- Μάνα μ΄καρδούλα με πονεί,μάνα μ΄καρδιά με σφάζει
- Κόρη μ΄μπα κι είναι κρύωμα,κόρη μ΄μπα κι είναι κρύο
- Μάνα μ΄ δεν είναι κρύωμα, μάνα μ΄δεν είναι κρύο
- Μάνα μ΄ είναι οι πόνοι απ΄το παιδί κι ήρθε καιρός να πέσει
χαρακτηριστικός ο διάλογος στο δημοτικό τραγούδι, ανάμεσα στη μάνα και την κόρη κατά την εποχή του θερισμού....
Για να ξεχάσουν κάπως τον κόπο τους και την ανυπόφορη ζέστη , ιδίως οταν τραβούσε λίγο αεράκι ανδρες και γυναίκες μερακλήδες έπαιρναν το τραγούδι. μακρόσυρτο , της υπομονής, μελωδία που ταξίδευε πάνω στα κύματα της ζέστης που θόλωναν την ατμόσφαιρα. αν ηταν κανένας καλίφωνος σταματούσαν για λίγο οι θεριστάδες και στέκονταν ορθιοι να ξεκουράσουν τη μέση τους και να καμαρώσουν αυτόν που τραγουδούσε. τα τραγούδια αυτά στην λαογραφία καταχωρούνται στον άυλο πολιτισμό και αποκαλούνται εργατικά.
όσο τα χέρια μάτωναν,μου έλεγε μια ηλικιωμένη γειτόνισσά μου,σαν παραμύθι το άκουγα παιδάκι τότε , τόσο το τραγούδι έφτανε στο Θεό ψηλά ,πολύ ψηλά παιδί μου, "υμνούσαμε που μας αξίωσε να θερίσουμε το ψωμί μας" δεν ήταν λίγες οι φορές που μια μπόρα.ενα χαλάζι, μια πλημμύρα κατέστρεφε τα πάντα!!! κάναμε το σταυρό μας και ξεκινούσαμε το θέρο!!!
Πηγή:Anna Kousiantza f/b
