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Ν.Αγχιάλου.

  Εκεί τα παιδιά έπαιξαν και κάθισαν σε ένα αναψυκτήριο στην παραλία για φαγητό.Η επίσκεψη αυτή θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας και όλων οι εντυπώσεις ήταν οι καλύτερες.

ΣΠΗΛΑΙΑ

Σπήλαια << Η Γλυπτική Της Φύσης >>

             

Η συνηθέστερη διαδικασία δημιουργίας σπηλαίου είναι η εξής:

Η διείσδυση του νερού της βροχής στις σχισμές των ασβεστολιθικών πετρωμάτων τα διαλύει πολύ αργά, δημιουργώντας σταδιακά ολοένα και μεγαλύτερες κοιλότητες στο εσωτερικό τους. Μέσα στα σπήλαια συναντούμε διάκοσμο από ασβεστολιθικές αποθέσεις. Το νερό που διαλύει τα ασβεστολιθικά πετρώματα και δημιουργεί το σπήλαιο γίνεται πλούσιο σε ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο και εναποθέτει βαθμηδόν στα σημεία όπου υπάρχει σταγονορροή. Έτσι, στην οροφή του σπηλαίου δημιουργούνται οι σταλακτίτες και στο έδαφος οι σταλαγμίτες. Πλήθος άλλων εξειδικευμένων μορφών δημιουργούνται από την ίδια διαδικασία, δίνοντας πολύπλοκα και πολύ όμορφα συμπλέγματα. Η Ελλάδα έχει πανέμορφα υπόγεια και υποθαλάσσια σπήλαια.

Σπήλαιο Αγγίτη, Σπήλαιο Γιουκατάν Μεξικό…….

Σπήλαιο Αγγίτη

Στην ανασκαφή που έγινε από την κα Τρανταλίδου βρέθηκαν λείψανα εγκαταστάσεων του τέλους της νεολιθικής περιόδου (τέλος της 3^ης χιλιατίες π.Χ). Βρέθηκαν οστά ζώων, αγγεία, κοσμήματα από χαυλιόδοντες αγριόχοιρου, λίθινα και οστέινα  εργαλεία.  Η χρονολόγηση των ευρημάτων από το εργαστήριο πυρηνικής φυσικής  Δημόκριτος έδωσε μια ηλικία 30.000 ετών.

Πρόκειται για εγκαταστάσεις ομάδων κυνηγών, που προσέλκυσε η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής. Στις κοίτες του Αγγίτη ποταμού υπάρχουν ερείπια  ρωμαϊκού πολιτισμού.

Στη θέση της γέφυρας υπήρχε ένα πέτρινο φράγμα. Η σιδερένια γέφυρα και το φράγμα χρησίμευαν στην υδροδότηση της περιοχής.

Μέσα του κυλάει  ο ποταμός Αγγίτης που τροφοδοτείται  από το Νευροκόπι.

ΚΥΝΗΓΙ ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

  Στις πλαγιές του όρους Όθρυς,στην ορεινή Μαγνησία,βρίσκεται η Ανάβρα.Ένα χωριό με μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και στην οικολογία.Οι κάτοικοι είναι στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι και ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες.

  Άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής δουλειάς,μαθημένοι στα δύσκολα,επιβιώνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες το χειμώνα με χιόνι,παγωνιά και σε ακραίες πολικές θερμοκρασίες.Είναι αυτάρκεις,έχουν ό,τι χρειάζονται στον κήπο του σπιτιού τους ή το συλλέγουν από το φυσικό περιβάλλον.Η περιοχή είναι κατάφυτη με βελανιδιές,οξιές,πλατάνια,πουρνάρια κλπ.Σ΄αυτό το περιβάλλον,ασχολούνται παραδοσιακά και με το κυνήγι του αγριόχοιρου.Η τεχνική του κυνηγιού  περνάει από γενιά σε γενιά,οι γνώσεις  και η εμπειρία μεταλαμπαδεύονται στους νεότερους από έμπειρους κυνηγούς,με γνώμονα πάντα την ασφάλεια,αλλά και την ορθή διαχείριση του αριθμού των αγριογούρουνων που ενδημούν στη γύρω περιοχή.

