ΚΥΝΗΓΙ ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

  Στις πλαγιές του όρους Όθρυς,στην ορεινή Μαγνησία,βρίσκεται η Ανάβρα.Ένα χωριό με μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και στην οικολογία.Οι κάτοικοι είναι στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι και ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες.

  Άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής δουλειάς,μαθημένοι στα δύσκολα,επιβιώνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες το χειμώνα με χιόνι,παγωνιά και σε ακραίες πολικές θερμοκρασίες.Είναι αυτάρκεις,έχουν ό,τι χρειάζονται στον κήπο του σπιτιού τους ή το συλλέγουν από το φυσικό περιβάλλον.Η περιοχή είναι κατάφυτη με βελανιδιές,οξιές,πλατάνια,πουρνάρια κλπ.Σ΄αυτό το περιβάλλον,ασχολούνται παραδοσιακά και με το κυνήγι του αγριόχοιρου.Η τεχνική του κυνηγιού  περνάει από γενιά σε γενιά,οι γνώσεις  και η εμπειρία μεταλαμπαδεύονται στους νεότερους από έμπειρους κυνηγούς,με γνώμονα πάντα την ασφάλεια,αλλά και την ορθή διαχείριση του αριθμού των αγριογούρουνων που ενδημούν στη γύρω περιοχή.

  Στις ομάδες των κυνηγών που δημιουργούνται,κάθε μέλος έχει συμμετοχή σε έξοδα και προσφορά.Κάποιοι έχουν σκυλιά ("γκέκας και ροκάνα")και άλλοι συμμετέχουν ως "καρτεριτζήδες" σκοπευτές.Η ομάδα συνήθως αποτελείται από επτά με δέκα άτομα,για να υπάρχει πλούσιο θηρευτικό αποτέλεσμα.Ο καθένας έχει το ρόλο του και δεν επιτρέπεται να μετακινείται από τη θέση που του έχει ανατεθεί.Υπάρχουν οι ιχνηλάτες,οι καρτεριτζήδες,ο χουγιατιάρης και οι παγανιέρηδες.Ο αρχηγός διατάσσει και αναθέτει καθήκοντα σε όλους,οι οποίοι υπακούουν και οφείλουν σεβασμό στις εντολές του.

  Το καλύτερο κυνήγι γίνεται το απόβροχο,γιατί είναι εμφανή τα ίχνη των αγριογούρουνων και με σχετική ευκολία ο ιχνηλάτης μπορεί να τα εντοπίσει και να βάλουν οι υπόλοιποι τα σκυλιά στον  ντουρό.Σημαντικότερος είναι στη φάση αυτή ο "χουγιατιάρης",ο οποίος αναλαμβάνει με τις φωνές του να οδηγήσει τα κυνηγημένα αγριογούρουνα από τα σκυλιά στο ξέφωτο,για να τα χτυπήσουν οι "καρτεριτζήδες".Οι "παγανιέρηδες" φυλάνε στα μονοπάτια,μήπως και περάσουν από εκεί τα τρομαγμένα ζώα.Όταν τα σκυλιά ξετρυπώσουν τα ζώα,ο "χουγιατιάρης" πρέπει να τα στείλει με το "χουϊό" προς τις ακροβολισμένες κάννες των ντουφεκιών.Στο ξέφωτο είναι βέβαιο ότι πολλά θα χτυπηθούν,γιατί οι καραμπίνες έχουν μέσα φυσίγγια 15βολα ή 12βολα και με τρία από αυτά στην καθεμιά,τουλάχιστον τέσσερα(ο νόμιμος αριθμός) αγριογούρουνα τραυματίζονται θανάσιμα.

  Μετά  τραβάνε τα σκοτωμένα ζώα στο δρόμο με τριχιές και τα φορτώνουν στα αυτοκίνητα.Το επόμενο στάδιο είναι το γδάρσιμο,ο τεμαχισμός και η ισόποση μοιρασιά με ακριβές ζύγισμα σε κάθε μέλος της ομάδας.Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθούμε στους κανόνες ασφαλείας που τηρούνται ευλαβικά από όλους, δηλαδή το ανακλαστικό γιλέκο,η απόσταση ασφαλείας του ενός από τον άλλον,το προσεκτικό σημάδι και ο πυροβολισμός μόνο σε ανοιχτό μέρος και όχι σε θάμνο,που ίσως είναι κάποιος "παγανιέρης" κλπ.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό,κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: 

Ευχαριστώ τον Γιώργο Λιάλιο για τις πληροφορίες και τον Κώστα Κελάφα για τις φωτογραφίες.

Παπαγεωργόπουλος Αντώνης 

Δάσκαλος στην Ανάβρα