ΠΗΓΑΔΙΑ

Πηγάδια! Εικόνες μιας άλλης εποχής

Τα πηγάδια και οι γούρνες ήταν πηγή ζωής για τους ανθρώπους της υπαίθρου. Από εκεί έπιναν νερό αυτοί και τα ζώα τους, εκεί έπλυναν τα ρούχα της οικογένειας και πότιζαν τις καλλιέργειές τους. Αυτά τα στολίδια της ελληνικής υπαίθρου καταστρέφονται ως περιττά, γιατί τώρα οι κάτοικοι χρησιμοποιούν τα σύγχρονα δίκτυα ύδρευσης. Αν έχουν απομείνει ακόμη κάποια, οφείλουμε να τα διατηρήσουμε ως στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Οι εργάτες κατασκεύαζαν τα πηγάδια με πολύ κόπο και με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής. Πρώτα γίνονταν η επιλογή της τοποθεσίας, καλή τοποθεσία θεωρούνταν αυτή που το πολύ στα 12 μέτρα βάθος θα έβρισκαν νερό και το έδαφος θα σκάβονταν σχετικά εύκολα. Με τον κασμά και το φτυάρι έφτιαχναν μια γούρνα κυκλική με διάμετρο 3 μέτρων περίπου. Τα χώματα και τις πέτρες που έβγαζαν, τα έβαζαν σ’ ένα κουβά και τον τραβούσαν με σχοινί στην επιφάνεια. Όταν έβρισκαν νερό, άρχιζαν να χτίζουν το πηγάδι με πέτρα από κάτω προς τα πάνω. Η άντληση του νερού γίνονταν κυρίως με το χειροκίνητο μαγκάνι.

Οι πέτρινες γούρνες συνόδευαν τα πηγάδια και χρησιμοποιούνταν ως αποθηκευτικοί χώροι νερού. Τα κοινόχρηστα πηγάδια είχαν ως και πέντε γούρνες. Σμιλευμένες με υπομονή, με το καλέμι και το σφυρί μάς παραπέμπουν σε άλλες εποχές, τότε που ο αγώνας του ανθρώπου για τη στοιχειώδη διαβίωση ήταν καθημερινός.
Οι ανώνυμοι τεχνίτες δεν αρκούνταν μόνο στο σκάψιμο της πέτρας, που ούτως ή άλλως εξυπηρετούσε τις χρηστικές ανάγκες, αλλά προσπαθούσαν να παρουσιάσουν μια καλαίσθητη εργασία σκαλίζοντας κομψά καλλιτεχνικά δημιουργήματα.

Ποτίστρα ζώων στην τοποθεσία <<Μπάτζιος>> στο Διαλεχτό Τρικάλων