  Στις ομάδες των κυνηγών που δημιουργούνται,κάθε μέλος έχει συμμετοχή σε έξοδα και προσφορά.Κάποιοι έχουν σκυλιά ("γκέκας και ροκάνα")και άλλοι συμμετέχουν ως "καρτεριτζήδες" σκοπευτές.Η ομάδα συνήθως αποτελείται από επτά με δέκα άτομα,για να υπάρχει πλούσιο θηρευτικό αποτέλεσμα.Ο καθένας έχει το ρόλο του και δεν επιτρέπεται να μετακινείται από τη θέση που του έχει ανατεθεί.Υπάρχουν οι ιχνηλάτες,οι καρτεριτζήδες,ο χουγιατιάρης και οι παγανιέρηδες.Ο αρχηγός διατάσσει και αναθέτει καθήκοντα σε όλους,οι οποίοι υπακούουν και οφείλουν σεβασμό στις εντολές του.

  Το καλύτερο κυνήγι γίνεται το απόβροχο,γιατί είναι εμφανή τα ίχνη των αγριογούρουνων και με σχετική ευκολία ο ιχνηλάτης μπορεί να τα εντοπίσει και να βάλουν οι υπόλοιποι τα σκυλιά στον  ντουρό.Σημαντικότερος είναι στη φάση αυτή ο "χουγιατιάρης",ο οποίος αναλαμβάνει με τις φωνές του να οδηγήσει τα κυνηγημένα αγριογούρουνα από τα σκυλιά στο ξέφωτο,για να τα χτυπήσουν οι "καρτεριτζήδες".Οι "παγανιέρηδες" φυλάνε στα μονοπάτια,μήπως και περάσουν από εκεί τα τρομαγμένα ζώα.Όταν τα σκυλιά ξετρυπώσουν τα ζώα,ο "χουγιατιάρης" πρέπει να τα στείλει με το "χουϊό" προς τις ακροβολισμένες κάννες των ντουφεκιών.Στο ξέφωτο είναι βέβαιο ότι πολλά θα χτυπηθούν,γιατί οι καραμπίνες έχουν μέσα φυσίγγια 15βολα ή 12βολα και με τρία από αυτά στην καθεμιά,τουλάχιστον τέσσερα(ο νόμιμος αριθμός) αγριογούρουνα τραυματίζονται θανάσιμα.

  Μετά  τραβάνε τα σκοτωμένα ζώα στο δρόμο με τριχιές και τα φορτώνουν στα αυτοκίνητα.Το επόμενο στάδιο είναι το γδάρσιμο,ο τεμαχισμός και η ισόποση μοιρασιά με ακριβές ζύγισμα σε κάθε μέλος της ομάδας.Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθούμε στους κανόνες ασφαλείας που τηρούνται ευλαβικά από όλους, δηλαδή το ανακλαστικό γιλέκο,η απόσταση ασφαλείας του ενός από τον άλλον,το προσεκτικό σημάδι και ο πυροβολισμός μόνο σε ανοιχτό μέρος και όχι σε θάμνο,που ίσως είναι κάποιος "παγανιέρης" κλπ.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό,κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: 

Το μνημείο Mount Rushmore

Περίπου 250.000 τ.μ. γης έχουν μεταμορφωθεί από τη διάβρωση του αέρα και του νερού, δημιουργώντας τεράστια φαράγγια.

Η διαμόρφωση του εδάφους άρχισε πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν τα ηφαίστεια άφησαν παχιές στρώσεις στάχτης, ποτάμια πλημμύριζαν επανειλημμένα την περιοχή ενώ μια θάλασσα που κάλυπτε κάποτε το μέρος αυτό, δημιούργησε βράχους ύψους 600 μέτρων που ονομάζονται Pierre Shale. Έπειτα, άνεμοι και ορμητικά ποτάμια διάβρωσαν το έδαφος δημιουργώντας πολλά κανάλια και φαράγγια.

ΠΗΓΑΔΙΑ

Πηγάδια! Εικόνες μιας άλλης εποχής

Τα πηγάδια και οι γούρνες ήταν πηγή ζωής για τους ανθρώπους της υπαίθρου. Από εκεί έπιναν νερό αυτοί και τα ζώα τους, εκεί έπλυναν τα ρούχα της οικογένειας και πότιζαν τις καλλιέργειές τους. Αυτά τα στολίδια της ελληνικής υπαίθρου καταστρέφονται ως περιττά, γιατί τώρα οι κάτοικοι χρησιμοποιούν τα σύγχρονα δίκτυα ύδρευσης. Αν έχουν απομείνει ακόμη κάποια, οφείλουμε να τα διατηρήσουμε ως στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είχε αρχίσει να παρουσιάζει τοπικές διαφορές ήδη πριν από την κάθοδο των ελληνικών φύλων στην Ελλάδα, αλλά η διαμόρφωση διαλέκτων ολοκληρώθηκε μετά την κάθοδο. Αιτία στάθηκε τόσο τα διαδοχικά κύματα των ελληνόφωνων εισβολέων στη νέα χώρα όσο και η γεωγραφική διαμόρφωση της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας που εμπόδιζε την ευρύτερη επικοινωνία.Διαλεκτικές ομάδες

Ιωνική - Αττική: μιλιόταν στην Εύβοια, στην Ιωνία και στην Αττική.

Κεντρική: μιλιόταν στην Κύπρο, στην Αρκαδία, στη Θεσσαλία (κέντρο της διαμόρφωσης της ελληνικής εθνότητας), στη Βοιωτία, στη Λέσβο και στα βορειοδυτικά παράλια της Μικρασίας ως Αιολο-αχαϊκή.

Δυτική: μιλιόταν ως Δωρική στην Πελοπόννησο, στην Ήπειρο, στην Δυτική Στερεά και στις αποικίες της Ν. Ιταλίας και Σικελίας.

Τέσσερις Διάλεκτοι: η Ιωνική (Ιάς φωνή), η Αττική (Ατθίς φωνή), η Αιολική (Αιολίς φωνή) και η Δωρική (Δωρίς φωνή).

ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ

Τα ομοιώματα πλοίων έγιναν κυρίως από Γάλλους αιχμαλώτους των Ναπολεόντειων πολέμων. Πέρα από Γάλλους στρατιώτες και ναύτες που μεταφέρονταν ως αιχμάλωτοι πολέμου στην Αγγλία, πολλοί ήταν και οι απλοί πολίτες που τα αγγλικά πλοία αιχμαλώτιζαν, αφού είχαν επιβάλλει έναν ασφυκτικό κλοιό στις γαλλικές ακτές.

Πολλοί από τους αιχμαλώτους που πιάστηκαν στα 22 χρόνια που διήρκεσαν οι εχθροπραξίες, από το 1793 μέχρι την πτώση του Ναπολέοντα το 1815, ήταν έμποροι, τεχνίτες και απλοί ταξιδιώτες.

Πανιά, σχοινιά, ξάρτια, μικροσκοπική μακαράδες, κόκκαλα ζώων ήταν κάποια από τα υλικά που χρησιμοποιούσαν. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν χαράκας, μικροσκαρπέλα, μικρά τρυπάνια, λεπίδα, πριονάκι, σφυράκι, λίμα, ροκανάκι κ.α.

Αυτά τα μοντέλα πλοίων φυλάσσονται σε ναυτικά μουσεία και σε συλλογές ιδιωτών.

                              Τρικάταρτο πλοίο φτιαγμένο από κόκαλο και ξύλο(22χ8χ15 εκ.)

Η φρεγάτα La Gloire του γαλλικού στόλου

Οι παλιές ονομασίες των χωριών του Νομού Τρικάλων

Οι παλιές ονομασίες των χωριών προέρχονται κυρίως, από ξένες λέξεις (τούρκικες, σλάβικες, αρβανίτικες κ.α), από τη γεωγραφική τοποθεσία και από κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής.

Όπως:

Πόρτα: Είναι το πέρασμα από τα πεδινά των Τρικάλων στα ορεινά.

Ασπρόβαλτος: Πήρε το όνομα από τον βάλτο της περιοχής.

Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας, το κράτος ξεκίνησε τις διαδικασίες για ν’ αλλάξει τα ονόματα των χωριών που  δόθηκαν από τους κατακτητές. Μέχρι εδώ, ουδέν μεμπτόν.

Αλλά από την πολλή σκέψη και συζήτηση θεώρησαν ότι, το τάδε όνομα δεν προφέρεται εύκολα, το δείνα δεν έχει καλή ακουστική και αποφάσισαν ν’ αλλάξουν τα ιστορικά ονόματα, σχεδόν όλων των χωριών της Ελλάδας, με τραγελαφικά αποτελέσματα. Κάθε νομός έχει από ένα Κεφαλόβρυσο, ένα Μεγαλοχώρι, ένα Καλοχώρι και ούτω καθεξής.